yalnızca şiirler

baba - kabulleniş

Bir anne gitmişti.
Bir çocuk yıkılmıştı.
Peki ya baba?
Baba değil yıkılmak resmen ölmüştü.
Bir baba yaşama nedenini kaybetmişti.
Bir baba çocuğunu kaybetmişti.
Biliyordu ki annenin gidişi zorunluluktan değildi,
İsteyerekti.
Bir anne; yuva yıkmıştı, hasar bırakmıştı.
Bir baba; yıkılmıştı, hasar almıştı.
Bir anne vazgeçmişti.
Bir baba kabullenmişti.
Bir anne gidişiyle tüm yaşanmışlıkları silmişti.
Anne gitmişti,babanın sesi çıkmamıştı
Çünkü biliyordu ki çoktan vazgeçmişti.
Bu bir babanın kabullenişiydi.
Bu kabulleniş yalnızca bir kabulleniş değildi,
Bu kabulleniş acıydı,
Yıkımdı,
Hüzündü,
Hüsrandı,
Ve anne gitti.Baba kaldı.
Anne vazgeçti.Baba kabullendi.

_______________________________________

anlasildi hocam snfjskjd
(aga baktim bu anne,cocugunu babaya birakti ve cocugunu terk etti dedim benim babanin duygularini yazmam gerek anne'yi yazdim ardindan baba'yi da yazdim biyle oldu inşallah olmuştur ya)
neyse ya cok sey etmeye gerek yok bu kadardi.

kendinize iyi bakın

hoscakalin.

hayirli ramazanlar bu arada.

okurken dinleyebilirsiniz(pek emin olamadim bu şarkıdan ama olsun)
it' Snowing like it's the end of the world -son kisim-