Ben depremi yaşamış biri olarak bu kitabı Hatay' dan yazıyorum çok kısa bir hikaye size anlatmaya 5 şubat gününden başlayayım
5 şubat günüydü ailemle beraber kahvaltı yapıyorduk kahvaltımızı bitirdikten sonra nereye gidelim diye konuşuyorduk hep beraber Kisecik dağlarına kar yağmıştı babama seslendim
- Baba Kisecik dağlarına kar yağmış oraya gidelim mi dedim babama babamda olur gideriz kızım dedi. Hazırlandık ve yola koyulduk. Dağa gelmiştik arabadan inip hemen en çok kar olan bölgeye gitmiştik. Orada mahalledeki komşumuzu gördük ve hep beraber kardan adam yapmaya başladık. Ellerimiz çok üşüdüğü için eve biraz erken geldik arabayı yerine park edip yemek sipariş ettik yemeğimiz geldi, ve yedik sonra erken uyandığımız için uykumuz gelmişti ve geldik o ana saat tam olarak 04:17' ye gelmişti biranda her yer sallanmaya başlamıştı.Annem direkmen kapıya yöneldi ben ve babam ise kardeşlerimin üzerlerine çöktük.Deprem durdu tam dışarı çıkacakken dağdan kayalar düşme
eye başlamıştı o kadar korkmuştuk ki korkudan eşarbımı başıma takmadan çıktım. Aşağıya indiğimizde yolun hepsi kayayla doluydu,biz direkmen babaannemgilin evine geçmiştik saat öğlen 13:30' a gelmişti ve öğlen ezanı okunmuştu. Annemden ben namaz kılmaya geçmiştik bitirmeye az kala büyük bir deprem oldu annem bana el işaretiyle dışarı çık diyordu namazdayken çıkmamın hiç bir anlamı yoktu çünkü imanımla ölseydim daha güzel olurdu namazımızı bitirdik Annan bana neden dışarıya çık madın dedi bende dedim ki sizinle beraber ölmek varken neden ayrı öleyim dedim.saat ikindi 17:00' a geliyordu bize bir haber geldi büyük bir deprem olacak diye babamda hemen kuzenini arayıp biz sizin tırın arkasında kalabilir miyiz dedik onlarda gelin kalın dediler ama soğuk olabilir demişlerdi ama artık donsakta oradan başka gidecek biryerimiz yoktu. Buna da çok şükür ettik...
Allah bir daha düşmanımın bile başına vermesin.
