TODAY. TOMORROW. FOREVER.

CHAPTER 1.

⚠️ Typographical and grammatical errors.

NAGISING AKO  dahil sa isang malakas na pag yogyog sa aking balikat. Nang imulat ko ang aking mga mata ay nasilayan ko si ate na naka taas ng dalawang kilay habang nakatingin sa akin. Para bang sinasabi nito na bumangon na ako. Ano naman gagawin namin? It's sunday so it's mean no class.

"Wala ka bang balak bumangon?" Seryoso nyang saad. Kinusot kusot ko naman ang aking mga mata.

"I don't have class, ate. It's sunday remember." Taas kilay kong saad sakanya.

Tinaasan naman ako nito nang kilay.

"Mag sisimba tayo.So get ready. Hihintayin ka namin sa baba." Saad nya at lumabas na sa kwarto ko.

Bago ako pumunta sa banyo ay sinigurado ko muna na maayos ang hinigaan ko. Nang matapos ako ay pumasok na ako sa banyo para maligo.

Nang matapos akong maligo ay pumasok ako sa walk in closet ko at nag hanap ng masusuot. Napag desisyonan kong sumuot na lamang ng up shoulder na flower dress at sumuot ng flat sandals. Medyo malamig ang suot ko pero mainit naman sa labas.

Nang matapos na ako ay na pagdesisyonan ko nang lumabas, pababa pa lamang ako ng hagdan ngunit kita ko na ang pamilya ko na nag hahantay sa pag dating ko. Mukha ako nalang ang hinihintay nila.

"Good Morning, sweetheart" My mom said. Lumapit naman ako sa kanya at bumeso.

"Morning too, mom" I replied to her.

"Morning, nak" my dad also greet me.

"Morning po dad." I replied to him with a smile in my face.

I saw how kuya Zander gave me a teasing smile.

"What!?" I asked him and he laughed.

"Ang galang naman po kasi ng bunso po namin." Saad nya at ginulo pa ang buhok ko.

"Tama na yan, baka mahuli pa tayo." Tumigil lang si kuya Zaren sa pang aasar sa akin dahil sa sinabi ni Dad.

TAHIMIK KAMING LAHAT habang nakiknig sa misa. Isang mahabang upuan ang naka laan sa aming anim. Samantala sa likod naman namin ay ang mga bantay sa pamilya namin.

Nang matapos ang misa ay nag kayayaan kaming kumain sa hotel ng mga Montero.

Nanginig ang bou kong katawan ng makapasok kami sa loob ng hotel. 'Ang lamig'
Naramdaman ko nalang ang isang itim na coat na bumalot sa katawan ko.

"Wear it, bakit ba kasi ganyan ang suot mo." Saad ni kuya Zachary.

"Thank you kuya." I smiled at him at niyakap ang braso nya. Naramdaman ko naman na ginulo nya ang ibabaw ng buhok ko.

Nag kwekwentohan sila about sa politics habang nag hihintay sa pagkain. Hindi na ako umimik dahil hindi ko naman alam kung ano ang mga pinag uusapan nila. Gusto ko rin sana pumasok sa politika pero ayaw nila mom and dad. Hindi naman nila sinabi kung bakit.
Nakita ko kung pano ako nginitian ni ate.

"Balita ko marami daw nag kakagusto kay Zephanie sa school nila." Naka ngiting saad ni ate. Hindi na ako umimik dahil totoo naman kasi. Halos mag patayan na ang mga lalaki sa school kapag pinag aagawan nila ako.

"Subukan lang nilang ligawan si Zephanie." Kita ko kung pano seryosong isaad yun ni kuya Zachary.

"Siguraduhin nila na kung liligawan nila si Zephanie malapit at kakayanan nilang pantayan ang mga Montero." Dagdag pa ni kuya. Parang ayaw ata akong mag karoon nang jowa. Nginuso ko naman ang labi ko at yumuko.

"As far as I know, mga Villafuerte lamang ang malapit at pwedeng maka pantay sa atin." Saad ni ate.

"Pero sayang nga at nawala ang nag iisa nilang anak." Malungkot na dagdag nya pa.

Ang pag kaka alam ko kasi ay may kumidnap sa nag iisang lalaking anak ni Vice Governor Villafuerte. May panganay rin silang anak pero babae si ate Dhaine isang engineer. Mag kasing edad lang daw kami nong lalaki. Siyam na buwan pa lamang ito ng mawala ibig sabihan siyam na buwan palang rin ako noon. 20 years na ang naka lipas pero hindi pa rin nila nahahanap ang anak nila.

Nag dumating na ang pag kain ay huminto na rin kami sa pag kuwekwentuhan. Tahimik lang kaming kumakain.

KAMING DALAWA NA  lamang ni ate ang mag kasamang umuwi ng bahay. Nang matapos kasi kaming Kumain ay nag paalam sina kuya Zander, kuya Zachary at si Dad na may meeting daw sila sa kapitol samantalang si Mom naman ay dumiretso sa hospital dahil may na aksidente daw na bus kaya maraming pasyenteng aasikasuhin.

"Anong gusto mong gawin natin para naman di ka maboring?" Tanong ni ate sa akin nang makapasok kami sa loob ng bahay.

Ano kaya magandang gawin nganyon?
Ahhhhh alam ko na!!!!!

"Gawa nalang tayo ate ng merienda para sa lahat ng katulong dito sa mansyon!!" Masigla kong saad. Tumango naman si ate bilang sagot nya.

Tumungo na kami ni ate sa kusina para mag handa na rin ang mga isasangkap. Nang matapos na kaming mag luto ay pinatawag na namin lahat ng tao dito sa mansyon. Sakto naman natapos kami ng alas dos nang hapon.
Ang ibang katulong ay ayaw sanang kumain dahil baka daw pagalitan sila nina mom, dapat daw kasi kami yung gingawan ng merienda hindi yung gagawa.

Habang kumakain sila sa kusina ay nag paalam na ako kaya ate na gagawa na nga mga natitira kong takdang aralin. Lunes na kasi bukas kaya kailangan ko nang matapos yun lahat.

⚠️ UNEDITED.

Write: March 13, 2024.