- Bir kaç gündür kaldığımız hastane odasından sonunda ayrılıyorduk. Fangin yoğun isteği üzerine maalesef ki onun evinde kalacaktım.
Kısa bir sure
Arka koltukta arabanın camından bulutları izliyor,hayal kuruyordum. Aslında kafamdakileri bir süre olsun unutmak için yapıyordum bunu.
Arabaya bindiğimiz andan itibaren kimse tek kelime etmemişti. Hatta tanıştığımızdan bu yana kafamı şişiren busterin ağzını bıçak açmıyordu.
Fang henüz tam iyileşmediği için arabayı sürmüyor yanımda oturuyordu. Buster arabayı sürüyordu ve yanındada adini bilmediğim bir kız oturuyordu. Kız her ne kadar sıcakkanlı dursa da ısınamamıştım. Bir süre daha bulutları izledim.
Sürgülü demir kapı açılınca gözlerimi bulutlardan ayırdım ve eve baktım. Bahçeye girmiştik. Büyük bir bahçesi vardı ve boylu boyunca çam ağaçları ekilmişti. Bakışlarım tekrar eve kaydı, tamamen siyahtan oluşan 3-4 katlı bir evdi oldukça geniş ve ferah duruyordu. Dikkatli bakınca bir oda farkettim, duvar yerine sadece siyah camlardan oluşuyordu. Belki de balkondu,bir fikrim yoktu. Arabadan inip eve yürümeye başladık. Kendimi fazla yabancı hissetmiştim bir an, belki fang hissetmişti yada tamamen farklı bir nedenden elini omzuma atmıştı.
Yaralı olmayan elini.
İçeriye girdiğimizde bir çok kişi görmek beni afallatmıştı. Belki de arkadaşlarıydı ama bu kadar çok arkadaşı nasıl olabilirdi ki
Herkes sen değil edgar sacmalama.
Gözlerim fangi buldu ne yapacağını izledim. Onlarla konuşmaya başlamıştı bende bahçeye çıkmıştım.
Bir kaç dakika içinde buster ve 'adını bilmediğim o kiz' yanıma gelmişlerdi.
Adı neydi gerçekten?
Onlara dönüp yüzlerine baktım. Buster'ı işaret ederek konuştum.
"Senin adın buster?" Dogrulanmak için gozlerine baktım. Kafa sallamıştı. O kıza döndüm.
"Peki ya sen?"
"Maisie" Kalın beklemiştim sesini fakat inceydi. Ağır ağır başımı salladım.
O önden ben arkadan yürüyordum, bu sırada fang ve 'arkadaşlarına' pek takmamaya çalıştım. Odaya geldiğimizde buster kapıyı açıp geriye çekildi.
"Bir şeye ihtiyacın olursa aşağıdayım"
İstemsizce kocaman gülümseyerek içeriye girdim.
"Teşekkür ederim"
Buster gittiğinde odaya girip kapıyı kapattım.
Karşıdan gördüğüm siyah camlı odaydı burası,kocaman bir yatağı ve banyo olduğunu tahmin ettiğim bir odası daha vardı.
Miyavlama sesi kulaklarımı doldurdu,gözlerim odada gezindiginde kedimi farkettim. Benim olup olmaması tartışılırdı aslında. Bu süreçte onu tamamen unutmuştum bu yüzden kendimi aşırı suçlu hissediyordum. Yaklaşıp kucagima aldim ve kafasından öptüm. Yataga doğru ilerlerken birseyi daha farkettim. İkinci şok dalgası
Pelus oyuncaklarımın hepsi yatağa dizilmişti. Kediyi yatağa bırakıp gözlerimi ovaladım birkaç kez. Şizofren olmazsam iyidir.
Odadaki büyük dolaba bakındım. Giyebileceğim şeyler var gibi duruyordu. Elime ilk geçen takımı aldım ve banyoya ilerledim. Bir haftadır duş almıyordum.
Bingo! Kuvette vardi ama kullanmayacaktım. Dusakabine ilerledim sıcak suyu açarak uzerimdekilerden kurtulduğum gibi suyun altına girdim. İyi gelmişti.
- Ağır ağır araladığım gozlerimle karsimdakine baktım,beni izliyordu bense hâla uyumak istiyordum. Bir kaç dakika gözlerimi açık tuttum,ayıkmamı sağlıyordu ve ayikmistim da. Gözlerinin içine baktım.
Yatağımın ucuna oturdu ve elini saçlarımda gezdirdi.
Burukça gulumsemesinden sonra çatallı çıkan sesiyle konuştu.
"Anlatmanın zamanı geldi sanırım ,daha fazla içimde tutamayacağım"
Bos gözlerde ona baktım.
"Neyi anlatacaksın?"
Bir kaç dakika öylece durdu, cevap vermedi. Kaşlarımı çattım.
"Sana beni nasıl unuttuğunu anlatacağım"
'Beni nasıl unuttuğunu' Seni nasıl unuttuğumu mu ?
