ALGON&ORNİL&MEFAT

10 BÖLÜM

ORNİL
Nilüfer buluşma yerine geldiginde Orhan'ı bir ağacın altında oturmuş derin düşüncelere dalmış kendi kendine konuşur durur bir şekilde kendisini beklediğini gördü sesiz adımlarla Orhan doğru gitti çünkü ne hakkında konuştunuz merak etmişti

Orhan:keşke şu an gelsen ve bana seni artık affetim desen sonra biz barışsak sen hep gülsen bende seni izlesem aramıza hiç kimse girmese çok güzel olurdu ama ne yapalım hayat hep iyi davranmaz degil mi ama ben biliyorum birgün hayata bizim istediklerimiz de olucak

Nilüfer bu sözlerden o kadar etkilenmiştiki hiç birşey umrumda değildi o an aklında sadece o güzel günleri hayal ediyordu

Nilüfer:keşke olsa orhan

Orhan Nilüfer'ın sesini duyunca kendine geldi hemen ayağa kalkıp

Orhan:Sen ne zaman geldin Nilüfer

Nilüfer:o sözleri duyacak kadar

Orhan:duydun mu hepsini

Nilüfer:evet duydum

Orhan:o zaman duyduysan bana diyesin artık beni affetin mi

Nilüfer:affettim Orhan

Orhan:sonunda be Nilüfer valla seni görememekten ölecektim

Nilüfer:aslında ben seni çoktan affetim

Orhan:o zaman niye öyle davraniyordun

Nilüfer:e biraz da yaptığının cezasını çek dedim sen şimdi bunlari bıraktı senin bana aldığı hediyeler nerde

Orhan:hangi hediyeler

Nilüfer:Orhan!

Orhan:tamam şaka yaptım hemen getiriyorum

Nilüfer:e zahmet olmasa

Orhan hemen gidip atın heybesinden hediyeleri çıkartıp gelip Nilüfere verdi Nilüfer hediyelerini görünce çok beğendi

Orhan:beğendin mi ?

Nilüfer:çok güzeller

Orhan:senin kadar değiler

Nilüfer:Sen böyle sözler biliyormuydun

Orhan:biliyordum da sadece söylemeyi sevmiyorum benlik değil

Nilüfer:aslında biliyormusun ben sözleri duymasaydim sen bana hediyeleri verene kadar seni affetmiyecektim

Orhan:Valla o zaman ilki duymusun çünkü sen affetim demeseydin bende vermiyecektim

Nilüfer:o zaman ilki durmuşum Orhan hadi saraya gidelim çünkü Gülce anamı fazla oyalayamaz

Orhan:tamam hadi gidelim ama at yarışı da yapalım hem gideriz hemde eğlenmiş oluruz

Nilüfer :ama yenilince ağlama

Orhan:dikkat ette ağlayan sen olma

Nilüfer:o zaman görelim kimin ağlayacini Orhan bey

Orhan:görelim o vakit

Nilüfer ve Orhan atını alıp saraya doğru sürmeye başlarlar

MEFAT
Fatma uçuruma vardığında Mehmet uçurumun başına oturmuş kendisini beklerken buldu Fatma atını ağaca bağlarken Mehmet acaba geldi mi diye arkasını döndüğünde fatmayı görünce hemen ayağa kalkıp

Mehmet:hoşgeldin Fatma

Fatma:hoşbulduk Mehmet bey

Mehmet:bey dedinne göre sen beni daha affetmedin dimi