Özel Güçler Akademisi

Mucize

Yazardan

Hafif bir hareket... Beklenmeyen bir tepki... Çağan şok içinde Tuana'ya baktı. Tuana'nın göz kapakları hafifçe titreşiyor, parmağı hareket ediyordu. Çağan çabucak kendini toparladı ve kendisini bile şaşırtan bir hızla doktorlara haber verdi.

...

Kaç dakikadır oradaydı? Belki de saatler geçmişti. Sanki zaman algısını yitirmiş gibiydi. Bazı sesler duyuyordu. Anlaşılan yine hayal görüyordu ya da bir rüyanın içindeydi. O kargaşa içinde kulağına bir cümle çalındı. Tuana uyandı!

Çağan'dan

Gözümden akan yaşlara hakim olamadım. Tuana'nın sıkıca tuttuğum elini bırakmadan bir kolumla ona tekrar sarıldım. Bunun kaçıncı sarılmamız olduğu konusunda hiç bir fikrim yoktu.

"Eğer bu bir rüyaysa hiç uyanmak istemiyorum."

Konuşmamla Tuana gözlerini bana çevirdi. Hasret kaldığım güzel gözlerini...

"Artık birileri bana ne olduğunu anlatabilir mi? Sanki ölmüşüm de dirilmişim gibi davranıyorsunuz, ya da aylardır görüşmemişiz gibi"

Tuana konuşurken hayranlıkla onu izliyordum. Uyanması bir mucizeydi. Konuşan Leya ile dikkatim o tarafa çevrildi.

"Aslında, kısmen haklı sayılırsın"

"Nasıl yani?"

"Şöyle ki-"

Aniden açılan kapıyla hepimiz korkuyla sıçradık.

"Tuana, kızım!"

Gelen Kral ve Kraliçeyle birlikte Leya ve Yağız oturuşlarını düzeltirken ben ise istemeden de olsa ellerimizi ayırdım.

Son olarak Tuana'ya buruk bir tebessümle baktıktan sonra odadan ayrıldım.

Tuana'dan

Anlamıyordum gerçekten Çağan'ın bir öyle bir böyle halleri yüzünden kafayı yemek üzereydim. Üstelik ilk defa ağladığını görüyordum. Çağan'ı bu kadar yıkılmış görmek beni derinden sarstı. En son hatırladığım kadarıyla benden uzak durmak için elinden geleni ardına koymuyordu. Şimdi ise yanımdan ayrılmıyor.

Başıma giren ağrıyla alnımı ovuşturdum bir yandan da çalan kapıyı yanıtladım.

"Gir"

"Ben geldim"

"Hele şükür gelebildin Leya biraz daha olanları düşünürsem kafamdan dumanlar çıkacak."

"Tamam sakin ol. Her şeyi anlatacağım. En son hatırladığın şey ne?"

"Bir kaç asker tarafından bir odaya kapatıldığımı hatırlıyorum. Sarayın dışına çıkmıştık. Suratıma yediğim sert bir tokattan sonra zaten gözlerim karardı."

"Orada ne kadar bayılsan da seni dövmeye devam ettiler Tuana. Belki de saatlerce dayak yedin. Oraya gittiğimizde kanlar içinde yerde yatıyordun."

Leya'nın konuşmasını ağzından kaçan hıçkırık böldü. Anlatırken dudakları titriyordu. Yatakta hafifçe doğrularak yanımdaki sandalyede oturan Leya'ya sıkıca sarıldım.

Daha fazla kendini tutamayıp sesli bir şekilde ağlamaya başladı.

"Çok kötüydü Tuana! Bir daha seni hiç göremeyeceğimi zannettim"

"Tamam Leya bak hepsi geçti sakinleş hadi."

Konuşurken bir yandan yavaşça saçlarını okşuyordum. Biraz sakinleşince anlatmaya devam etti.

"Sonra her şey çok ani gelişti. Çağan önce prensin yakasını tutuşturdu. Gözlerinden ateş fışkırıyordu. Vakit olsaydı onu asla yaşatmazdı ama senin için onunla fazla ilgilenmedi. Seni kucağına aldı. Koşarak dışarı çıktık o sırada Efendinin gönderdiği bir çocukla ışınlanarak seni hastaneye getirdik.

"Peki ben ne kadar süredir uyuyorum?"

"6"

"6 gündür mü?"

"Hayır 6 aydır uyuyorsun Tuana..."

Duyduğum cümleyi bir süre algılayamadım. Bu da ne demekti? Nasıl 6 ay boyunca uyuyabilirdim?!

...

Bir türlü uyuyamıyordum. Hayatımdan 6 ayın bir hiç uğruna çöp olması beni derinden sarsmıştı. Üstelik sırf bir krallığa olan düşmanlık yüzünden.

Leya'nın anlattıklarını tekrar düşündüm. Gitmeden önce Çağan'ın başıma gelenler yüzünden kendini suçladığını söylemişti.

Ne yani Çağan sırf vicdan azabı yüzünden mi yanımdan ayrılmıyordu?

Merak etmeyin ölmedim hala yaşıyorum (maalesef)
Tuana sizce Çağan'ı süründürmeli mi malum komaya girmeden önce baya soğuk yaptı.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Daha sık bölüm atmak istiyorum ama elimden şimdilik bu kadarı geliyor.
Oy vermeyi ve takip etmeyi unutmayın.
Bir dahaki bölümde (kaç ay sonra olur bilemiyorum🫣) görüşmek üzere :)