Totally Not Mine

Chapter One: This is it

I'm Angelica Pia Averilla, 15 years old. Oo, too young, too young to fall. Pero, wala eh tumibok ang puso ko. Patunay na you really can't control the beating of your heart. Simpleng tao lang ako, walang kaartehan sa buhay. Ang gusto ko lng namn kasi, makatapos ng pag-aaral with certain awards. Nang sagayon maibalik ko nmn ang paghihirap ng parents ko. Hmm well, my appearance? Try to imagine a girl na matangkad, maputi, mahaba ang buhok, singkit, katamtaman ang tangos ng ilong at payat. Maybe some of you would think na perfect and some may think the other way around. Pagkat alam ko namang, we can't please everyone. So still, kayo na po ang bahalang manghusga :)))))

-Chapter One-

"Baby, please don't go. If I wake up tomorrow will you still be here? I don't know if you feel the way I do. If you leave, I'm gonna find you"

*tik*      >OFF<

"Babbbbbyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy!!!"

Yan, yan ang mommy ko. Early in the morning naka mic na. Kulang nlng ipagsigawan niya ang BABY sa buong universe.

She went immediately into my room

"Yes mom?"

"Baby, tara na! Bakit hindi ka pa nagbibihis?"

"Huh? Bakit? Saan puba tayo pupunta ngayon?"

"Sa school, diba ngayon ipopost yung resulta ng mga pasado?"

Aw. Pasado.........as if I remember medyo nahirapan ako sa test. Though kerrybells naman

"Uhmmm, ok po mommy"

"Bilisan mo baby, I'll wait you in the car nalang"

Hindi ko binilisan ang kilos ko, hindi dahil ayoko sumunod sa utos ni mommy pero you'll know later why medyo binagalan ko. After ko maligo and all. Dumaretso na ako sa car.

"Kuya Eds asan si mommy?"

"Wala pa po Ma'am"

-_____- see, nagpalate na nga ako e, still wala pa rin si mommy 

*duuugcccchhhh*

"Mommy!, bakit ang..........."

"Kuya Eds let's go"

Hindi na ako pinatapos ni mommy. Parang nagmamadali siya...aiii hindi parang...nagmamadali tlga.Mas excited pa siyang mkita ang result kaysa saken

BANG -__________- I'm so kabado....paano kung?

No, Pia stop. Cool lng. Think positive!!!!!!!!!!!!!!

Nkarating na kmi sa school, after 1 hour ng biyahe. Mayy gassssshhhhh. Ang bilis na ng tibok ng puso ko.......

At ang pagkaalam ko, this is a well known school at ang mga tao dto puro mayayaman...yung tipong sosyal tlga

"Kuya Eds park ka nlng diyan, saglit lng nmn ito"

"Ok po Ma'am"

Then lumabas na kmi ni mommy. Hinanap namin yung list of names ng mga pasado.

"Ay ito na yung list"

"Mommy ikaw nlng po ang tumingin"

"Bakit ayaw mo?"

"Ahmm, hindi nmn po sa ganun. Mas maganda po kasi pag ikaw ang unang makakita"

Shix I'm really nervous....lalo pa akong kinabahan nung biglang nakita ko si mommy na nalungkot

"Anak, common let's go.."

<///////////////3 this is not my day........Om...ang pinaka ayoko sa lht ay yung madisappoint ko sila mommy and daddy

"Uh--uhmm ok po"     =((((((