*Kanlı Oyun*
Bir satranç oyunu ne kadar tehlikeli olabilirdi?
Ölümcül bir oyun, ölümlü oyun, vezirin oyunu...
Savcı'nın devlet tarafından seçilerek hazırlandığı, sonu ölüm kokan bir görev.
Sırların, sıcak bir battaniye gibi üzerlerine örtüldüğü bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölümün fotosu bu bence DLŞSLDŞALDLSLDLSL
Bölüm 3
Haber gelmişti. Giresun'a gidiyorduk. Asaf bu haber ile telefonu almış ve annesini arayıp geleceğimizden bahsetmişti. Ben yine yolcuydum. Artık vücudumun bir parçası gibi taşıdığım valizimi son kez hazırlama dileğim vardı. Ben bir yere kök salmayı severdim. Bir yere gideyim ve hep oraya ait olayım. Böyle gezenti halinde olmak istemem.
Her şey yine çok hızlı olmuştu. Kurulu bir bebek gibi yapmam gerekeni yapmış fazla ayakaltında dolanmamıştım. Bir an kendimi valiz hazırlarken bulmuş başka bir an havalimanında bulmuştum şimdi ise tuttuğumuz iki araç peş peşe Asaf Giray Atalay'ın baba evinin önünde durmuştu. Asaf kornaya uzun bir süre bastı. Üç katlı gözüken evin kapısı açıldı. İçeriden altmışlarında, başındaki örtüyü tutmaya çalışarak koşan tatlı bir kadın çıktı. Asaf kadını görünce kornaya basmayı kesti ve araçtan çıktı. Kadına doğru yürürken bizlerde arabadan çıkmıştık.
"Oğlum. Uşağım." Kadının sesindeki özlemi hissettim. Bir ana ve oğlun kavuşma sahnesine tanık olduk. Asaf kadını koca kollarıyla sarıp sarmaladı. Kadın da onun her yerini öptü, kokladı. O kadar duygusal bir sahneydi ki hem gözlerim doldu hem sırıtmadan duramadım. Etrafımdakilerinde benden farkı yoktu.
Evden çıkan biri daha olduğunda gözüm oraya ilişti. Yine kadın gibi altmışlarındaki adam yaşına rağmen o kadar heybetli duruyordu ki bir an üstümü başımı düzeltme ihtiyacı hissettim. Adımlarının tok sesleri ana ve oğlun yanına geldiğinde dikkatleri üstüne çekmeyi başarmıştı. Asaf annesinden zorla ayrılıp adama döndü. Asaf'ın arkası bize dönüktü ama adamın suratını görüyorduk.
Sert bakışlar Asaf'a baktıkça gurur ve özlemle yeşerdi. Kollarını açtığında Asaf'ı kucakladı. Babası olduğunu anlamak zor olmadı. Dik duruşları benziyordu. Adamın gölgesinde açan bir tohum olduğu belliydi. Sanki Asaf yaş almış ve karşımıza geçmiş gibiydi. Adamla benzerliklerini uzaktan bile görebiliyordunuz.
"Hoş geldin, Paşam." Adam oğlundan uzaklaşmadan önce sırtına bir iki kere vurmuştu. Onlar uzaklaştığında bakışlar bize dönmüştü. Kadın dolu gözlerini üzerimizde gezdirdi. Gözlerinde sevgi imrenilesiydi. Benim yarama çok dokunuluyordu bu ara. Hakkımızda hayırlısı.
