ABİMİN ARKADAŞI (TEXTİNG 18+)

38 BÖLÜM

Aynı günlerden birisiydi bugün. Yatağımdan çıkmak istemediğim yada sadece babamın yanında olmak istediyim günlerdendi. Babamın kalp krizinin üstünden 1"hafta grçmişti. İyiydi ama biz yinede biraz daha dinlenmesini istiyorduk.

Ama bizi dinlemeyip işe gitmek için elinden gelen bütün herşeyi yapıyordu. Babam iş bağımlısı olduğu için bu 1hafta onun için nasıl bir süreçdi bilmiyorum. Sıkıldığı ve bir an önce işe gitmek istediğine adım gibi eminim.

Babam. Mahir. 57yaşında. Annemle 18 yaşında falan evlenmişler. Tam hatırlamıyorum ben çocukken söylemişti. Kendine özel kumaş şirketi vardı. Ve gelirimiz iyiydi. Her ne kadar beni işe yanına asistanı olarak almak istemesede ben buna inkar ediyordum. Çalışmak istiyordum ne vardı bunda?

Annem. Gülçiçek hanım. 49 yaşında. Kendisi terzi. Annem 19 yaşından beri terzilik yapıyormuş. Ve hala daha devam ediyor. Mahallenin en başarılı ve en popüler terzisiydi annem. Kendine özel mağazası vardı. Benim hoşuma giden ama bulamadığım kıyafetleri annem dikiyordu.

Abim. 30yaşına yeni girdi. Onunda kendine özel bir şirketi vardı. Yeni çıkarılan markalı arabaların satışı yapılan bir şirket. Rentecar"da diye biliriz. Bir oğlu var. Demir. Eşi ise azra. Evde kalıyordu. Ama internet üzerinden elbiseler tasarlıyor satıyordu. Çok güzel elbiseler tasarlıyor. Birsürü almıştım.

Ve ben. Beni tanıyorsunuz yinede anlatayım. 23yaşımdayım. Tek bir arkadaşım var oda aydan. Başka bir arkadaşım yok. Sosyal medyadan sadece konuştuklarım var oda ara sıra. Çoğu zaman evde olurum. Çoğu zaman aydanla dışarıda. Okumuyorum. Okumayı hiç sevmem. Yargılamayın lütfen.

Evet ailemizi tanıtdığımıza göre artık yatağımdan kalka bilirdim. Yatakdan kalkarak elimi yüzümü yıkadım. Terliklerimin çıkardığı sert seslerle mutfağa indim. Ailem sofrada oturmuş kahvaltı ediyordular. Abim babam için burada kalıyordu 1haftadır. Ve yanına demirle azrayıda getirmişti.

"Günayydınnn ailem" o kadar enerjiktim ki. Sanki hiç birşey olmamıştı. Yıkılan dağılan ben değilmişim gibiydi. Kabullenmiştim belkide. "Günaydın kızım gel otur" dudaklarımı büzerek boş kalan yerime oturdum. Yani canım babamın yanına. "Aşk olsun beni beklemeden mi kahvaltı yapıyorsunuz?"

Ellerimi çenemin altına yokayarak dudaklarımı dahada büzdüm. "Abinler istanbula döneceği için erken başladık" dudaklarımı düzelterek "ama daha erken değilmi abi neden dönüyorsunuz?" Alışmıştım. Gitmelerini istemiyordum. Küçük demire ve azraya çok alışmıştım.

"Abicim iş için gitmeliyim hem azranında siparişleri var" başımı masaya eğerek "iyi tamam ama ara sıra gelin valla ben çok sıklıyorum annem işte babam işte yanlız kaldım iyice" aslında çoktan yanlız kalmıştım. 4yıldır. Abim bunu anlayarak gözlerini kaçırarak yemeğini yedi.

Babama dönerek koluna sarıldım. Ton ton yanaklarınada buse kondurarak başımı koluna yasladım. "Babam nasılsın? Ben diyorum ki biraz daha dinlensen sonra gitsen?" İnatlığı yüklenmeye başlarken derin nefes alarak başıma dudaklarını bastırdı.

"Canım kızım ben çok iyiyim. Neden dinleneyim bir yerim yaralanmadı ki iyiyim lütfen artık gideceğim işime gücüme beni merak etmeyin" yani yaralanmamıştı ama kalbi için endişeleniyordum. İşte birşeyler olsa sinirlenecek diye korkuyordum. "Tamam babacım sen öyle diyorsan"

Kahvaltımız bitmiş annem babam abimler gitmişti. Bende evde yanlızdım. Bu yanlızlık çok iyi insan kafasını dinleye biliyor. Üzerime bornozumu giyerek odama girdim. Sıcakta ılık bir duş iyi gelmişti. Üzerimi değişerek saçlarıma krem vurarak yüzümede bakım yaptım.