TODAY. TOMORROW. FOREVER.

PROLOGUE.

⚠️ Typographical and grammatical errors.

"HIHINTAY MO  naman ako diba?" Tanong nya sa akin na mas lalong nag pagulo sa utak ko.

"What do you mean, love?" Kunot noong tanong ko sakanya. Nakita ko kung pano nya pinunasan ang luhang pumatak galing sa kanyang mata. Hindi ko sya maintindihan. Anong ibig niyang sabihin?

"Iiwan muna kita, hahanapin ko lang ang tunay kong mga magulang." Walang gana niyang sagot, pero parang hindi sya nag sasabi sa akin ng totoo.

"Ba-Bakit?" Tuluyan ng tumulo ang mga luha ko.

Hindi ko lunos maisip na iiwan ako ng taong pinaka mamahal ko.

"Kaya naman kitang samahan sa pag hahanap sa mga magulang mo. Bakit kailangan mo pa akong iwan?" Pinilit kong mag salita na hindi nabubulol.

"ARRHHHHHHH!!!!!!!" Sigaw nya at biglang lumuhod sa harap ko.

"Hindi ko na kayang itago to sayo." Saad nya sabay hawak ng dalawang kong kamay habang siya'y naka lihod parin.

"Ang alin?" Takang kong tanong.

"Pinag sabihan ako ng mga ma-magulang mo na-na......lumayo ako sayo.....da-dahil- hin-hindi daw kita ka-kayang buhayin, dahil isa lamang akong anak mahi-mahirap." Lalo akong nang lumo sa mga sinabi nya. Tuluyan paring lumuluha ang mga magaganda nyang mga mata. Hindi ko akalain na magagawa yun ng pamilya ko. Sabagay my dad known as ruthless while my mom known as heartless. Hindi na nakaka pag taka.

"LO-love"  Utal kong saad.

"Wait for me, Zeph." Saad nya kaya tuluyan ng kumawala ang luhang kanina pa gustong umagos sa aking mga mata.

"Fift, pa-pano na a-ako. Pano na-na tayo?" Hindi ko na mapigilang humagolhol ng sabihin ko ang mga katagang iyon.

Paano na ako? Paano na ako kung walang Fift na nandyan para alagaan ako kapag nag kakasakit ako? Sino na ang mag co-comfort sa akin sa mga panahong down na down ako? Hindi ko alam ang gagawin kung wala sya. Hindi ko kaya. No!!!!!!!!No!!!!!!!

He cupped my face.

"Babalikan kita. Just wait.Hmmm" He said habang pinupunasan ang mga luhang patuloy parin sa pag agos sa aking mukha.

"ka-kaya naman kitang i pag-pagtanggol sa kanila." Saad ko sakanya.

"I'm the man, baby. Dapat ako ang mag tanggol sayo." He said kaya mas lalo akong umiyak.

Lahat nalang nang tao iniiwan ako. Bakit?

"Please do-don't leave me.Please, love. Please" pag mamaka awa ko sakanya.

"Gusto kong mapatunayan sa mga magulang mo na mali sila."  Saad nya sa akin.

"Pag balik ko sisiguraduhin ko na akin ka parin. I will marry you when I came back." He territorially said while kissing my cheecks.

"I promise. I will wait for you." I said. Siniil nya naman akong ng isang malalim ngunit punong puno ng pagmamahal na halik.

"I love you, Zeph." Saad nya habang habol parin namin ang aming hininga.

I will surely wait for him. I will hold his promise to me that he will came back for me.

"I love you too, Fift. Today, Tomorrow and Forever." I said to him with a smile on my face.

"Damn, baby. Fuck. I want our last night so memorable." He said and kissed me deeply.

Mamahalin kita habang buhay, Fift. Ikaw parin mag pakailanman.

NAGISING AKO SA  ni Fift na may damit na sa katawan. Siguro binihisan nya na ako. Nang hanapin ko ang lalaking mahal ko ay wala na sya sa apartment pati lahat ng mga gamit niya'y wala na rin. Iniwan nya na ako...

Iniwan na ako ng taong akala ko makakasama ko habang buhay....Iniwan na ako ng taong palagi kong karamay....

⚠️ UNEDITED.