Siz:
Okulu afganlar basmis amk
Ama yakisikli olanindan
___________________________________________
(Bu kitap mizah amaçlıdır. Y/n burada İzana'yla ten rengi için afgan diyor, her sınıfta vardır o tiplerden. Gördüğü her koyu tenliye afgan, suriyeli k...
"Ben bakarım." Dedim evdeki diğer aile bireylerine hitaben. Elbiseyi düzelterek kapıyı açtım.
"Sen? Bekle!" Dedim gördüğüm silüete şaşkınlıkla.
İzana Kurokawa, namıdiğer kaçak *fgan, şu an tam karşımda, kırmızı takım elbisesi içindeydi.
"Elbise yakışmış." Dedi alayla. Geçmesi için kenara çekilip kapıyı biraz daha aralaldım.
Elindeki buketi mutfaktan çıkmış yanımıza gelen anneme uzattı. "Madam, bu sizin için."
Eğilerek anneme selam verdikten sonra nezaket ile çiçeği uzattı. Annem kıkırdayarak çiçeği kokladı. Bu çocuk hep bu kadar kibar mıydı? Sanmam, bana kalırsa anneme yaranmaya çalışıyordu.
"Şu daveti kabul eden arkadaşının adı ne?" Annemin bu tavrına şaşırmamıştım. Annem rahat kafada bir insandı, babaannem gibi katı değildi.
"İzana Kurokawa, efendim." İzana kendini anneme tanıttığında annem onu omzundan tutarak salona yönlendirdi. "Sen makyajını bitir, ben de arkadaşına- yani İzana'ya çay ikram edeyim."
Annem sırıtırken bana göz kırptı. Hassiktir, yanlış anlamıştı. Siktir!
•
"Eee? İzana, kızımla ne zamandan beri arkadaşsın?" Y/n'nin annesi İzana'yı sorguya çekmişti adeta.
İzana ise memnun bir şekilde çayından bir yudum aldı. "Aslında, arkadaş bile değiliz. Beni neden davet etti onu bile bilmiyorum."
Kadın kıkırdarken oğlana baktı, mor gözlerini, çamaşır suyu sarısı rengindeki saçlarını ve hanafuda küpelerini inceledi. "Misafir severiz, korkma."
"Orası anlaşılıyor zaten." Dedi çocuk çayına bakarken.
"Anne! Bir gelsene!" Y/n'nin sesi oturma odasına kadar ulaştığında kadın kalkıp kıza bakmaya gitti.
"Ne garip aile..." İzana, oturma odasını incelemeye koyulmuştu, çerçevelenmiş fotoğrafları incelerken birini eline aldı.
Küçük bir kız çocuğu bir adamın dizine oturmuş nah çektiği elini karşıya uzatıyordu.
"Gerçekten çok garipler..." Mırıldanarak resme daha dikkatli baktı, bekle, bu Y/n miydi? Dizine oturduğu adamın babası olduğu düşündü İzana.
Resmi yerine koyup başka birine uzandı. Düğün fotoğrafıydı bu seferki. Çok bakmadan fotoğrafı yerine koydu.
"İzana!"
İzana omzunun üstünden kapı ağzında ona seslenen kıza kötü kötü bakışlarını gönderdi. Sanki ne rahatsız ediyorsun dermiş gibiydi.
"Gelmiyor musun? Düğüne geç kalıcaz. Araba aşağıda." dedi kız azarlar tonda.
İzana hemen kızın yanına adımladı, ikisi de hızlıca aşağıya inip giriş kapısında bekleyen beyaz arabaya bindi.
"Hepiniz akraba mısınız...?" İzana arabada ki herkesi şaşkınlıkla izlerken sordu. "Evet, garip mi geldi?" Dedi şoför koltuğunda oturan adam.
"Şey, benim ailem biraz... Tuhaftır da." İzana yanında oturan kıza baktı biraz. "Garip değilde... Biraz kalabalıksınız."
"Maalesef." Kız gözüne gelen saç tutamlarını kulağının arkasına sıkırştırmadan önce ofladı.
"Damat bu mu?" Şoför koltuğunun arkasında oturan hafif kel bir adam İzana'yı işaret ederek önde oturan kadına sorduğunda İzana'nın kaşları çatıldı.
"Anne!" Kadın kıkırdayarak reddetiğinde bu sefer kızın yanında oturan sarışın ve genç bir çocuk adamı devam ettirdi. "O zaman damat kim?"
"Damat falan yok Kyosuke." Kızın sinirli sesi çıktı.
"O zaman bu kim?" Kyosuke diretirken merkala sordu. Y/n ise sinirle nefesini verdi, kuzenin bu kadar dedikodu meraklısı olması onun için hep bir dezavantajdı.
"Arkadaşım!"
Kyosuke dudaklarını büzüp ikiliye baktı. "İki aydır görüşmüyoruz ve sen beni böyle mi karşılıyorsun?"
Kız, çocuğun kafasını yumruklarken şoför koltuğundaki adam arabayı durdurdu.
"İnin, geldik."
"Sonunda ya."
Arabadan inerken Kyosuke ve Y/n hâlâ kavga ediyordu.
"Siz çocuklar olarak alt katta duracaksınız, düğün öncesi kavga istemiyoruz." Kadının gözleri iki kuzen arasında volta atıyordu.
"No problem."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
