onu öyle ellerimden giderken bırakamazdım. çünki onsuz bende yoktum. ona elektirik verirlerken bana öyle bi bakıyorduki gözleri baygındı ve elektirik akılından dolayı titiriyordu. " bana bak gözümün içine bak kapatma gözünu nolur kapatma " diye ona doğru bakarken gözlerinin kapandığını fark ettim. ağlamaktan şişmiş gözlerime bakarken konuştu . "seni sevdim be arıza bu hayatta herkesten çok sevdim elveda " dedi . gözlerimden yaşlar gelirken ona baktım . "sana bişey olmıycak böyle konuşma ölmiyceksin çünki sen beni bırakmazsın bırakamazsın bana dimi kıyamazsın " dedim adeta delirmişcesine gözlerime baktı ve benim için direndi çünki onsuz benim hiç olduğumu biliyordu.
direndi ve kazandı . başardı bana, hayata geri döndü.
adamlar kapıyı üzerimize kapattı ve kilitlediler onceden benzinledikleri yere çakmağı atıp giittiler gözümü açtığımda dumaandan hiç bişey göremiodum bi tek gördüğüm onun gözleriydi .
elini ipten kurtarınca benide çözdü tam o anda dolap bacağımın üstüne yıkıldı . " beni bırak ve git ."
"saçmalama ve bana yardım et bacağını çıkaralım. " onun dediği gibi ona yardım ettim ve uzun çabalar sonucu bacağımı çıkardık. ama yürüyemiyordum. beni kucağını aldığı gibi koşarak kapıya giitti . şuan ölüm umrumda değilidi. ölsem bile onun kkollarında ölücektim.
kapının kilitli olduğunu anlayınca beni halldeki kısa dolabın üstüne bıraktı ve kapıyı kırmaya çalıştı ve en sonunda kıırdı ama bizim derdimiz bitermi bu saatte bu ıssız yerde kalmıştık . onun yanında yatmıştım. soğuktu ve üstündeki spor hırkasını bana giydirmişti.
