Chapter 1
"But I believe I am still lucky to do this with you."
Napangisi ako sa sinabi niya. Nakatingin pa rin siya sa akin habang nakangisi rin. Umiwas ako sa mga titig niya at luminga sa paligid. They are still following us, but they make sure to mind the distance.
"Why can you say so? Ano ba meron sa akin at natatawag mo ang sarili mo na maswerte dahil nagawa mo ito?" tanong ko bago binalik ang tingin sa kaniya. Nawala ang ngisi niya ngunit nadoon pa rin ang pagka-aliw sa mukha niya.
This is the first I have a talk with him though, we are not classmates, and I am not even in any sports unlike to him so basically, we rarely see each other. Palagi pa akong nasa library o 'di kaya sa mga coffee shop para mag-aral mag-isa o kung minsan ay kasama si Luenne. However, we're in the same grade and strand kaya minsan ay napapansin ko siyang sumasali sa mga meeting de advance na nagaganap sa skwelahan.
"You have all the things that I would love," he said seriously.
Nawala ang ngisi ko pero nanatili pa rin ang tingin ko sa kaniya. It somehow gave me goosebumps, but I don't show it. I don't want him to think that he affects me.
"You don't even know me."
"Then allow me to know you more," he smirks. "I only know as Azarhoa Doris Villagomez, a grade 11 STEM Student and VHS Student Council Vice-President. Consistent honor student ever since. Admired by many because of her incomparable beauty. I don't think that's enough information to know you."
Nagulat ako pero hindi ko iyon pinakita. I was not shocked about him knowing that information because it is somehow known in almost all students here in our school, I was only tremor that he memorized that all and dared to say that in front of me without hesitation. I guess he is open to any rejections.
"I won't stop you from knowing about me because it is your choice what are you going to do. Just... no, I do not want you to assume something from me... I mean, I don't like people expecting from me."
Hindi ko alam bakit nasasabi ko iyon sa kaniya. Basta... ayaw ko lang na maging parte siya sa buhay ko. Hindi ako sigurado pero nararamdaman ko parang hindi dapat na hayaan ko siya sa akin. Alam ko na medyo unfair ako kasi hindi ko pa naman siya kilala ng todo pero sinasabi ko na ito... hindi, hindi ko lang talaga maintindihan.
"Ouch, rejected," he said without even looking sad about it.
"But that won't stop me though. I'll go for my choice then?"
I shrug when I realize that I cannot do anything about what he said because I just said a while ago that it is his choice that matters, and I do not want to interfere in it.
Tumalikod ako sa kaniya at naglakad nang hindi ko sinagot ang sinabi niya. Sumusunod nalang naman siya sa paglakad ko at hindi kailanman tumabi sa akin and that's good. Mas mabuting nasa likod ko lang siya. Nakabalik kami sa gym at todo tingin naman ang mga ibang studyante sa amin. Nakangisi si Aleph na nakatingin sa amin habang kami ay papalapit sa kaniya para tanggalin ang posas. Tinignan ko lang siya hanggang sa nakalapit na kami sa kaniya at agad kong inabot ang kamay sa kaniya.
"Woah! Iba ka rin Morris ah! Talagang nakascore ka kaagad." rinig kong hiyaw noong lalaki na nansa gilid niya.
"Fuck you." sabi ng katabi ko.
Nagtawanan lang sa gilid ang mga lalaki. Uh, I hate it. Kaya ayaw ko ng ganito dahil ayaw kong pagpyistahan ng mga tao.
"Sige na tanggalin mo."
Tumawa si Aleph at agad inabot ang kamay namin para tanggalin ang posas.
"I guess I'll receive cold treatment for the upcoming days?"
