STARS MİNSUNG

4

Lee Minho güncesinden

Jisungum gitti

Sadece arkasından bakakaldım

Onu korkutuyordum 

Benden korkmaması gerektiğini anlamalıydı 

Ama ona biraz zaman tanımalıydım 

Gezinmeye başladım tatil günlerimdi ve Jisungumla daha fazla ilgilenebiliyordum

Ben 21 yaşında bir polisken 

O 16 yaşında 11. sınıf öğrencisi Han Jisungtu

Yaşı umurumda değildi o Jisungtu ve benimdi 

Bir süre sonra Jisungumun evinin kapısını çaldım kapıyı açtı ve bana baktı

"Lee geleceğin zaman neden haber vermiyorsun halime bakar mısın saçlarım dağınık" dedi ve kendince yüzünü benden sakladı 

İçeri girdim Jisung bir şey demedi kızmasını beklemiştim ama o bana gülümseyerek bakıyordu

"Ne güzel işte dağınık saçlarınla çok sevimli oluyorsun" dedim ve iki elimi Jisungun yanaklarına yerleştirip bir bebekmiş gibi sevmiştim onu Jisung bana gülümsemişti

Gülümsemesi için hayatımı yakabilirdim

yan tarafa baktığımda odasından çıkan Felixi gördüm

"Iyy bu ne tarihin gördüğü en mıcmıc çift çok cringesiniz" dedi ve iğrenerek bakarak odasına gitti

"Görürüm seni Hyunjine aynılarını yaparken" dedim ve Felix odadan çıkıp tekrar geldi 

"Ben öyle demek istemedim ya siz ne yapıyorsanız yapın" dedi ve odasına gitti

"Hyunjin deyince devreleri yanıyor" dedi Jisung

"Bende seni bir yerde duysam deliriyorum merak etme" dedim

"Ayakta kaldık geç içeri" dedi Jisung utanmıştı ve çok tatlıydı

"Emret öleyim güzelim" dedim ve sırıtarak içeri geçtim o utanıyordu ve sinir oluyordu çok hoştu 

Jisung peşimden geldi

"Güzelim mi Minho kız mıyım ben cinsiyetsiz mi diyorsun sen bana" dedi Jisung

Sanırım anlayamıyordu

"Evet güzelimsin güzellik sadece kızlara özel değildir sende çok güzelsin ve benim güzelimsin anlıyorsun değil mi"

"Anlıyorum" dedi Jisung gülümseyerek

Jisung yanıma geldi ve bir çocuk masumluğuyla bakmaya başladı

"Minho özür dilerim sana öyle davranmamalıydım ben seni gerçekten seviyorum lütfen beni bırakma olur mu"

"Özür dileme benim suçum yanında öyle davranmamalıydım bir dahakine dikkat edeceğim ve seni asla bırakmam tamam mı"

"Pekii teşekkür ederim" dedi Jisung ve sarıldı

Jisung bana sarıldı

o sırada kapı anahtarla açıldı ve Jeongin koşarak içeriye geldi

"ARKADASSAKLAR BÜYÜK DEDİKODU VA-" derken Jeongin bana baktı ve lafını kesti

Jisung uzaklaştı 

"ANLAT KANKA" dedi

"Tarihin gördüğü en mıcmıc çift diyebilir miyiz hem Minho sen bu çocuğa bağırdın kızdın neden yanında duruyorsun ki" dedi Jeongin aslında üzülüyordum ama belli edemezdim Jisungun yanında

"Neden mi yanında duruyorum sevgilimi sizin gibi delilerin arasında bırakacak değilim" dedim 

"Cringe amk" dedi ve Jeongin Felixin odasına gitti

"Jeongin Changbinle yakışmıyor mu" dedi Jisung

"Aslında neden olmasın yakışır onlar"

Bir süre sessizlik oldu ve Jeongin ile Felix evden çıktı

"Evde tek mi kaldık" dedim Jisunga

"Evet salaklar eve girmiyor şimdi Chan ve Jeongin de buraya taşınacak sanki eve geleceklermiş gibi" 

Gülümseyerek baktım ona küçük bir çocuk gibi hareketleri bile güzel geliyordu sanırım çok fazla aşıktım 

"Uykum geldi benim senin işin var mı" dedi Jisung

"Hayır işim yok ama uyuyacaksan gideyim ben" dedim 

Jisung elimden tutup odasına götürdü 

"Ne yapıyoruz Jisung kötü düşündürüyorsun" dedim 

"Kötü mü hayır Minho hiçbir zaman sana zarar vermem" dediğinde anladım aramızdaki 11 yaşın önemini Jisunga aşık olabilirdim ama bu sübyancılıktı 

"Vermezsin biliyorum özür dilerim" dedim anlamamıştı ve bu benim için çok güzeldi

"Özür dilemee" dedi ve yatağına geçip yanında yer açtı yanına geçtim 

"Sana sarılsam bana kızar mısın" dedi Jisung

"Hayır sana hiçbir zaman kızmam sarılabilirsin" dedim ben nasıl böyle bir adama dönüşmüştüm polisiyede herkesin korktuğu polis nasıl 14 yaşında bir çocuğun yanında böyle sakin davranabiliyordu 

Jisung bana baktı ve gülümseyerek sarıldı çok sevimliydi

Biraz sonra Jisungun nefes alışları düzene girdiğinde anladım uyuduğunu bir bebek gibiydi kollarımda uyuyordu ne yapacaktım ben onu bırakamazdım

Uyuyan Jisungumu izledim çok tatlıydı saatlerce izledim hiç sıkılmadan bir süre sonra bende uykuya teslim oldum

Ne kadar geçti bilmiyorum Jisungumun sesiyle uyandım

"Minho uyan lütfen" diyordu ve gözleri doluydu 

"Ne oldu Jisung biri bir şey mi yaptı" dedim korkuyla oturur pozisyona gelerek

Jisung dışarıyı gösterdi yağmur yağıyordu

"Dışarısı çok korkutucu korkuyorum" dedi Jisung

Jisungu yatırdım üstüne battaniyesini çektim ve yanına geri geçtim ve sarıldım Jisunguma

"shtt korkma ben varken yağmur korkutmasın seni her şeyden koruyabilirim ben seni" dedim küçük bir çocuğa umut veriyormuş gibi

"Teşekkür ederim her şey için" dedi Jisung ve yanağıma yaklaştı hemen öptü ve yüzünü gömüp uyumaya çalıştı ben ise gülümseyip Jisunguma sarılarak en güzel uykumu yaşadım 

                                                                                    ***

Sabah uyandığımda Jisung yanımda yoktu

Kalktım tüm odalara baktım diğerleri de evde yoktu

Endişelenerek Jisungu aradım 

"Hadi Jisung lütfen aç telefonu" dedim çaresizce

Telefon defalarca çaldı ama açılmadı 

Jisungum yanımda yoktu ve nerede bilemiyordum