Zawgyi (1)

6 1 0
                                    


        မနက္ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္တြင္လွပေသာေနလုံးႀကီးမထြက္မွီတြင္ထေနာင္းရပ္ကြက္ေလးမွာေတာ့ဆူညံလ်က္။

သည္လိုအခ်ိန္သည္ထေနာင္းရပ္ကြက္၏ရက္ကြက္သူရပ္ကြက္သားမ်ားမွာေတာ့သာမန္အိပ္ရာထခ်ိန္ျဖစ္လို႔ေနသည္။ေဈးေရာင္းသူမ်ားကလဲရပ္ကြက္‌ေဈးေလး၌ေနရာထိုင္ခင္းမ်ားခ်ကာ‌ေဈးေရာင္းရန္စတင္ျပင္ဆင္ၾကသည္။

ေနထြက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ထိုေဈးေလးတြင္လူမ်ားတစ္စ တစ္စမ်ားလာကာအုတ္အုတ္ၾကတ္ၾကတ္ျဖစ္လာေခ်ၿပီ

ထိုအခ်ိန္သည္ထိုရပ္ကြက္ေလး၏ရပ္ကြက္သားမ်ားသည္အလုပ္ကိုယ္စီျဖင္အလုပ္သြားၾကသည္။

ထိုထဲတြင္အလုပ္မရွိအကိုင္မရွိေနျမင့္မွထသူတစ္ေယာက္ရွိသည္
"ေနျမင့္ေနၿပီသားေရထေတာ့ေလ"

"ဟုတ္ေမေမခနပဲေနာ္"

"ဒီကေလးနဲ႕ေတာ့ေနျမင့္ေနၿပီကို   ေအးေအးဒါဆိုလဲခနေနရင္ထေတာ့ေနာ္"

ထိုသူမွာအျခားမဟုတ္တစ္အိမ္လုံး၏ႏွစ္ေယာက္မရွိေသာအသဲေၾကာ္ပဲေလွာ္ အသဲတစ္ခ်မ္းပဲၾကမ္းေလး လြန္းေခတၱာမို ပင္။

မိဘမ်ားကတစ္ဦးတည္းေသာသားေလးဟူဖူးဖူးမႈတ္ထားေသာေၾကာင့္23ႏွစ္ထိအလုပ္မရွိအကိုင္ ရွိထိုင္စားေနျခင္းပင္။

"မိန္းမရယ္အိပ္ပါေစေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလးကို"

"ဟုတ္တယ္ေဖေဖ။ ေမေမ့ကိုေျပာျပလိုက္"

သားအဖႏွစ္ေယာက္မိမိအေရွ႕တ‌ြင္အတိုင္အေဖာက္ညီ‌ေနသည္ကိုၾကည့္၍စိတ္အခ်ဥ္ေဖာက္လာေခ်ၿပီ။

"ဟြန္း......ရွင္,ရွင့္သားကိုၾကပ္ၾကပ္အလိုလိုက္ၾကာရင္ရွင့္ကိုပါေရာင္းစားသြားလိမ့္မယ္။"

"ဘာမွမဆိုင္ဘဲမိန္းမရာ"

"ရွင္ ေနာ္ ရွင္ ဦး နႏၵမို ၾကည့္ေနတာအေကာင္းမထင္နဲ႕။ကြၽန္မဆိုင္ဆိုဆိုင္လိုက္ေပါ့ဘာလဲရွင္က။ရွင့္ကိုရွင္ဘာထင္ေနလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ေဒၚျမဴႏွင္းခတၱာရဲ႕ေယာက္်ားလို႔ထင္ပါတယ္ဗ် "

လြန္းအေရွ႕မွမိဘေတြကိုၾကည့္ပီုးႀကီးလို႔အိမ္ေထာင္က်လွ်င္ေဖေဖ့လ္ုကိုယ့္မိန္းမကိုခ်စ္ၿပီးဂ႐ုစိုက္မည္ဟုေတြးမိသည္။

The foundation of loveWhere stories live. Discover now