(Unicode)
ထယ်ယောင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘာမှမလုပ်မိ အခု ကအဘွားဆွန်းနာရဲ့အကင်ဆိုင်နဲ့ 24 hour market ကိုပဲသွားစရာရှိသည်။
လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားတဲ့ ဖုန်းကိုသတိထားမိတော့ ထယ်ယောင်း Box smile များးပေါ်အောင် ပြုံးမိလိုက်သည်။
"နေဦး Hyung ကဖုန်းဆက် လို့ပြောထားတယ်လေ.."
"အီးယားး နောက်ကြနေပြီ...."
ဂျောင်ဂု villa ပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်တွင် ခန္ဓာကိုယ်သန့်စင်ပြီး ဖုန်းစောင့်နတ်လုပ်နေ၏။
ဖုန်းနားက တစ်ဖဝါးမှက်ုမခွာပေ။
"ဟားးး သောက်ကလေးစုတ် ရုပ် နဲ့ကံနဲ့တင် ဆိုးတာ မဟုတ်ဘူး ညာဏ် ပါ ဆိုးတာပဲ.."
ဂျောင်ဂု သက်ပြင်းချကာ black king size မွေ့ယာ ပေါ် လဲလိုက်သည်။
*တီ**တီ*
မွေ့ယာခြေရင်းရောက်နေတဲ့ ဖုန်းဆီမှ အသံကြား၍ ဂျောင်ဂု မကြည့်ဘဲနှင့်ကိုင်လိုက်သည်။
"ဟယ်..!!"
"မင်းက ဖုန်းဆက်ဖို့ ဘာလို့ကြာနေတာလဲ..'"
ဂျောင်ဂု ဒေါသအရှိန်နဲ့ ပိတ်အော်လိုက်ပင်မဲ့..
"ဟျောင့်ီးမို့ ပိတ်အော်နေတာလား.."
"ဟမ်..!"
ဖုန်းကနေထယ်ယောင်းအသံမထွက်လာဘဲ ယွန်းဂီ အသံကြောင့် ဖုန်းပြန်ကြည့်မိတော့ yoongi Hyung တဲ့လေ။
"Sh! t.."
"လုပ်မနေနဲ့ မနက်ဖြန် ညစာစားပွဲရှိတယ်..."
"မတက်ချင်ဘူး.."
"မရဘူး..အဘိုးက မရရအောင် တက်ခိုင်းလိမ့်မယ်...."
"ပြီးရောဗျာ..."
ယွန်းဂီ ဖုန်းချ သွားတော့ ဂျောင်ဂု မှာ စဉ်းစားရင်း စိတ် ညစ်နေမိသည်။
"တီ...တီ.."
"ဘာလဲ ဗျာလာပါမဲ့ဆို yoongi Hyung ကလည်း.."
"ဗျာ..ဟို...ကျွန်တော်နာမည်က ထယ်ယောင်းပါ ယွန်းဂီမဟုတ်ပါဘူး.."
ဒီတစ်ခါလဲ ဂျောင်ဂုလွဲပြန်ပြီ။
ဖုန်း contact ကိုကြည့်တော့ ခလေးစုတ်🤓တဲ့လေ။
