İki elimi kulaklarıma bastırdım istemsizce. Küçüklükten kalan bit travmaydi yüksek sese olan korkum.
Üzerimde bir çift göz hissettim,korkuyormuydum? Korkmuyordum fakat icimdeki cocuk bir köşede hıçkırarak Ağlıyordu.
Elimin tutulmasıyla dönüp fange baktım.
"Korkma"
Goz devirdim o an sanki korkmuyormusum gibi.
Ellerimde hissettigim elleri belime çıktı ve bir hışımla kucagına cekti beni.
Ne olduğunu anlamaya calisirken hızla kostu uzun koridorda. Ellerim istemsizce boynuna gitti,tutunmak amacıyla sardım ellerimi boynuna.
Bir kac dakika sonra mutfak kapısının önünde adamlar belirdi. Sayabildiysem 7 tane .
"Gidecegiz" dedi tek nefeste
Gözlerinin içine baktım
"Hayır."
İstemiyordum evim harici biryerde kalmak
"Edgar!"
Sesi kulaklarımı delerken gözlerim doldu bir anlığına. Sese karşı hassas olduğumu bilmiyor olabilirdi ama bana oylesine biriymisim gibi bağıramazdı.
Kucağından kendimi kurtardım ve arkamı donmeden eve yürüdüm
Bakarsam tutamazdım kendimi ağlardım
Korkudan koltuğun yanina pusmuş kediyi kucagima aldım
Arkadan gelen sesleri zerre umursamadan merdivenlere adımladım
Vurulsam dahi gitmeyecektim onun gibi biriyle.
Arkamdan geliyordu...
Hâla bana sesleniyor durmami istiyordu fakat hicbirini algilayamiyordum suanda
Kapımın önüne kadar geldigimizde kolumda hissettigim elle durdum.
Gözlerimi gözlerine çevirdim
"Git"
"Gidemem" göz temasını bir an olsun kesmemişti
"Neden?,seni durduran hicbir şey yok" ağzımdan çıkan sözler yutkunmasına neden oldu. Birkaç saniyeliğine gözlerini kapatıp bekledi
Elleri yavaşça yanağıma çıktı
Nefesimi tuttum. Tekrar büyüsüne kapılıp gitmek istemiyordum
Eğildi kulağıma doğru. Sesli verdiği nefesi hissettim
"Yavaşça tam tür dön edgar" fısıltıyla söylediklerine anlam veremezken içime kotu bir his düştü fakat tereddüt etmeden dedigini yaptım
Ve bu benim en büyük hatalarımdan biri oldu.
Donmemle pencerenin onunde onun sırtına nişan alan adamı görmem bir oldu
Eğer donmeseydim o kurşun bana denk gelecekti
Hayır
Bir insan tanımadığı insan için bunu yaparmıydı?
Ben yapmazdım..
Sanki onu korumak istiyormuscasina sarıldım beline ve ellerimle sırtını kapatmaya çalıştım,sanki onu koruyabilecekmisim gibi
Hareket ettiğimiz an sıkacaktı elindeki silahı
Simsiyah parlayan gözleri gozlerimde gezindi
Gözümden akan yaşı sildi elinin tersiyle ve gözlerini gozlerimden ayırmadan gamzesini belli edecek şekilde gulumsedi. Bir insanin gozlerinin içi gulermiydi?
Gülüyordu iste.
Onunla gitmek istemediğim zamana lanet ettim
Ve evet
Bu benim en büyük 2. Hatam olmuştu.
Aynı anda 2 silah sesi doldurdu kulaklarımı.
Bir kurşun onun omzunun kenarını sıyırıp geçerken digeride o adama sıkılmıştı
Belimi saran elleri gucsuzlesti.ellerime kaydı gözlerim kanlar içindeydi.
Kan
Kan tutardı ki beni
Ama umursamadim o an onu , kurşun içinde degildi fakat müdahale edilmezse kan kaybından ölürdü
Gözlerine baktım son kez, kısık sesiyle konustu;
"Git" dedi fang, güçsüzleşen sesiyle
"Gidemem.." az önce yaşanan konuşmayı hatırladı edgar. Yaşadığı deja vu gözlerini doldurmaya yetti
"Neden..?" Sözlerinden bile kendini ayık tutmaya calistigini belli ediyordu fang.
Gözlerini kaçırdı edgar. Konuşmaya yüzü yoktu aslında
Elindeki kumas parcasini yaraya bastırıyordu
Devam etti fang;
"Biraz önceki sorunun cevabını merak etmiyormusun" sesi çatallı çıkıyordu.
Gulumsedim bogukca. Duymak istemeyecegim birsey bile olsa dinlemek istedim. Konuşsun istedim,ayık kalması gerekiyordu. ondan sonrada adamları bizi bulurdu zaten
"Ediyorum"
Gözleri kapandı yorgunca
"Seni seviyorum" demisti ardından kapandı gözleri.
"Merak etme" dedim kısık sesimle
"Gidemem çünkü seni yaşatacağım"
_______________________________________
Hayır,insanlar yeni tanıdıkları insanlar için kursunun önüne gecmezlerdi.
Hayır,insanlar kan tutmasına rağmen birinin yarasına bakmazdı.
Ve hayır
Onlar asla normal insanlar gibi yaşayamazlardı.
