Chapter 9

15 2 0
                                    

"සෙනුති උබ පලයන් ගෙට....උබලට සිංහලෙන් දෙයක් කිව්වහම තේරෙන්නේ නැද්ද හැ#නෙනවා හැ#නෙනවා යන යන තැන....සයූ ඕකවත් අරන් පලයන් මේක මල හු#තක් වුනා නේ...."

මහේලි අක්කට යකා ආවේස වෙලා...නොවී බෑ නේ කෝමත් අපෙ එවුන් එක්ක වසන්න....දැන් වෙලාවත් දෙකයි ටිකකට කලින් පාටිය ඉවර උනා විතරයි වත්තේගෙදර ෆුල් ඔෆ් හෝන් සද්දේ....ඇමති පුතාලයි ලොකු ලොකු බිස්නස්මන්ලගේ ලමයිනුයිනේ ඉතින් මෙතන බාගෙට බාගයක්ම....වාහන ඔක්කොම ඇවිල්ලා හාම්පුත්තු ටික අරගන්න....කොහොමහරි මායි මහේලි අක්කයි සයූයි ආෆියි යන එවුන්ව ගෙදර යවලා ඔක්කොම සෙට්ල් කරලා ඉතුරු වෙලා ඉන්න මේ බේබද්දෝ ටිකව ගෙදරට උස්සන් ආවා...සතීශ අයියයි තෙවුයිත් ඉන්නෙ අද සෙනුති අක්කලගේ ගෙදර...අපේ එකයි තෙවුයි අයියට දෙහි කපනවා....වෙනදා වගේ නෙමෙ අද ගහපු ඒවා හොදටම වැදිලා මුන්ට කෙලින් හිටගන්න පන නෑ පාටියෙ අන්තිම ටිකේ බාගෙට බාගයක්ම බඩ ගගා ආපු වාහන වල නැග්ගෙත්....ඒ උනාට අද ගොඩක් ලස්සන මතක පිරුණු දවසක් මගේ ජීවිතේනම්...

"හරි දැන් කවුද මෙහෙ ඉන්නේ හිරුයි සතීලයි ජයෙයි ෂෙහායි මායි විතරනේ???"

"ඇයි බං අපිට මොකද වෙන්නේ එතකොට"

"අප්පටසිරි උබලත් ඉන්නවද?මං හිතුවෙ පොඩි සෙට් එක යනවා කියලා"

"හා හා ඒමනේ ඒනම් වරෙන් ෂෙනූ අපි යං....උබත් වරෙන් මල්ලේ"

"හරි හරි ආෆී බබා....කවුත ඉතින් ඔව්වා දන්නේ කොහෙද මේ ෂෙහානි මට මුකුත් කිව්වේ නෑ නෙ....ආ මේ කෙනූ දැන් මුන්ව කාමරවලට දාලා ඔයා යන්න බබා නැත්තම් අන්කල්ටත් යකා නගී ඊලගට"

"අම්බෝ ඔව් හොදේ....අනික තෝත් මෙතන ශේප් ශේප් ගෑවට හොදට ගහලා නේ ඉන්නේ ඒ නිසා පල දැන් ඉක්මනට"

"අර බලහන් ඉතිම්....තොපිලා ඔක්කොම වැඩෙ කරගන්නකන් තමා මෙතන දැන් යන්නලූ...."

"ඒම නෙමේ බබා ඉතිම්"

"මා නුබට පෙම් කලේ
නෑ නුබට තේරුනේ
වෙන් වී ගියත් ඔයා
තාමත් මගේ ජීවිතේ...."

"මොකක්ද අනේ මේ මෙයාට වෙලා තියෙන්නේ පාටිය පුරාවටම කලේ කන පැලෙන්න බීපු එක....මේ හලෝ බූටක්වත් කාලද දන්නේ නෑ නෙ"

කදුලක සැගවුනු සිනහව<A Smile through Your Tears> Where stories live. Discover now