Lief lief dagboek,
Ik moest een paar week geleden door een scan om te kijken of ik geen uitzaaiingen had... Gisteren zou ik de uitslag krijgen, die kreeg ik ook maar de assistent belde me rond half 12 of ik wel zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kon komen! Eric was niet thuis, hij moest werken. Dus ben ik snel naar Rosa gerend die godzijdank thuis was, samen gingen we naar het ziekenhuis. Daar aangekomen zie ik de deur van de dokter al open staan en als ik net in de wacht kamer wil gaan zitten roept de dokter mijn naam... En ja, je raad het al slecht nieuws alweer... nooit heb ik geluk nooit zegt de dokter dat mijn tumor niet gegroeid is of de chemo aanslaat.... het is net alsof ik alleen het slechte nieuws krijg. Ik word er helemaal gek van! En wat moet ik nu dan? Gewoon vrolijk veder gaan? Moet ik gaan genieten van de tijd die mij nog rest? Wat moet ik nu? Ik weet het even niet meer.
Ik wil zo graag de kleine van Jeroen en Manon zien even vast houden. Maar de grote vraag die door mijn hoofd spookt is of ik uberhaupt de kleine nog wel zie...
Nou dagboek ik heb weer genoeg gejankt vind ik...
tot een volgende keer,
Kus Mariska
JE LEEST
"Opgeven is geen optie!"
Short StoryEric en Mariska een gelukkig stel met super leuk en lieve buren Willem en Diana met hun drie kinderen; Jette, Rosa en Marc. Ze zijn erg betrokken bij de ziekt van Mariska, ze steunen haar waar ze kunnen tot dat het op een dag niet meer kan...
