Gözlerini araladığında küçük çocuk, kolları sabitti, bacakları da öyle. Sert bir şey üzerine bağlanmıştı belli ki. Henüz ilkokul çağındaki bu çocuk en çok göze batan insanlardan biriydi Japonya'da. Babasından aldığı özgünlük öylesine güçlü ve ilgi çekiciydi ki, tüm villianlar oğlanın peşindeydi. Onu kazanan All for one olmuştu en nihayetinde, onunla yaşıt açık mavi saçlara sahip biri daha vardı fakat o kendi isteğiyle burada gibiydi. Olanların üzerinden birkaç gün geçmesine rağmen ne yemek yiyor, ne su içiyordu çocuk, dediği tek şey babasının adı oluyordu. Shigaraki'nin düşünceleri, onun gözünde mükemmel olan kahraman babası varken çok ters geliyordu ona ama artık mecburdu olacaklara.
Babasına çok düşkün olan bu çocuk, açık maçı saçlara sahip olan çocukla, Shigaraki'yle birlikte suç işlemeye zorlanarak, alıştırılarak büyüyordu. Günler günleri, haftalar haftaları, yıllar yılları kovalamıştı. Başlarda bunu yaptığı için kendini defalarca öldürmeyi denemiş olsa da onu becerememişti, zamanla da hayatının bir paracsi olmuştu artık işlediği suçlar, onun gibi yakalanamaz, güçlü birini kimse durduramazdı, buna rağmen korkunç planlardan çok çalıp çırparak, sinirlendiği herkesi öldürerek rahat bir hayat yetiyordu belli ki ona fakat içinde baba özlemi dinmiyordu.
Sonradan aralarına katılan -Dabi erkenden gelmiş olarak yazacağım.- Dabi'yle beraber her türlü işe ortak olan bu üçlü, LOV diyorlardı birliklerine. Şimdi ise Aizawa'nın o küçük oğlu, babası olmadan büyüyerek 18 yaşına gelmişti. LOV'a sonradan, daha genç yaşta ve kendi isteğiyle katılan biri olmuştu, Dabi'ydi o da. Onunla ve Shigaraki'yle birlikte büyümüştü resmen bu küçük çocuk. Aizawa'nın biricik, zamanın en iyi kötülerinden olan bu çocuğun Adını sorarsanız, adı Asishi fakat kısaca Ash derler.
Olanların üzerinden yıllar geçse de, her birini öldürdüğünde kafasının içinde canlanıp onu günlerce yargılayan babasının sesiyle utanıyordu kendinden, hayatı boyunca babasıyla büyümek istemiş, katıldığı her suikastte onu görürse savunmasız kalmıştı bu zamana kadar. Özlüyordu onun sevgisini ilgisini, oğlu olmayı özlüyordu.
Bu düşünceler arasında gezinirken kafasının içinde, uyumuştu bile çoktan oğlan. Gözlerini araladığında ise sabah olmuştu bile. Asla uykusunu alamazdı, öyle hissederdi en azından. Yavaşça doğrulup gerinerek, kendine gelmeye çalışarak kalkmıştı yataktan, dolabında birkaç adım atıp kendine baktıktan sonra dolabın kapağını araladı, daha sonra da salona çıkmadan önce üzerini giyindi.
Dışarıya çıkarken istediği gibi giyinir, kendini gizlemezdi. Başından beri kendine bu sistemi kurmuştu. Villian olarak tanınan Ash, tamamen gizliydi bu yüzden tamamen sivil olan hâli sıradan birisiydi sadece. Kendine iki farklı kimlik yaratmıştı.
Nasıl gizlendiğini de şöyle açıklayabiliriz, kostümü tamamen siyah ve genişti. Bedeninin yapısı dahi gizleniyordu. Kapşonu uzunca olan siyah saçları gizliyordu. Eldivenleri ellerini gizliyor, ayrıca özgünlüğünü kullandığında gizlilik sağlıyordu. En son ayrıntı ise en önemli kısım olan, tamamen yüzünü kapatıp gizleyen ve sesini dâhi değiştiren maskesiydi. Siyah demirden yapılmış maskenin birden çok kilit sistemi vardı onu sabit tutan, ayrıca ağız kısmında sesi değişime uğratna bir cihaz takılıydı. Oldukça işe yarardı.
Özgünlüğe de değinecek olursak, Ruh kontrolü diye özetlenebilirdi fakat düşünüldüğünden daha kapsamlıydı. İlk işlevi tahmin edilebileceğini üzere kişiyi kontrol altına almaktı fakat bununla sınırlı kalmıyordu. Büyüdükçe insanların ruhunu hissederek onların arasından özgünlüğü çekip alabilmeye başlamıştı Ash. Bunu kopyalamak için kullanabiliyordu, ya da geçici olarak almak. Tamamen almak için özgünlüğe sahip kişiyi öldürmesi gerekiyordu sadece. Ayrıca aldığı özgünlükler çoğaldıkça güçten düşüyordu, onu etkilemeyen özgünlük sayısı üçü geçemiyordu.
Salona çıktığı gibi sabah sabah pizza kokuları alıyordu, kimse yetenekli değildi nihayetinde, direkt bir şeyler almak, veyahut çalmak daha kolaydı yapmaktan. Mutfağa vardığında Shigaraki'nin arkasından omuzlarına ellerini yerleştirip sıkmıştı hafifçe Ash, shigaraki dönüp ona baktığında güldü hafifçe.
"Kim çaldı pizzayı."
"Dabi." Dedi Shigaraki.
Yavaşça bir dilim alıp yemeye başladığı sırada belini ara tezgaha yasladı oğlan. Konuştu bir parça ısırık alıp onu yuttuktan sonra.
"Büyük gün geldi ha? Sonunda başarılı bir şekilde kaçırıyoruz Midoriya'yı."
"Umarım bu defa başarılı oluruz." Dedi Toga.
"Ben hâlâ ne işimize yarayacak anlamış değilim."
Ash baktı gerçekten neden olduğunu söyleyecek biri var mı diye, konuştu kaşlarını çatarak.
"Planı benden gizliyor musunuz yoksa?"
"Plan yok ki."
Ash iç çekerek elindeki pizzadan yemeye devam ediyordu sakince, bulurdu bir şeyler nasıl olsa kaçırdıktan sonra.
"Hallederiz."
Elindeki dilim bittiginde hızlı adımlarla odasına ilerlemişti. Küçük bir dairede yaşıyorlardı lovdakiler, özellikle kimsenin odası yok gibiydi açıkçası fakat kemik kadrodan olan Ash'ın odası vardı iyi kötü. İçeriye girip üzerine giydi kostümünü, maskesini de taktığı gibi hazırdı artık. Salona döndüğünde portaldan geçerek vardığı binanın tepesinden bakındı oğlan etrafa, okulun çıkışının önündelerdi hemen.
Bakındı kısaca etrafa, binanın kenarına oturarak ayaklarını sallandırdı Ash, muhtemelen yirmiden fazla katı olan bir binaydı oldukları yer. Okuldaki öğrenciler çıkmaya başladığında gözünü dört açtı oğlan, İlerde görünen parkta birkaç öğrenci vardı, hepsini tanımıyordu ama aralarında şu sarışın, yanlışlıkla kaçırdıkları çocukta vardı. Midoriya ise tam oradan geçiyordu. Tam zamanıydı belli ki fakat sarışın sorun çıkarırsa işleri zorlaşacaktı.
