°•~ის•°~ {J.JK & K.TH}

3

იქვე პატარა სკამზე ჩამომჯდარიყო კიმი და ხელში დაცლილი ბოთლი ეკავა
-ძალიან მომშივდა რომელი საათია?-კიმმა საათს დახედა მაგრამ ჯერ კიდევ 1 საათი ეკლო დათქმულ დროს
-იქნებ სამზარეულოში რაიმე ვიპოვო, ხილი მაინც.-კიმმა თავისი საცხოვრებლის სამზარეულოსკენ გაიქცა სადაც როგორც ჩანს უკვე ჭამდნენ
-გამარჯობა
-გამარჯობა ბატონო კიმ
-შეიძლება შემოგიერთდეთ
-რათქმაუნდა დღეს ბატონი ჯონი არ არის ამიტომ დიდხანს ვიქნებით სუფრასთან
-გასაგებია
-ოე მინჰო თეფში მოუტანე ბატონ კიმს
-ახლავე.-ყველანი სადილს შეექცეოდნენ და პირს ლუდით იმტკბარუნებდნენ
-მაშ ბატონ კიმს გაუმარჯოს
-მადლობა.-ყველა სვამდა და საჭმელს შეექცეოდა

1 საათის შემდეგ
-ოე ხალხო ახლავე აეყარეთ ბატონი ჰონი მოდის
-რაა??
-ბატონი ჯონი მოდის.-ყველამ წამოხტა და სუფრის მილაგება დაიწყეს აქ მხოლოდ კიმი იყო ვინც კვლავ საჭმელს შეექცეოდა
-ამმ...ისაა ვოტა ნეუხერხულება მაგრამ ადგომას არ აპირებთ ბატონო კიმ
-არა...ჭამა მნიშვნელოვანია დაჯექით და ჭამეთ თავს ნუ მოიკლავთ ბატონი ჯონი ეგეთიც არაა
-ნეტავ იცნობდეთ
-რომ ვიცნობ მაგიტომ გეუბნებით, ექიმი ვარ და ვიცი, დაჯექით ვჭამოთ
-კარგით მაშინ დავსხდეთ.-ყველას აწყობდა ეს პასუხი და გააგრძელეს ჭამა.
მალევე ჯონმა მანქანა შემოსასვლელთან გააჩერა.
კიმს ერთი სული ჰქონდა როდის ნახავდა ჯონს მაგრამ თან ის ქათმის ბარკალი სურდა მის წინ რომ ეგდო.
როგორც კი წამოდგა თანვე ჯონმა შემოვიდა
-აქ რა ხდება!!!-ისეთი სიმკაცრით თქვა რომ ყველამ წამოფრინდნენ
-11 საათამდე ჯერ ნახევარი საათია!-კიმს უკვირდა, ასეთი როდის გახდა, ბიჭი რომელიც ადამიანებს პატივს ცემდა და არაფერს უშლიდა ახლა ამ საწყალ ხალხს ჭამას უშლის
-ბატონო ჯონ საქმე იმაშია რომ...
-არ მაინტერესებს საქმე რაშია...-ხმა უფრო დაბოხებოდა, რეალურად უფრო მიმზიდველი ყოფილა ვიდრე ფოტოში.
-თეჰიონი იდგა და თან მათ უყურებდა თან ბარკალს ხორცს აცლიდა
-ექიმი მოვიდა ბატონო ჯონ
-სად არის
-აი ისაა თეთრ პერანგში ბარკალს რომ ჭამს და რომ გიყურებთ.-ჯონმა თავზე ქუდი შეისწორა და კიმის ძებნა დაიწყო. და მისი თვალები კვლავ იმ თვალებს შეხვდა რომელმაც 5 წლის წინ დაანგრია
მაგრამ კვლავ ფეხზე იდგა და ამაყად შეჰყურებდა
-ახლავე დაუბრუნდით საქმეს, ექიმო შენ კიდე ჩემს კაბინეტში წამოდი
-მინდა გითხრათ ბატონო ჯონ რომ...
-სულ არ მაინტერესებს რა უნდა მითხრა ახლავე.-კიმმა მის ასეთ უხეშ პასუხზე აღარ მოითმინა ხორცი თეფშზე დადო ხელი სალფეთქით მოიწმინდა და გაბრაზებულმა მივიდა ჯონთან
-ეეეი...გასაგებია რომ მეთაური ხარ და საკუთარი წესები გაქვს მაგრამ ეს ხალხი საჭმლის გარეშე ვერ იბრძოლებს, ენერგია აღარ ექნება
-აქ ჩემი წესებია თუ არ გსურთ დაგემშვიდობებით
-მე ექიმი ვარ, ჩემზე მეტი არ გეცოდიბებათ. მოვითხოვ თითოეულმა მათგანმა მაშინ ჭამოს როცა მოსურდებათ წინააღმდეგ შემთხვევაში მე თვითონ წავალ!
-წადით!
-ესეიგი ასე მარტივად
-დიახ
-კარგით.-კიმმა გაბრაზებული ავარდა მეორე სართულზე და ოთახში შევარდა

-ბატონო ჯონ მის მეტი ექიმი არ გვეყოლება.-ჯონმა მობეზრებით გახედა კარის კაცს
-ამას ახლა მეუბნები!-ჯონმა სუფრასთან მდგომებს გახედა
-დიდხანს არ გაწელოთ ჩემი ხელით მოგკლავთ
-გმახლობთ უფროსო!

ჯონმა კიმის ოთახისკენ დაიძრა რა დროსაც კარებშივე შეეფეთა იგი
-ოთახში შედი!-ჯონმა კიმი ოთახში მიაბრუნა და თვითონაც შევიდა
-რა ხდება ჰა? გადაიფიქრე?
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ თეჰიონ?!-ისეთი მშვიდი ხმით გამოსცემდა სათქმელს რომ კიმს აგიჟებდა
-ექიმი ვარ ვერ გაიგე
-გავიგე. არ გაგკვირებია ჩემი ნახვა...როგორც ჩანს იცოდი ამ ბანაკს მე რომ ხელმვძღვანელობდი
-კი ვიცოდი
-რატომ არ მოითხოვე შეცვლა
-რატომ უნდა მომეთხოვა
-თვითონაც მშვენივრად იცი.-თეჰიონმა ჯონისკენ მიიწია და ჯონის შავ თვალებს თავისი თაფლისფერი თვალებით ჩახედა
-კი ვიცი, მაგრამ ვერც კი წარმოიდგენ ისე მომენატრე...-კიმმა ლოყაზე შეახო თავისი ხელის გული
-მომენატრე ჯონ...ეს სახე მომენატრა, ეს თვალები ყველაფერი რაც შენ გიკავშირდება...
-გაჩერდი კიმ...ეგ წარსულია და ჩვენი ურთიერთობაც წარსულს ჩაჰბარდება
-უკვე ჩაბარდა...და ახალი დაიწყება
-კიმ...
-ვერ დამაჯერებ რომ აღარ გიყვარვარ...ვერანაირად.-კიმს თვალებზე უკვე ცრემლები ჰქონდა მორეული
-ამას შენს თვალებში ვხედავ...უბრალოდ ვერ აღიარებ
-რაც უკვე სათქმელი მქონდა გითხარი
-ამ ერთ თვეში იმ ყველაფერს გაგახსენებ რაც ჩვენ იმ ხუთ წელში გავიარეთ ან უფრო ახალს დავწერთ.-ჯონმა ხელი მოაშორებინა და ორი ნაბიჯით უკან დაიხია
-დღეს დაისვენე ხვალიდან საქმეს შეუდგები

თადააა