Beni nasıl unuttugunu.
Ben onu unutmusmuydum?
Kafamda birseyler dank ederken konusmasini bekledim,yatakta hafifçe doğruldum ve yanina oturdum.
"Seni unutamam çünkü daha seni tanımıyorum"
Yüzünde alaycı bir sırıtış belli oldu.
"7 Kasım gecesini hatırlıyormusun ed?"
Gözlerim büyüdü, boğazıma bir şey oturmuştu sanki. Nefes bile almama izin vermiyordu, göğsüme inen ağrıyla gözlerinin içine baktım.
"İstemediğim kadar hatırlıyorum"
Sesli bir nefes aldı.
"Araba kazası geçirdiğinizi hatırlıyormusun"
Araba kazasımı?
Hayır karıştırıyordu,ben öyle birşey yaşamamıştım
Cevap veremedim.
"O kazada annenin öldüğünü ve seninde hafizani kaybettiğini hatırlıyormusun peki"
"Dur ben cevap vereyim. Hayır sen benimle çocukluk arkadaşı olduğunu bile hatırlamıyorsun!"
"Peki neden hâlâ sana hediye ettiğim atkıyı kullanıyorsun edgar?"
Gözlerim doldu, az önce boğazıma oturan sey tekrar oluyordu sanki.cevap veremedim, gözlerimden yaşlar akarken ona baktım. Bana bakmıyordu.
Baksın istedim
Baksın ve bana yalan olduğunu söylesin istedim.
Elinin tersiyle göz yaşlarımı sildi ve devam etti.
"Babanı bıçakladığın günü hatırlıyormusun, ardından bayılmıştın"
Sussun istiyordum.
Her kelimesi hatta her hecesi kulaklarımda yankılanıyordu.
Yatakta duran atkıma baktım.
Ardından fange. Kollarını belime sarıp bana sarıldı. Hicbirsey yapamıyordum.
Sormak istediğim bir çok şey vardı ve ben bu gece hicbirsey diyemeyecek kadar dagılmıştım. Hatırlamadığım şeyler beni yıkmıştı. Yıllarca beni bekleyen çocuğun omzunda gözlerim kapalı aglamami dindirmeye çalışıyordum.
Beni yatağa doğru yavaşça itti ve yanima uzandı.
Belkide en sevdiğim şeyi yapıyordu şu anda
Uyuyacakmiydik?
Umarım
Ellerimi boynuna dolayıp kafamı omzuna yasladım.
Yanağıma küçük bir öpücük bıraktı.
Sindiremiyordum.
Yinede gözlerimi kapatıp kokusunu içime çektim.
Kulağıma fısıldayarak bir şarkı söylüyordu.
O an çok dalgın olmama rağmen şarkı gözümün önüne geldi.
----
11 yıl önce -
Masada oturan iki küçük çocuk birbirleriyle konuşarak kalan dondurmayı bitirmeye çalışıyorlardı.
Diğerinden daha olgun duran çocuk sanki aklına birsey gelmiscesine heyecanla yerinden sıçradı.
"Edgar, eğer kacirilsam ve sen beni gorupte tanımasan ne yapardın"
Heyecanla devam etti cümlesine
"Bir şifre oluşturalımmı?"
Edgar neredeyse gülecek gibi oldu,karşısındaki çocuk ondan 2 yaş büyük olmasına rağmen kendini bir filmin icerisinde gibi görüyordu.
Fakat tek arkadasiydi ve onu kendinden çok seviyordu.
"Nasıl olacak o?"
"Şifre iste ya! Söyleyince beni taniyacaksin!!!"
"Lutfeeenn"
Edgar arkadaşının israrlarina dayanamamış kabul etmişti.
Birlikte ikisininde sevdiği bir şarkı secmislerdi. Bu fikir başta je kadar komik gelse de sonradan edgarinda hosuna gitmis gibiydi.
------
But she said, where'd you wanna go?
How much you wanna risk?
I'm not looking for somebody
With some superhuman gifts
Some superhero
Some fairytale bliss
Just something I can turn to
Somebody I can kiss•★
----------
Gözlerim doldu. Kendimi zorlandığım için hatırlamıştım yada bazı şeyleri hâla hatırlıyordum.
"Just something I can turn to"
Gülümseyerek ona eşlik ettim.
"Somebody i can kiss"
Sözümü bölen dudaklarımın üzerine kapanan dudaklarıydı.
-------
Fangden
Her zamanki gibi bahçede buluşmuştuk, bugün her zamankinden daha mutlu gözüküyordu. Sebebini sormadım çünkü biliyordum. Bu akşam ailesiyle beraber lunaparka gidecekti. Orayı çok merak ettiğini ve gitmeyi ne kadar istediğini biliyordum fakat içimde kötü bir his vardı.
Yinede akşam arabaya binen kadar onunla birlikte oyun oynamıştık. Arabaya binmeden önce sarılıp iyi eğlenceler dinlemiştim. Son sarılmamız olduğunu bilseydim asla bırakmazdım.
Bir kaç günün ardından eve dönmüştü. Yaninda sadece babasi vardı, ve ikiside aynı ruh gibi gozukuyorlardi. Bir kaç kez yanına gittim fakat beni tanımıyor gibi davranıyor gitmemi istiyordu. Sonraki günlerde babamdan ne olduğunu öğrendim ve onu uzaktan izlemeye başladım. Ta ki o güne kadar.
Saat akşam 8 civarlarında gelen çığlık sesiyle babamla birlikte onlara gitmiştik. Babası yerde kanlar içinde yatıyordu. Karnında büyük bir bıçak vardı. Ve edgar.
O da yerdeydi fakat nefes aldığı belli oluyordu. Rahatlamıstim. Tabi ki 3 saniye sonra yerdeki bedeni gormemle tekrar gözlerim kapattım. Bakmamaya çalışarak edgarı kucagima alıp odasına götürdüm.
Babam babasini ne yaptığını asla söylemedi ve ben onu 11 yıl boyunca bahçeden izledim. O belli bir yaşına gelene kadar bizim evdeki bir hizmetli ile büyüdü. Yanına gitmeye asla cesaretim olmadı.
Tek dileğim beni hatırlamasıydı.
Ve şarkımızı unutmaması.
------------☆▪︎-------------------★•------------
Diger bölüm smut🥳🥳🥳
Şarkıyı ekledim medyaya zaten herkesin bildiği bir şarkı. Özellikle çocuk havasını yansittigini düşündüğüm için onu tercih ettim
Bu aralar fazla kötü hissediyorum,bölümler geç gelirse özür dilerim.
Oy ve yorum atarsanız seviniriiimmm
😽☆
