Şiir.
Bazen... yazdıkça içindeki duyguları def edersin bir kağıda, temiz masum kağıtları kirletirsin kötü duygularla kurduğun empatilerle. Okuyanların içinde saklı olan duyguların gün yüzüne çıkmasını sağlarsın, her bir satırda kendilerinden bir parça bulurlar.
Kazınır akıllarının bir köşesine, hatırladıklarında duygu karmaşası yaşamaları için.
Konuşmak için sadece kelimeler kullanılmaz.
Yüzdeki ifadesizlik dahi çok şey anlatır insana
Kalp kırıklığı sözlerden değil gözlerden anlaşılır
Ağızdan çıkan her şey yalandan ibarettir
Gözlerden, yüzden söylenen hiçbir şey yalandan ibaret değildir
Anlık heves, geçici duygular
Sahte kelimeler, kalp çarpıntıları
Aşk gibi gelir insana
İçinde fırtınalar kopuyormuş gibi hissedersin
Boş ağızdan çıkan kelimelere
O kişiden gelen şeylere tutunursun
Fakat... sadece hevesin kaçana kadar.
Heves kaçınca bir sevgi kırıntısı dahi kalmaz ortada
Eline kalemi alırsın düşünmezsin o an elin ne isterse onu yazarsın, belkide başkasının hayatından etkilenirsin onun duygularına bir şahit olursun kalem elinden düşene kadar. Başkasının söyleyemediği kabullenemediği şeyleri şiirlerle vurursun yüzüne, kaçtığı sorunları üstüne yıkarsın o fark etmeden, sen fark etmeden. Yolda gördüğümüz karıncanın dahi bir yaşamı, bir rutini, arkadaşları vardır, her insanın, her varlığın içinde bam başka karmaşalar başka duygular... Kim bilir nelere maruz kalmıştır o yaşlıların zayıf kalmış bedeni? Kimlere hüzün duyuyordur? Düşünür insan, onu ilgilendirmesede kafasına takacağı bir dert olması gerekir bu yüzden en boş şeyi dahi düşünür insan. Kafasına takacağı bir şey olmadığı halde kendi kendine bir şey uydurup kahreder kendini insan, her duyguyu kendi kendine yaşatır ve yaşattırır. Yere düşmemiz bile bir bahanedir ağlamak için, arkasına sığındığımız bir bahane. İnsan ona yararı olmayan bir olaya karışmaz, bir dilenciye yardım etmenin veya yere düşen bir insanı kaldırmanın bile yararı vardır ona. Ya toplum içerisinde övülür ya da içini rahatlatır, mutlu hisseder.
gelen bağırışlar
Çıkarılan bıçakların sesleri
Hasar gören kirletilen tenler
Sevilmeyen saçlar koparıldı
Öfke saçan gözler kırpılmadı
Kırık kalpler kaldı arada
Azar işiten masum oldu
Kendisini teselli edende
Bir köşede sessizce haykırışlarında boğulanda masum oldu
hep suçlu görülendeydi suç
Gözleri kalbi hiçbir şeye şahit olmayanlar için
Bu bölümde okunmayacak biliyorum, şiirleri çalmayın, paylaşmayın veya yaymayın lütfen.
