Hikayenin oy ve yorum sayısı çok az bakın dilenci değilim ama yorum yapsanız olur muuu lüsten🥺
Neyse yeteri kadar duyar kastım şimdi bölüme geçelim iyi okumalar💫
--------
Sabah ilk defa kendi başıma Kalktım evet bu çok büyük bi başarı. Tebrikleri alabilirim. Hızlıca üstümü değiştirip aşağı indim. Bütün odalara baktım ama benden başka uyanan yoktu. Bende sessizce mutfağa gidip kahvaltıyı hazırlamaya başladım. En sevdiğim şey pankek olduğu için pankek yapamaya başladım. Dolaptan geniş bir kase çıkarıp bütün malzemeleri içinde karıştırdıktan sonra önceden ısıtırım tavaya yuvarlak şeklinde dökmeye başladım. (Malzemelerin neler olduğunu bilmiyorum çaktırmayın) yarım saat sonra işim bitmişti. Pankekleri bir tabağa dizip yemek odasına götürdüm ve masanın üzerine bıraktım. Ben pankekleri yaparken bütün ev halkı uyanmıştı. "Günaydın morning girl"diyerek salona giriş yaptım.
Yalnız bunların hepsi erkek
Cidden ben bunu unutmuştum. "Sanada günaydın kızım"dedi annem. "Hadi artık yemek yiyelim ben çok açım. "Tamam hedi yemek odasına."dedi babam. Hep beraber yemek odasına geldik ve yerlerimize oturduk. Masanın başında pankeklerimi gördüm ve gözlerim ışıldayarak onlara doğru uzandım. Bir kaç tane tabağıma koydum ve yemeye başladım. Biz kahvaltımızı yaparken babam sessizliği böldü."Kızım vereceğimiz parti yarın sana söylemeyi unuttum kusura bakma"dedi babam. "Hiç önemli değil. Bi de benim ufak bi işim var yemekten sonra çıkabilir miyim?"dedim "Tamam kızım çık ama Milan da seninle gelsin"dedi babam. "Tamam gelsin yemekte sonra çıkalım olur mu ikiz?"dedim. "Tabi çıkalım"dedi. Masadaki çatal bıçak sesleri kesilmişti. Herkesin bakışını üzerimde hissedince sebepsiz yere gerildim. "Neden öyle bakıyorsunuz"dedim. Kimse bir şey söylemeden tekrar yemeklerine döndü. "Pankek çok güzel olmuş kim yaptı "dedi Kuzey. "Ben yaptım"dedim. Bana gözlerini büyüterek baktı. Ne yani hiçbir pankek yapan insan görmedin? Bana hala öyle bakmaya devam etti bende karşılık olarak tek kaşımı kaldırdım. Oda önüne döndü. Kahvaltımızı bitmişti bize de Milanla birlikte şirkete gitmeye başlamıştık. Şirketin önüne geldiğimizde Milan bir bana bi de şirkete bakıyordu. "Sen "demişti ama cümlesinin devamını getirememişti. "Evet ama bundan kimseye bahsetme zaten yarın herkes her şeyi öğrenecek"dedim. Milan etrafa hala şaşkın bakışlar atarken yanımıza Rüzgar geldi. "Patron bende seni arayacaktım bu çocuk kim?"dei Rüzgar. "İkizim Milan bu gün benimle beraber."dedim. "Pekala 20 dakika sonra toplantın var sen mi katilisin ben mi?'dedi Rüzgar. "Bugünlük de sen idare et olur mu?" dedim. "Tamam ben içerseyim"dedi ve yanımızdan ayrıldı. Bende Milan'ı kolundan sürükleyerek asansörün önüne getirdim.
Galiba çocuğa inme indi
"Milan kendine gel iyi misin?"dedim "Ha ben mi iyiyim"dedi. Asansörle geldiğinde içeri girdik ve odama çıktık. "Şimdi kimsenin görmediği Ahenk sen misin?"dedi. "Evet benim ama bunu kimseye söyleme yarın açıklayacağım."dedim "Tamam bahsetmem başka kim senin Ahenk olduğunu biliyor"dedi. "Sadece zen ve Rüzgar"dedim. "Rüzgar tam olarak kim"dedi."sağ kolum"diyerek sorusunu yanıtladım.
2 saat sonra
Şirketteki işlerimiz bitmişti ve şuan eve dönüyorduk. Eve gelince kapıyı çaldık ve içeri girdik. Herkes salondaki ve bizde Milan'la salona geçtik. "Hoşgeldiniz"dedi annem." Hoşbulduk"dedim. "Gününüz nasıl geçti"dedi babam "Güzeldi"dedi Milan. Babam kafasını sallayarak konuşmaya geri döndü. Bende biraz onları dinledim yine sirket işlerinden bahsediyorlardı. "İzninizle ben odama çıkıyorum size iyi geceler"dedim ve odama çıktım. Üstümü değiştirip dişlerimi fırçaladıktan sonra kendimi uykunu huzurlu kollarına bıraktım.
~~~~~~~~~~~~~~~
HELÜÜĞĞ
Nasılsınız
Bölüm nasıldı
Oy verip yorun yaparsanız çok sevinirim
Bir sonraki bölümde görüşürüzzzzz
