Giriş

168 37 234
                                    


Hoşgeldiniz 🤍

Başlama tarihinizi alayım.

Gözler Yalan Söylemez
"Giriş"

Keyifli okumalar

Sağ gözümle yoldan geçen arabaları kontrol ederken saat oldukça geç olmuş olmalıydı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Sağ gözümle yoldan geçen arabaları kontrol ederken saat oldukça geç olmuş olmalıydı. Birkaç dakika önce aldığım ancak henüz içmediğim kahvenin kapağını açtım. İçerisinden kahvenin sıcak olmasından dolayı buhar yükseldiğinde yüzümü buruştursam da yüzümü geri çekmedim.

Yol boşaldığında ve yanımda bekleyen insanlar yürümeye başladığında onlara katıldım. Hızlıca yolun karşısına geçtiğimde kahvemden bir yudum aldım.

Kafamı kaldırıp gideceğim durağın olduğu tarafı kontrol ettiğimde birkaç metrelik mesafe olduğunu görüp yönümü oraya doğru çevirdim. Birkaç dakikanın ardından tam olarak otobüsün, önünde duracağı duraktaydım.

Durakta otobüsü beklerken kafamı kaldırıp yukarı doğru baktım. Gökyüzü karanlık olmasına rağmen yağmur yağacağını hissettiriyordu. Biraz daha geçe kalırsam eve sırılsıklam varmaktan başka seçeneğim kalmayacaktı.

Otobüsün yolun başından geldiğini gördüğümde elimde tuttuğum kahve bardağını kafama diktim. Çok sıcak olmasa da boğazımı yakmayı başarmıştı ama o anlarda otobüs bulunduğum durağa ulaştığından bununla pek ilgilenmedim.

En arkadaki cam kenarının boş olduğunu gördüğümde oraya ilerledim ve oturdum. Otobüs içerisinde yürürken dahi yaklaşık beş kişinin hüzünlü bakışlarına şahit olmuştum. Bana acıyarak bakmalarına alışmam gerektiğini kendime hatırlatıyordum.

Elim istemsizce beyaz bandaj ile sarılmış sol gözüme doğru gittiğinde parmak uçlarım bandaj ile temas eder etmez çarpılmış gibi elimi geri çektim. İçimde büyüyen sıkıntı artarken esen rüzgarın yüzüme vurması için yanımda duran pencereyi açtım.

Açık bırakmayı tercih ettiğim saçlarım rüzgara direnmeyip savrulurken tam da tahmin ettiğim gibi bir gök gürültüsü etrafı sarmıştı. Ardından gelen ikinci şimşek ile yağmur bastırırken otobüsteki birkaç küçük çocuk sızlanmaya ve ağlamaya başlamıştı.

Ellerimi kaldırıp bu sefer şakaklarımın iki yanına yerleştirip damarlarımı ovdum. Kafam fazladan sesi kaldıramıyordu. Maruz kaldığım onlarca acılı bakıştan sonra fazladan gürültü duymak kafamı cama çarpma isteği dışında bir şey uyandırmıyordu.

Sol gözümü geçirdiğim bir kaza sonucu kaybetmiştim. Kazanın nasıl gerçekleştiğinden ise kendi kafamın içerisinde dahi bahsedemeyecek kadar tetikleniyordum.

Çantamın içerisinden kulak üstü kablosuz kulaklığımı çıkardım. Pembe renginde olması giydiğim kıyafetlerin renkleriyle ters düşse de çok umursamadım. Kafama taktıktan sonra elime telefonumu alıp müzik uygulamasından beynimi yormayacak bir playlist açtım.

Neredeyse son durakta indiğim için otobüste etrafı pek kontrol etmezdim. Elimle ritim tutarak kafamın içerisinde çalan piyanoya eşlik ederken dışarıdan gelen yağmur taneleri yüzüme vuruyor ve gözüme gelmemesi için sürekli kırpmama yol açıyordu.

En sonunda yolcular biraz olsun azaldığında inmeden önceki son duraktaydık. Yanımda oturan yeşil saçlı yaşlı kadın pencereyi açmamdan ve tüm yağmuru içeri taşımamdan rahatsız olmuş olacak sol omzuma dokundu. Anında kafamı ona çevirdiğimde "Pencereyi kapatır mısınız?" dediğini duymuştum. Birkaç şey daha söylemiş olmalıydı ancak sesi kulaklıkta çalan yüksek piyano sesleri arasına karışmıştı.

Pencereyi kapttıktan sonra bir daha kadının yüzüne bakmadan oturduğum koltuktan kalktım ve bir sonraki durakta indim. Yağmur o kadar bastırmıştı ki otobüsten iner inmez sırılsıklam olmuştum.

Elimde tuttuğum telefonu ve rüzgara direnmesi için yalvardığım kulaklığı çantaya atabilmem için zamanım yoktu. Etrafı görmekte bile zorlanıyordum.

Önümdeki caddenin biraz olsun boşaldığına inandığımda fırsatın bu olduğunu düşünüp hızla yola atıldım. Yolu geçmeme kalan birkaç adımı hızla atarken ayağımın kaygan yol zeminine kurban gitmesi ile dengemi sağlayamayıp yolun ortasına düştüm.

Kendimi kaldırmak adına ellerimi elimde bulunan telefonu umursamadan iki yanıma koyduğumda zar zor kalkabilmiştim. Üzerimin şimdi tam anlamıyla sırılsıklam olduğunu fark edebilmiştim.

Ancak fark edemediğim bir şey vardı.

Solumdan gelen araba motoru sesi ile saniyeden kısa bir süre içerisinde kafamı sol tarafa, motor sesinin geldiği yöne, çevirdim. Ardından yolun karşısına geçmek adına hamle yaptım ama artık çok geçti.

Sol tarafımdan son hız gelen araba bacaklarımı isabet alarak bana çarptığında kaput üzerinde yuvarlanıp arabanın ön camına çarpmıştım.

Hatırlayabildiğim son şey bedenime yayılan acıydı.

...

"Bir kaza haberiyle bültenimize devam ediyoruz. Gece yarısı sıralarında yağan sağanak yağmur altında karşıdan karşıya geçmeye çalışan genç kadına araba çarptı. Yaralı bir şekilde hastaneye kaldırılan genç kadın tüm müdahalelere rağmen kurtarılamadı."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 30 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Gözler Yalan Söylemez (ASKIDA)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin