ლუკას საქმეები ქონდა ამიტომ სახლში მარტო დატოვა გარეთ ყოველთვის რამდენიმე დაცვა იყო ანა დაძინებას აპირებდა როცა დაბლა ხმაური გაიგონა არ ელოდა რადგან დაცვა არასდროს არავის უშვებდა შეეშინდა მაგრამ სიმამაცე მოიკრიბა და დაბლა ჩავიდა სიჩუმე იყო
კარები გამოაღო და დაცვა არ იდგა ეხლა უფრო დაიძაბა კარები ჩუმად დახურა და უკან მიტრიალდა როცა ვიღაცას დაეჯახა
სიბნელე იყო ამიტომ შეეშინდა და ხმას ვერ იღებდა
-პატარავ მოგენატრე?
გაიგონა ნაცნობი ხმა რომელსაც მილიონ ხმაში გამორჩევდა გაიგონა წინადადება რომელსაც ამდენი ხანი ელოდა წინადადება რომელიც ასე ენატრებოდა თორნიკეს ხმა მისი თვალები მისი ყველაფერი მოენატრა
-თორნიკე?
-სწორია პატარავ
ანა მაშინვე ჩაეხუტა მთელი ძალიათ მერე კი აკოცა მართალია მის სახეს კარგად ვერ ხედავდა მაგრამ ყველა დეტალი ზედმიწევნით ახსოვდა ახსოვდა მისი მწავნე თვალები ახსოვდა მისი ყავისფერი თმა ახსოვდა მისი ღიმილი მალევე აანთო შუქი უყურებდნენ თვალებში ერთმანეთს და ხმას არცერთი იღებნდენ მათ სიტყვები არ სჭირდებოდათ ისედაც ესმოდათ ერთმანეთსი ისე კარგად როგორც არავის
ოთახში ავიდნენ ჩახუტებულები იწვნენ როცა ანამ სიჩუმე დაარღვია
-სად იყავი ამდენი ხანი?
-გრძელი ამბავია სხვა დროს უბრალოდ უნდა იცოდე რომ ასე იყო საჭირო
-შენ არ გესმის
-პატარავ შენთვის ასე უკეთესი იყო
-უკეთესი არ ყოფილა მე ძალიან ცუდად ვიყავი ჩვენი ბავშვი ჩვენი გოგონა შენ მასზე არაფერი იცოდი მეგონა რო დაგკარგე
-ბავშვი?
თორნკმემ მხოლოდ ეხლა შეამჩნია ანას გაზრდილი მუცელი
ხელი ფრთხილად შეახო და აკოცა გაოცებული უყურებდა
-ჩვენ გოგონას ველოდებით
-ანუ გოგოა პატარავ ძალიან მომენატრე
-მეგონა აღარ დაბრუნდებოდი
-მაგრამ დავბრუნდი! ეხლა აქ ვარ და წასვლას არსად ვაპირებ
ჩახუტებულებს დაეძინათ
დილით პირველმა თორნიკემ გაიღვიძა და ანას ყურებით ტკბებოდა საათობით შეეძლო მისი ყურება მალევე ანაც ადგა და თორნიკე აკოცა
-პატარავ დღეს სადღაც უნდა წავიდეთ
-სად?
-სურპრიზია
საუბარს ხმაური აწყვეტინებთ რომელიც დაბლიდან ამოდის
-ანა აქ ხარ? მოვედი!
კიბეებზე ანა და თორნიკე ერთად ჩადიან
ლუკა კიბეებისკენ იხედება და პარკები ხელიდან უცვივდება
-ანა მგონი მოჩვენებები დამეწყო !
ეხლა შენს წინ თორნიკე მეჩვენება
უთხრა ლუკამ ნერვიულად და სკამზე ჩამოჯდა
-არ გეჩვენება მე ვარ !
-ეხლა ლაპარაკობს სახლში რამე წამალი გაქ?
ამაზე ორივეს გაეცინათ მაგრამ ლუკა გონს ვერ მოდიოდა
-ლუკა თორნიკე დაბრუნდა !
ღიბილით უთხრა ანამ ლუკა მაშინვე წამოხტა სკამიდან და თორნიკესთან მივიდა მაშინვე გადაეხვია
-სად ჯანდაბაში იყავი ამდენი ხანი?
-საქმეზე!
-მერე არ უნდა შეგვხმიანებოდი იცი რამდენი გეძებეთ
-კაი კაი დავიღალე ლაპარაკით ეხლა ხომ აქ ვარ !
-დავჯდეთ ვისაუზმოთ მომშივდა
ისაუზმეს და თითქმის მთელი დღე ლაპარაკში გაატარეს ბოლოს ლუკაც წავიდა
-აბა პატარავ ეხლა ადი და მოემზადე სადღაც უნდა წავიდეთ
-კარგი
ანა მალევე ჩამოვიდა ულამაზესი კაბა ეცვა რაშიც მუცელი ძალიან კარგად უჩანდა თორნიკეც მოემზადა
მალევე მანქანაში ჩასხდნენ და ულამაზეს ადგილას მივიდნენ ყველაფერი განათებებითა და ყავილებით იყო მორთული სავახშმოდ დასხდნენ და საუბრობდნენ მალე თორნიკემ ჯიბიდან პატარა ყუთი ამოაძვრინა გახსნა და ანას გაუწოდა
-ცოლად გამომყვები?
ანა დაიბნა ჯერ თორნიკეს შეხედა შემდეგ ბეჭედს შემდეგ ისევ თორნიკეს
და ხმამღლა დაიძახა
-კიი!
მაშინვე გაუკეთა თორნიკემ ბეჭედი და აკოცა დიდხანს არ დარჩენილან სახლში წამოვიდნენ
საწოლში იწვნენ როცა უკვე დაძინებას აპირებდნენ უეცრად თორნიკემ დაიძახა
-პატარავ გღვიძავს?
-კი
სუსტი ხმით უთხრა ანამ
-პატარავ ორსულობის დროს სექსი შეიძლება?
ამ კითხვის გაგონებისას ანა გამოფხიზლდა და გაეცინა
-რამე სასაცილო ვთქვი?
-სექსი გინდა?
-5 თვეა არ მინახიხარ და შენი აზრით ?
-მოიცადე და ამ 5 თვეში ვინმესთან იწექი ?
-რა?
-ვინმესთან იწექი მეთქი ?
-ეგ რა შუაშია ეხლა ?
-კითხვა დაგისვი!
-არა
-მატყუებ!
-არა მეთქი ! შენი გაცნობის დღიდან შენს გარდა ვერავის ვეხები და გგონია ვინმესთან დაწოლას მოვახერხებდი?
-შეიძლება
-რა შეიძლება?
-სექსი ორსულობის დროს
-ანუ კი
უთხრა თორნიკემ და ხელი ანას საცვლისჯენ გააპარა
-თორნიკე!
-პატარავ ძალიან მომენატრე
-მეც მაგრამ
-მაგრამ? ეხლაც მახსოვს ჩემს სახელს როგორ კვნესოდი პატარა ქალბატონო!
ანამ მაშინვე აკოცა თორნიკემ კი გახადა ტანსაცმელი რამდენჯერმე მკერდზე წაეთამაშა და მაშინვე შევიდა მასში როდესაც ორივემ გაათავეს თორნიკე კოცნა კოცნით გაუყვა ანას სხეულს
ნელ-ნელა დაბლა ჩავიდა ბეხები ფართოდ გააშლევინა და ენით დაუწყო თამაში ანა თავს ვერ იკავებდა და კვნესოდა როდესაც ანამ მეორეჯერ გაათავა საწოლზე თორნიკეც დაწვა და ანა ჩაიხუტა
-თორნიკე ძალიან მიყვარხარ
-მეც პატარა ქალბატონო
3 თვის შემდეგ*
ქორწილი უკვე გადაიხადეს ყველაფერი ულამაზესი იყო თეთრ ულამაზეს კაბაში ანა და შავ ბიჯაკში გამოწყობილი თორნიკე რათქმაუნდა ანას მეჯვარე გვანცა იყო ხოლო თორნიკესი ლუკა
-მშობიარობას დაესწრებით?
ფიქრებიდან გამოჰყავს ექიმის ხმას თორნიკე რომელიც იმ დღეზე ფიქრობდა როცა ანა პირველად ნახა
-დიახ
თორნიკე მაშინვე შედის ანასთან მაგრამ ანას კოცნის ბოდიშს უხდის და უკან ბრუნდება როცა თავბრუს ხვევას გრძნობს
მალევე ისმის ტირილის ხმა და ანას მკერდზე აწვნენ პატარას რამდენიმე წუთში ისევ მიყავთ ასუფთავებენ ტანსაცმელ აცმევენ და ანასთან ერთად პალატაში გაჰყავთ
ოთახში თორნიკე ხვდებათ
-პატარავ რა ლამაზია
-ძალიან
-შენ გგავს
-მართლა?
-კი შენნაირი მზერააქ შეხედე!
-თვალები კი შენი აქვს აშკარად
-ამ სამყაროში ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხართ
-მეც სიცოცხლეზე მეტად !
ალბათ რომელიმესთვის ერთი წლის წინ რომ ეთქვათ ასე და ასე მოხდებაო არცერთი დაიჯერებდა და ბევრს იცინებდნენ მაგრამ ეხლა როცა ერთმანეთს უყურებდნენ და იცოდნენ რომ
ამ სამყაროში ერთმანეთის გამო ყველაფერს გააკეთებდნენ არაფერი აინტერესებდათ მათთვის მთავარი იყო რომ ერთმანეთი ჰყავდათ
