💖‼️LÜTFEN BEĞENDİYSENİZ OY VERMEYİ VE FİKİRLERİNİZİ BELİRTMEYİ UNUTMAYIN. BOMBA GİBİ Bİ BÖLÜMMM 💥 İYİ OKUMALARR💖‼️
Yn'den
Telefonu kapattıktan başımın ağrımasını ve dönmesini umursamadan ayağa kalkmaya çalıştım ama başım fena dönüyordu ve aşırı derecede üşüyordum. Cidden nasıl bu kadar kötü olmayı becerdiğimi bende bilmiyordum. Dış kapıma doğru zar zor ilerledim hafif aralık bıraktım ve yatağıma geri döndüm. O gelene kadar bile olsa birazcık uyumak istiyordum. Yatağıma uzandım 4 kat örttüğüm battaniyeleri üzerime çektim. Tipim falan nasıldı hiç bilmiyordum ama şu an bu umurumda bile değildi. Gözlerimi bile zor açıyordum ve şuan bilincimin yerinde olduğundan bile çok emin değildim.
Hyunjin'den
Yn'nin telefonuyla aceleyle minho nun evinden ayrıldım. Onun için neden bu kadar endişelendiğimi bilmiyordum şu an tek isteğim yanında olmaktı.
Hızlıca arabama bindim ve kontağı çalıştırıp yola koyuldum. Önceden bir kere evine bıraktığım için yolu biliyordum zaten. Tam da tahmin ettiğim gibi 10 dk sonra evinin önüne vardığımda hemen arabadan indim ve koşar adımlarla eve adımladım evin en dış kapısı açıktı zaten kapıyı açtığımda evin iç kapısının da açık olduğunu gördüm bu kız deli miydi bu soğukta bide kapıyı mı açık unutmuştu.
Yavaşca evin içine girdim ve odası olduğunu düşündüğüm odaya girdiğimde kat kat battaniyeler altında yatan yn'yi görmemle hızlıca yanına adımladım. Yastığa yan bir şekilde yattığı için dudakları büzülmüştü ve kızaran yanakları ve burnuyla şuan aşırı tatlı gözüküyordu. Hafif çatık kaşlarından başının ağrıdığını anlayabilmiştim. Yanlış anlaşılmamak için daha fazla izlememeye karar verdim ve elimi yavaşca alnına koydum. Ateş gibiydi
Hyunjin/ YN.. Yn! Kalk çok ateşin var!
Sesimi duymasıyla kıpırdandı gözlerini dahi açamadan mırıldanmaya başladığında bir bebekten farkı yoktu.
Yn/ Hı? İstemiyoruum.
Battaniyeye daha çok sokuldu. Dudaklarını büze büze konuşması gülümsememi sağlamıştı
Hyunjin/ Yn... güzelim yanıyorsun, kalkman lazım hadi lütfen.
Dediğim şeyden sonra hala gözleri kapalı şekilde konuşmaya başladı
Yn/ Güzelim miş (!) güzelin fala değilim senin ben! Hem nerem güzelmiş ki benim?
Deyip ağlamaya başladı. Dediği şeyle kıkırdadım. Uyku halinden ve hasta olduğundan ötürü sarhoş gibiydi. Büyük ihtimal o bile ne dediğinin farkında değildi.
Hyunjin/ Ağla diye söylemedim küçük hanım. Hem ben öyle diyorsam öyledir.
Yn benim için değerliydi, hayatımda ilk defa bir kıza karşı böyle farklı duygular vardı içimde ve sürekli onu yanımda tutmak korumak istiyordum.
Onun evinde hiçbir şeyin yerini bilmediğim için evime götürmeye karar verdim. Küçük bedenini yavaşça kucağıma aldığımda titrediğini fark ettim.
Hyunjin/ Rahatsız olmazsan seni evime götüreceğim (kurban olduğum soruyo bide 😩🥹)
Deyip izin aldığımda gözlerini açmayarak tamam anlamında kafasını salladı. Bana güvenmesi hoşuma gitmişti.
Yn/ Çok üşüyorum..
Hyunjin/ Biliyorum. Senin iyiliğini düşünüyorum azcık arabaya kadar sabret.
Ben yavaş adımlarla arabaya doğru ilerlerken tekrardan ağlamaya başladı.
Yn/ Zaten *hıck* sizden başka *hıck* beni düşünen kimse yok *hıck*. Biliyormusunuz siz olmasanız arayacak kimsem yoktu *hıck* Yük olup duruyorum size.
