გვიან ღამე ეღვიძება ანას დაბლა წვალებით ჩადის რადგან ფეხი ჯერ კიდევ ტკივა თუმცა თავს ვერ იკავებს რადგან ოთახში თორნიკეს ვერ პოულობს სახლში არავინ არის ოთახში ბრუნდება და საწოლში წვება ძილს აგრძელებს
ვერ ისვენებს და თვალებს ახელს როცა საწოლზე წამომჯდარ თორნიკეს აწყდება სიმშვიდეს პოულობს
-სად იყავი? შემაშინე !
-საქმე მქონდა
-არ დაიძინებ?
-არა
-და რატომ?
-არ ვიცი ვერ ვიძინებ
-გინდა დაგეხმარო?
უთხრა სიცილით ანამ
-ფეხი ჯერ კიდევ გტკივა როცა გამოკეთდები მერე
-ფეხი კარგად მაქვს !
-არ გეტყობა
ანა საწოლიდან დგება და თორნიკეს წინ ინაცვლებს ნელ-ნელა პიჟამოს იხდის და მხოლოდ საცვლების ამარა დგება
-ანა! გინდა მაცდუნო?
-გამომდის?
-კი !
თორნიკე მაშინვე დგება ანას საწოლზე ფრთხილად აწვენს თვითონ კი ზემოდან ექცევა და კოცნის ორივეს ძალიან მოენატრა ერთმანეთის შეხება ამიტომ ცდილობენ ყველა მომენტით დატკბობას
დილით იღვიძებს და თორნიკეს ვერ ხედავს ფეღზე ადგომა ამ ჯერად უფრო უჭირს ამიტომ უბრალოდ იძახის მალევე
სააბაზანოდან ნახევრად შიშველი თორნიკე გამოდის
-მეძახდი პატარავ?
-კი
-რამე მოხდა ?
-არა უბრალოდ რომ ვერ დაგინახე
-მისმინე არსად წასვლას არ ვაპირებ უბრალოდ შხაპი მივიღე
-კარგი შეგიძლია დამეხმარო?
-კი მოიცადე
თორნიკე მიდის და ანა ხელში აყავს და სააბაზონოში შეყავს ტოვებს და გამოდის ელოდება ანა როდის დაუძახებს რომ ოთახში გამოიყვანოს და მალე ანას ხმაც ისიმის თორნიკე სააბაზანოში შედის და ანა გამოჰყავს
-ექიმს ველაპარაკე მითხრა რომ ჭრილობა რამდენიმე დღეში აღარ შეგაწუხებს
-აჰამ კაი
-მისმისნე ცოტა ხანს საქმეებზე მომიწევს ყოფნა და შენ აქ უნდა დარჩე ერთ კვირაში ჩამოვალ
-ერთ კვირაში?
-ხო მაგრამ შევეცდები საქმეები მალე მოვაგვარო
-აუცილებელია შენი წასვლა?
-პატავ ხომ გესმის მნიშვნელოვანი ხელშეკრულება ჩაგვიშალეს ვიპოვი მათ მივხედავ და უკან დავბრუნდები
-კარგი
-ანა!
-რა ?
-ხო იცი ვერ ვიტან ბუტია გოგოებს !
-არ ვიბუტები
-მართლა ? არადა სახეზე ყველაფერი გაწერია
-თორნიკე !
-მისმინე საღამოს მივდივარ არ გინდა მაქამდე გავერთოთ?
-სიმართლე გითხრა არა
-პატარავ!
-არა გადაღლილი ვარ
-კარგი წამოდი ვისაუზმოთ
თორნიკე დაბლა ჩადის და თან ანასაც ეხმარება ჩასვლაში გვერდიგვერდ ჯდებიან ანა თორნიკეს არ უყურებს თორნიკე კი თვალებით ჭამს მალევე გრძნობს ანა ფეღზე თბილ ხელებს თორნიკე ნელ-ნელა ხელს მაღლა აცურებს და ანას საცვალზე აჩერებს
-თორნიკე!
