Herkese merhaba yeni bir kurguyla. Bir anda içimden geldi ve yazmak istedim umarım büyük bir ilgi görür.
Bu bölüm geçmişten bazı anlar. Ayla 18 Ayaz da 18 yaşında bir küçük bilgilendirme bu bölümde ikisine 14 yaşlarındalar.
"Görüşürüz" dedi okuldan çıkarken eve gidiyordu. Eve gelmeden yine aynı sesleri duydu bağırış sesleri...haykırışlar yardım çığlıkları bırak artık diyordu bırak ve birazdan o da girecekti eve ay yüzlü olan Ayla. Korkuyordu ya annesinden sonra sıra ona gelirse o na da vurursa annesini korumaya korkuyordu o hayattan korkuyordu. Hem yaşamaktan hem ölmekten korkuyordu. Aslında korkmasına gerek yoktu ruhu zaten ölmüştü bedenide acılarla ölse neye yarardı.
Anahtarını aldı ve eve girdi babası yine öyle kokuyordu buram buram içki korktu eve geldikten sonrası babası ona döndü tam ona vurmak için elini kaldırmıştı ki annesi engel oldu keşke olmasaydı çünkü bu annesinin ölümüne yol açtı. Nereden bilebilirdi ki babasının yanında ki bıçakla annesine saldıracağını. O an her şey bitti kız için. Her yer kan oldu yüzü, özenle yıkadığı ve ütülediği elbisesi şimdi kanlar içerisindeydi oysaki daha sabah tertemizde bu elbise...
Sonrasını idrak edemedi komşularının sesleri duyup eve gelmeleri herkesten bağırış ağlama sesleri siren sesleri ama kız için hayat durmuştu. Ne babası önemliydi ne de çalan sirenler gelen polisler...
(Ayazın geçmişi)
"Görüşürüz" dedi okuldan eve gidiyordu. Eve gelmeden yine aynı sesleri duydu annesinin ve küçük kardeşinin haykırış ve yardım çığlıklarını. Hem içinden hem de dıştan duyuyordu. Oysa ki hiçbirini duymak istemiyordu ne içindekini ne de dışındakini. Korkuyordu hayır kendisi için değil annesi ve küçük kardeşi için bir gün ya babaları kendisini öldürürse. Kendisi için sıkıntı yoktu zaten ruhu ölüydü bedeni de ölse neye yarayacak ama annesi ve kardeşi vardı. Eğer kendisi ölürse onlara kim bakacaktı kim onları elinden geldiğince babalarından koruyacaktı.
Anahtarı kapıya geçirdi yavaşça açtı ve görmek isteyeceği en son görüntü ile karşılaştı. 4 yaşındaki kardeşi yerde kanlar içinde yatıyordu... Annesi bayılmıştı babasının elinde ise kana bulanmış bir bıçak ve o da ne yaptığının farkında değildi. Duvarları, giysileri, yüzleri boydan boya kandı... Gerisi bir çorap söküğü gibi geldi. Komşularının sesleri, daha kendisi bile ağlayamamışken başkalarının ağlama sesleri, siren sesleri ve bir çok daha ses onun duyduğu tek bir ses vardı sessizlik. Başka hiç bir şey duymuyordu. Sessizlik o an onun için en büyük bir ses gibi geldi. Hiçbir şey yapmadı o an sadece oturdu ve düşündü. Sadece düşündü...
