*Kanlı Oyun*
Bir satranç oyunu ne kadar tehlikeli olabilirdi?
Ölümcül bir oyun, ölümlü oyun, vezirin oyunu...
Savcı'nın devlet tarafından seçilerek hazırlandığı, sonu ölüm kokan bir görev.
Sırların, sıcak bir battaniye gibi üzerlerine örtüldüğü bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkıları ( Bazı kısımlara özel şarkı yazdım.) Je Suis D'ailleurs revisited - Adamõrs Birileri Var - Şebnem Ferah Teslim Ol - Sena Şener
Bölüm 2
Topuklarımın ritmik sesi içimdeki heyecanı bastırmama yardım etti. Adımlarım arkadaşım sandığım adama gidiyordu. Başlıyorduk. Görevin ilk adımını atıyorduk. Zaman gelmişti. Ve ben buna hazır mıyım bilmiyordum. İlk adım, Arda'ya bazı işlerinin yakalanmak üzere olduğunu söylememdi. Böylece güvenini kazanacaktım ve çevirdiği işlerin benim için sorun olmadığını gösterir gibi yapacaktım. Arda'nın bana olan ilgisine karşılık veriyormuş gibi davranacaktım. En nefret ettiğim hareketi yapmaya gidiyorum. Bir insanın duyguları ile oynamak.
O milyonlarca insanın canını yakan bir terörist, insan değil.
İnsan değil.
Kötü bir şey yapmıyorsun.
Sakin ol.
Kendi kendimi telkin ederek yürüdüm. Kulağımda ise Pınar'ın sesi yankılandı. "Dilay son kez teyit ediyorum. Bizi duyuyor musun?"
Evet demek için iki defa saçımın ucunu çekiştirdim.
"Sakin ol abla. Bu işin üstesinden geleceksin." Kardeşimin sesiyle birlikte masaları gördüm. Bir restoranda gelmiştik. Restorandın her yerine yerleşmişlerdi. Eray ve Asaf Giray hariç. Onlar dışarda buraya geldiğimiz minibüsteydiler.
Arda'nın bana dönük sırtına doğru ilerledim. Yavaşça omzuna dokundum ve hülyalı hülyalı "Arda." Dedim. Arda ise önce kafasını bana çevirdi sonra da gülümseyerek ayağa kalktı. Kollarını etrafıma sardığında bende boynuna dolamak zorunda kaldım. Çaktırmadan kokumu içine çekmeye çalıştığını fark ettim. Oyunun parçası olarak "Çok özlemişim." Dedim. Bu duyduğu, onu şaşkına uğrattı. Yavaşça benden uzaklaştı ama kollarını bedenimden çekmedi. Yüzümü izledi, gözlerimde durdu. "Bende." Dedi. "Bende güzelim."
Gülümsedim ve ondan uzaklaştım. Ben uzaklaşmasam onun çok uzaklaşacağı yoktu. Karşısındaki sandalyeye oturmak için ilerledim, sandalyemi çekerek oturmama yardım etti. Karşıma geçip oturduğunda gözlerinde saklayamadığı bir heyecan vardı. Hareketlerine bunu yansıtmıyordu, bu konuda başarılıydı ama gözlerini saklayamazdı. Hele benim gibi gözlerin arkasındakini görmeyi iyi bilen birinden asla saklayamazdı.
"Neler yapıyorsun? Tayinin çıktığını duydum." diyerek konuşma başlattı. Tam istediğim yerden girmişti.
Üstüme kara bulutlar gelmiş gibi sahte sevincimi söndürdüm. Buruk bir şekilde "Evet." Dedim. Sonra da gülümseyerek "Sende her şeyi biliyorsun." Etkilenmiş gibi davrandım.
"Ben her şeyi bilirim de seni bilmek, çok zor." Dediğinde bakışlarımı kaçırdım.
Alpay'ın sesini duydum kulaklıktan "Valla savcı hanımı tanımasam bu utangaç hallerine inanırdım. Savcım oyuncu mu olsaydınız yanlış meslek seçmişsiniz sanki."
