Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selammmm! Hikaye artık okunmamaya başladı üzülüyorum🥺
Omega gözyaşlarıyla kalırken, Alfa arkasına bile bakmadan gitmişti. Böyle bir şey yok. Omega sadece Chan'ı seviyordu. Ama bunu ona nasıl açıklaya bilirdi? İlk defa aşkı hissetmişti omega fakat lanet olası babası yüzünden evlenmek zorundaydı.
Sevdiği de onu bırakmıştı artık hayatında amaç kalmamıştı. Ait olduğu bir yer yoktu. Belkide sadece toprağın altı.
Ağlamasını zar zor durdurduktan sonra titreyen bedeniyle ayağa kalktı. Chan'ı kitaplarından birini eline alıp ilk sayfaya; 'Sadece seni seviyorum Alfam' yazıp kitabı kapattı ve yerine bıraktı.
Yavaşça Hyunjin'in odasına doğru gitti içeri girdiğinde Alfa saçlarıyla uğraşıyordu. Bu sabah erken kalkmıştı. Güzel koku olmadan uyuması pek mümkün değildi. Alfa bakışlarını aynadan alıp Omega ya baktığında şişmiş gözleriyle karşılaştı.
"Ne oldu sana?"
"Chan..."
"Chan mı? Ne yaptı?"
"Onu öpmek için yaklaştım ama o beni ittirip 'Kimsenin metresi olamam.' dedi.."
"Ah... Nereden bile bilir ki?"
"Haklısın... Peki... Sence ikimiz arasında böyle şeyler söylenmeseydi... Ne yapardı..?"
Alfa gözlerini kaçırıp iç çekti.
"Bilmiyorum seungmin."
Kısa bir sessizlik oldu. Omega nefes verip konuştu.
"Biraz uyuya bilir miyim?"
"İstediğin gibi. Rahat ol."
Omega zar zor hareket eden vücudunu büyük yatağa bıraktı. Yorgunluktan anında uykuya dalmıştı. Hyunjin omega nın üstünü örtüp odadan çıktı.
"İkimizide kurtarıcam."
ꕀ ꕀ ꕀ
Jeongin odasında dışarıyı seyirederek ağlıyordu. Bu sıralar herkes çok garip davranıyordu. Kimse onunla sohbet etmiyordu. Tabii ki kendisi ilgi manyağı değildi sadece evin en küçüğü olduğu için ilgiye alışmıştı. Şimdi kimse ilgi vermeyince üzülmesine engel olamamıştı.
Tabi ağlamasını en büyük nedenlerinden biri ise Changbin di. Şu sıralar işi olmasa bile ona ilgi vermiyordu. Jeongin bunu yüzünden daha da üzülmüştü. Onun bir omega bulduğunu bile düşünmüştü.