-გისმენ
-გაჩე..აჰჰ
თორნიკემ თითებით დაუწყო მოფერება
-რას მეუბნებოდი? ვერ გავიგე
-ოთახში ავიდეთ !
-აქაც შეგვიძლია პატარავ
ანა მაშინვე დგება სკამიდან სამზარეულოს მაგიდაზე ჯდება და ფეხებს ფართოდ შლის თავისი თხელი კაბა კი წამებში იატაკზე ინაცვლებს მალევე საცვალი და ლიფი კაბის ბედს იზიარებს და გაუფრთხილებლად შედის თორნიკე მასში ანას ამაზე ძლიერი კვნესა დასცდა თორნიკე ნელა სხეული ყველა ნაწილს უკოცნიდა და სილურჯეებს უტოვებდა
ბოლოს ორივემ გაათავეს და ოთახში ავიდნენ
-მიყვარხარ პატარავ !
-მეც
ანა კოცნის დიდხანს ბოლოს თვითონვე შორდება და საწოლიდან დგება
მალე ემზადება თორნიკე წასასვლად
კარში კი კოცნით ემშვიდობება ანას
-მიყვარხარ და თავს გაუფრთხილდი
-მეც მიყვარხარ
ანა ისევ ოთახში ბრუნდება ვერასდროს იტანდა მარტო ყოფნას ეხლა კი ერთი კვირა მარტო ყოფნა მოუწევს
რამდენიმ დღე სრულიად სიჩუმეა სახლში ანა მდივანზე ზის და ფილმს უყურებს ბოლო დღეებია თავს ცუდად გრძნობს გული ერევა ფიქრობს რომ მოიწამლა ამიტომ ყურადღებას არ აქცევს კარები იღება ხმაზე მაშინე დგება კარში ლუკა დგას მაშინვე იცნო ის ხომ პირველად მაშინ ნახა როცა თორნიკე მის სამსახურში მივიდა
-ანა სალაპარაკო მაქ
ისმის მკაცრი ხმა ის სრულიად განსხვავდება მაშინდელი ხმისგან როცა პირველად ისაუბრეს
-მგონი ერთმანეთს არ ვიცნობთ
-მე ლუკა ვარ თორნიკეს მეგობარი მაშინ რესტორანში გნახე
-კი მახსოვხარ
თორნიკე არ დაბრუნებულა?
-ამაზე მინდოდა საუბარი
იწყებს ნელა მაგრამ გარკვევით საუბარს ლუკა ანა გრძნობს დაძაბულობას ამიტომ დაჯდომა აღარ შეუძლია ფეღზე დგება და ისე იწყებს მოსმენას
-რამე მოხდა?
-თორნიკე საქმეზე იყო წასული სროლა ატეხეს შენობაში ყველა მკვდარი იყო თორნიკეს ვერ ვპოულობთ არ ვიცით სადაა
ანა ჩუმადაა არაფერი ესმის ცდილობს გადახარშოს ის რაც წამების წინ უთხრეს ცდილობს გაიაზროს რა მოხდა მაგრამ ვერ ხვდება ვერაფერს პანიკა ეწყება ყვირილს იწყებს
-რას ნიშნავს არიცით სადაა?
თვალებიდან ცრემლები თავისით მოსდის თავს ვერ აკონტროლებს და მდივნის წინ მდგარი პატარა მაგიდიდან ჭიქას იღებს კედელს ესვრის და დაბლა ამჯერად ყველაგან შუშებია ანა ვერ ისვენებს და ყვირილს აგრძელებს
-გესმის მაინც რას ამბობ? ის არ წავიდოდა ესე უბრალოდ არ წავიდოდა
-ანა მას ვერ ვპოულობთ შეიძლება ცოცხალი აღარაა !
