ჩემი პრინცი/დასრულებული

•9•

9."ხანმოკლე ბედნიერება"

ყველაფერი ზუსტად ისე მიდის როგორც არის დაგეგმილი.
მამას ოთახში შევდივარ...
-მამა?
ტანსაცმელი დიდად პრიცული არ მეცვა, ჩვეულებრივი ბიჭივით ვიყავი, ყავისფერ შარვალში , თეთრ საროჩკაში და ყავისფერ ქუდში, ასე რომ ვთქვათ ქალაქელივით მეცვა და არა დიდებულივით.
-ნახე როგირ გიხდება, ალბათ კომფორტულია არა? მეც მასე მეცვა ქალაქში გაპარვის დროს , მაგრამ ვერ მოვახერხე დიდხანს მცმოდა, შენ კი გამოგივა...იცხოვრებ...
მამამ ხელები გაიშალა და თეჰიონს ჩაეხუთა, იმდენად თბილი იყო ეს მოფერება რომ თითქოს უკანასკნელად უყურებდნენ ერთმანეთს.
-მამა, მიყვარხარ,ბედნიერი ვარ რომ შენს ოჯახში აღვიზარდე, შენი სამუდამოდ მადლობელი ვიქნები, და მალევეც გესტუმრები, ყველაფერი რომ ჩაივლის,
იუნგი და ჰობი ყვეკაფერს მომახსენებენ...

-იუნგი გელოდება კარიბჭესთან, მე კი გამოგაცილებ საეჭვო რომ არ იყოს.
მამამ თეჰიონს შიბლზე აკოცა და ოთახიდან გავიდნენ.

უცებ თეჰიონის და გამოჩნდა.
-მამიკო? სად მიდიხართ?

(ტრაკში, რა შენი საქმეა!)

-თეჰიონი მეზობელ სამეფოში მოდის, ცოტახანი არ დაბრუნდება.

-მშვიდობიან მგზავრიბას გისურვებ, მალე მოხვალ...
გოგონამ გვერდულად გაიღიმა და საპირისპირო გზაზე წავიდა...

-უცნაურია...
-ჰმ?
მეფემ თეჰიონს გახედა...
-ამ ბოლო დროს უცნაურად იქცევა,რამეს ხომ არ გეგმავს? რამე ცუდს?

-შვილო, გინდ ბოროტი იყოს, გინდ კეთილი, შენ ვერაფერს დაგიშავებს, ოდნავ ტკივილსაც ვერ მოგაყენებს,რადგან შენ ძლიერი ხარ...
ერთ ცრემლსაც არ ჩამოვაგდებინებ შენი თვაკებიდან,
დამპირდი რომ მის წინაშე სუსტი არასოდეს იქნები...

-და თქმა უნდა მამა, სიტყვის კაცი ვარ ბოლოს და ბოლოს.

მალევე კარიბჭესთან მოვიდნენ, იუნგიმ მეფეს ხელები დაუკოცნა.
-მადლობა რომ მენდობით მეფეო.
-რას ამბობ...-სიტყვა უცებ ჰიბის მოვარდნამ შეაწყვეტინა.