❤BÜCÜR ❤

1. Bölüm^Yeni Yaşam^

Merhaba Arkadaşlar bu benim ilk Hikayem umarım beğenirsiniz.Elimden geldiğince yeni bölüm yazmaya çalışıcam. Vote ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum.Bu hikayeye katkısı olan SELİN FERAH'a çok teşekkür ediyorum.--Hadi başlayalım--

Çıkış belgelerini almış 7 yaşından beri kaldığım Çocuk Esirgeme kurumundan çıkıyodum.Sahilin kenarındaki banklardan birine oturmuş dalgaların çıkardığı sesle huzur kelimesinin anlamını keşfe çıkmıştım.Burası benim kaçış yolumdu.Yurtta ne zaman tatsız bi olay yaşansa buraya gelirdim.1-2 saat durduktan sonra yine aynı yere geri dönmek zorunda kalırdım.Şimdi ise gidiyodum. Nereye mi? Kendim için yeni bir hayat kurmaya.

"Annem ve babam ben 7 yaşındayken benim israrlarım üzerine beni Atların olduğu büyük bir Çiftliğe götürüyodular.Çiftlik babamın yakın bi arkadaşının yeriydi. Yolda babam ile şakalaşıp gülüyoduk. Babam arabayı kullanırken heycandan olsa gerek babamın gözlerini kapattım ardından annemin Çığlığı ve güçlü bu korna sesini duydum sonrası karanlık...
Hastanede yarı baygın bir şekilde uyandım. Başımda 3 kişi dikilmiş bişeyler konuşuyodu.Kel ve uzun boylu olan bi adam "onun için yapacak bişey yok en iyisi onu Çocuk Esirgeme Kurumuna göndermek"
dedi.Tam olarak neler olduğunu anlayamamıştım.Sevimli bir hemşire benim uyandığımı fark edince yanıma gelerek yüzümün önüne gelmiş olan saçlarımı kulağımın arkasına yerleştirdi ve saçlarımı okşamaya başladı.Annenm ve Babamın uzun uğraşmalara rağmen kurtulamadığını söyledi.ANNEM VE BABAM ÖLMÜŞTÜ

Bunları düşünürken sahildeki banklardan kalkmış annem ve babamdan bana kalan eve ilerliyodum.Eskiler yine aklıma gelmişti.Suçluluk duygusu bütün bedenimi ele geçirmiş beynimin karıncalanmasına neden olmuştu.Göz pınarlrımdan akan göz yaşını elimin tersi ile sildim. Eskiler ne zaman aklıma gelse ağlardım. Bu yüzden nefret ettiklerim arasında Geçmişim yer alıyodu.

Valizimi çekeleyerek apartmanın önüne geldim.Burayı hatırlıyodum. Apartmanın etrafında bulunan yeşil çimenlerin üstüne oturup annem ile resim çizerdik. Daha fazla ağlamak istemediğim için bu düşünceleri aklımdan uzaklaştırdım ve girişe doğru yönelip kol çantamda olan anahtarı çıkardım ve 3.kata doğru çıktım.Kapının oraya geldiğimde Valizimi bırakarak kapıyı 2 çevirmeden sonra açtım içeri girip kapıyı kapattım .Etrafta göz gezdirin. O gün evden çıkmadan önce hatırladığım ev ile şuan gördüğüm ev arasındaki tek fark koltuk masa ve sehpaların üstünde bulunan beyaz örtülerdi.Solana ilerledim Valizimi bi köşeye bırakıp derin bi iç çektikten sonra bundan sonraki hayatımda beni neler beklediğini düşünmeye başladım.Tek bişey vardı .Ne olursa olsun kim için olursa olsun AĞLAMAYACAKTİM.
_______BÖLÜM SONU________

Bölüm hakkındaki yorumlarınızı eksik etmeyin onlar benim için önemli :D