ÖLÜM İLE YAŞAM +16

1 bölüm

Sabah büyük bir endişe sarmıştı sarayın etrafını, Etrafta koşuşturan en az 20 tanımadıgım sato görevlisi vardı.
Ne içindi bu tantana? Ah evet diyarların en büyük savaşçılık okulu wallece 'e erken kabul almıştım.
İçimde bir mutlulukla sabah kalktım kalktıgım gibi odamdaki altın varaklı boy aynama doğru yurudum. kızıl uzun saclarım son haftalarda savaş tekniklerine çalışmaktan çok yıpranmıştı, ellerimle biraz düzelttim ve odamdan cıktım. sonsuzluğa uzanan merdivenlerimizden yavaş yavaş indim. Her ne kadar sarayda yaşasamda şu merdivenleri illaki çıkmam gerekiyor be! Kapısı han kapısı gibi olan içi şamdanlar ve altın varaklı tablolarla dolu olan salonumuza girdim. Annem yanında 2 görevliyle konuşurken elindeki süt şarabını kadehin içinde yavaş ve dairesel hareketlerle çalkalıyordu.  beni gördüğünde yüzünde bir gülümsemeyle yaklaştı bana doğru.

'Ah hey diyarların en güzeli ve en korkusuz savaşçısı! Öbür savaşçıların normal kabulle bile zarzor girdiği okula erken kabulle giren canım kızımın günü nasılmıs bakalım'

Annem bu kadar ilgili bir kadın değildi. Fakat gençken kendisinin asırı derecede gitmek istediği fakat bir türlü kabul alamadıgı o okula erken kabul almıstım.
aslında bir sınav daha yapılacaktı  'intihar uçurumu' bu sınav 120 metre yuksekliğindeki uçurumun üzerinde 20den fazla ölümcül tuzak olan bir engelli parkuruna deniyor. bu okula elini kolunu sallayarak girenlerin çoğunun tabutla çıktığını bütün diyar biliyor fakat hiç korkmadan başvurabiliyor lar. Her yıl 17 diyardan varisler geliyor ve çoğusu daha intihar uçurumunu geçemiyordu, annem daha okula kabul alamamıştı fakat walleceden baska bir savaşçı okuluna onay almış ve oradan dereceyle mezun olmuştu.
Onun hayallerini gerceklestirdigimi söyleyip dururdu kabul aldıgımdan beri.

Anneme gülümseyerek salondan cıktım. Bu kadar ilgiye alışık değildim ve alışmamayı tercih ediyordum, hiç bana göre değil.
Mutfağa doğru ilerledim karnım aşırı açtı ve biraz protein bar yeme fikrini oldukça istiyordum. Dolapları karıstırdım ve bir protein bar buldum. Son zamanlarda bu okula kabul alabilmek için yemek bile yemeye zaman bulamıyordum ve protein barla yetiniyorum.
Bugün güzel bi kahvaltı iyi gidebilirdi ama alışmıştım artık geri dönüşü yok maalesef.

dolabın yanında bir paket protein bar gömerken babam mutfağa girdi.

'Gunaydın baba'

Yüzüme bile bakmadı bir kadeh ve bir süt şarabı şişesi alarak en üst kattaki çalışma odasına gitti.
Babamla yaklaşık 6 aydır küstük ve bu ciddi bir küslüktü.

****

Sonunda vakit gelmişti! Üzerime beyaz bir gömlek giyip onun üzerinede gece laciverti korsemi takıp altıma siyah parlak deri taytımı giydim. kızıl saçlarımı tek tek ince ince ördüm ve çakma afrika örgüsü saçlarıma tepeden bir at kuyruğu daha yapıp ördüğüm perçemlerimi önüme saldım. yüzümdeki hafif çillerimi gizlemesi amacıyla çok az kapatıcı sürdüm ve zamanım olmadığı için koşarak aşağı indim.  İçi yine altın varaklı olan faytonumuza eşyalarım yerlesiyordu. Vedalaşma zamanı gelmişti en korktuğum an buydu,
Annemlerle aram ne kadar iyi olmasada 6 yıl içinde sadece tatillerde görüsme fikri hic güzel gelmiyordu. Nede olsa onlar benim anne ve babamdı.

Annem benimle vedalaşmak için kapının önünde beni bekliyordu, babam ise her zamanki gibi çalışma odasına gömülmüştü.
Anneme yaklastım sıkıca sarıldım,

'Seni özliyeceğim anne'
'Bende seni özliyecegim adonia, hızlı bir şekilde okulunu bitirmeni ve gelmeni istiyorum kendine emanetsin seni seviyoruz'
'seviyorum demeliydin anne, bazı kişiler benimle vedalaşmaya bile zahmet etmiyor'

babamla yaşadığım şeyler günden güne kötüleşiyordu, barışmak istemiyordum yanlış anlamayın, yaptığı şey yüzünden hala kırgınım o pislik herife!
'adonia babanla arandaki ilişki beni ilgilendirmiyor okulunu oku ve gel babanla öyle birileri diyerek konuşma. ablana emanetsin.'