-გაჩუმდი ! გაჩუმდი ! ის ცოცხალია მალე გამოჩნდება
გოგონა ამჯერად თავბრუს ხვევას გრძნობს და წამებში გონებას კარგავს მხოლოდ ყრუდ ჩაესმის ხმა
-ანა ! რა მოგივიდა ! ანა გონს მოდი !
შემდეგ კი მხოლოდ სიბნელე
ლუკამ მაშინვე საავადმყოფოში წაიყვანა გოგონა გონს 1 საათში მოვიდა ექიმი კი მის სანახავად შევიდა
-ექიმო ყველაფერი რიგზეა ?
გაისმა ოთახში ლუკას მკაცრი ხმა
-ყველაფერი რიგზეა უბრალოდ პაციენტს უნდა გაუფრთხილდეთ გონება ნერვიულობის ფონზე დაკარგა საშიშროება იყო რომ ნაყოფი მოშორებოდა საბედნიეროდ ყველაფერი კარგადაა
-რა?
-რა?
ერთდროულად წამოიძახეს ანამაც და ლუკამაც
-ნაყოფის შესახებ არ იცოდით ? დიახ ბავშვს ელოდებით!
ორივე ჩუმად იყო არცერთი ხმას არ იღებდა ანა ამჯერად კედელზე ერთ წერტილს მიაშტერდა და თვალებიდან ცრემლები თავისით მოსდიოდა
-ვწუხვარ უნდა დაგტოვოთ მელოდებიან
თქვა ექიმმა და ოთახიდან გავიდა
-ბავშვის შესახებ არ იცოდი?
-არა
-მისმინე თორნიკ...
-გთხოვ გაჩუმდი
-უბრალოდ მინდა იცოდე რომ ყველაფერი კარგად იქნება
-ის აქ არაა ბავშვს ველოდები და მეტყვი ყველაფერი კარგად როგორ იქნება ? ის აქ არაა !
-მოემზადე და უნდა წავიდეთ
ანა მალევე მოწესრიგდა მანქანაში ლუკასთან ერთად ჩაჯდა
და სახლში მივიდა ოთახში ავიდა და მალევე დაეძინა
5 თვის შემდეგ*
ზუსტად 5 თვეა არაფერი სმენია თორნიკეზე საერთოდ არაფერი უკვე იმდიც ამოეწურა უკვე 5 თვეა ტირის ძილის წინ 5 თვეა მასზე სრულიად უცხო ადამიანი ზრუნავს 5 თვეა ლუკა დადის მასთან და მოაქვს უამრავი რამ
დილით ანა ნელა დგება საწოლიდან და დაბლა ჩადის საუზმობს მალევე კი სახლში ლუკა შემოდის უამრავი პარკებით ხელში
-დილამშვიდობის
-დილამშვიდობისა ლუკა ხომ იცი რომ საჭირო არაა ამდენი რამე
-ბავშვისთვის მოვიტანე
-უკვე ბევრი რამ მოიტანე
-ის ჩემი ძმისშვილია ყველაფერი უნდა ქონდეს რაც საჭიროა და ამაზე ლაპარაკით დავიღალე
- ახალი არაფერია?
-არა ისევ ეძებენ
-კარგი დღეს ექიმთან მივდივარ შეგიძლია გამომყვე?
-კი რომელზე?
-1 საათში
-კარგი
-რამეს შეჭამ?
-არა უკვე ვისაუზმე
-კარგი ავალ მოვემზადები
-ხო არ გაბრაზებს?
-აუ ძალიან ბევრს მოძრაობს ვერ ისვენებს
-ცელქია მოცუცქნული
-ეხლავე ჩამოვალ
ანამ ტანსაცმელი გამოიცვალა და დაბლა ჩავიდა მალევე წავიდნენ და ამჯერად ეკრანს შესცქეროდნენ სადაც პატარა ბავშვს ანახებდათ ექიმი
-სქესის გაგება გინდათ?
-კი
-გოგოა გილოცავთ
-მადლობა
ანას ჩაეღიმა მაგრამ გონებაში უამრავი რამ გაიელვა მალევე წავიდნენ სახლში
