i nandesu - bkdk

10

Katsuki ve Shoto Endeavor'un ajansında stajdaydılar. Ama bir eksik vardı! Deku staja gelmemişti. Shoto arkadaşının nerede olduğunu merak edip Katsuki'ye sormuştu ama o da bilmiyordu. Yurttan çıkarken geç kalmaması için ona haber vermişlerdi ama bir daha ortada görünmemişti.

Aradan uzun süre geçtiği ve hâlâ gelmediği için Katsuki merak edip telefonla aramıştı. Bir süre çalan telefon açıldı. "Deku! Neredesin sen!?"

"Üzgünüm Kacchan önemli bir işim vardı."

"Şuan stajdan önemli ne işin olabilir!? Yurtta mısın?"

"Hayır evdeyim. Bir saniye soyunacağım."

Katsuki, Endeavor ve Shoto'nun yanından biraz uzaklaşarak telefonu iyice kendine yaklaştırdı. "Telefonla konuşurken soyunulur mu amk."

"Neden bahsediyorsun Kacchan? Telefonla olsa bile şuan seninle konuşuyorum. Nezaket kurallarına göre çıplak olmam gerekiyor."

"Nezaket kurallarını bilmiyormuşum gibi konuşma!" Katsuki'nin her zaman sergilediği kaba davranışları bunun aksini söylese de bildiğini iddia etmişti.

"Çoktan soyundum." dedi Deku, ama bir tuhaflık vardı. Bu çocuk ne zamandan beri sapıktı böyle? Kendi taktikleri bitince Mineta'nınkilere başlamış olabilir miydi?

Katsuki sinir ve bir anlık Deku'yu öyle hayal etmenin utancıyla, "Üstünü giyinsene." dedi.

"Kendi evim, kendi odam. İstersem bir şey giymem."

"Aslında haklısın sonuçta dışarıda çıplak gezmiyorsun."

"Evet genelde dışarda çıplak gezmem." Katsuki'nin inanmasını beklerken ciddi bir tonda söylemişti.

"Genelde mi?" Katsuki'nin ağzı şaşkınlıkla açıldı, bir yandan bu tuhaf konuşmayı Endeavor ve Shoto'nun duymaması için uzaklaşıyordu bir yandan da Deku'nun kendisiyle dalga geçtiğini düşünüyordu.

"A-ah..." Deku'nun şaşkın ve üzgün sesinin ardından yere doğru çökmesi duyuldu.

"Ne oldu, Deku?"

"Kapıyı kapatmayı unutmuşum, annem koridordan geçerken üzgün gözlerle bakıp bir şey demeden geçip gitti."

"Büyüttüğü çocuğu çıplak bir şekilde telefonla konuşurken görmek..."

"Aahh..." diyerek sızlandı Deku, "Hayatım kaydı. Yüzüne bir daha nasıl bakarım?"

"Duygusal travmanı bölüyorum ama sen neden evindesin?"

"Annem evde hâlâ almadığım All Might figürleri olduğunu söyleyip çağırmıştı."

"Nasıl hâlâ almadın yurda yerleşeli kaç ay oldu!"

"Çok olunca arada bazıları kaynamış! Yılların birikimi onlar Kacchan!"

Katsuki sesli bir şekilde iç çekti. "Ben de gelip sana yardım edeyim bari."

"Ha? Sen stajından olma Kacchan!"

"Bir şey olmaz." Telefonu kapatıp Endeavor'a gittiğini haber verip Deku'nun evine doğru yol aldı.

Bir 20 dakika sonra oradaydı, kapıyı Deku'nun annesi açtı. İlk gelişi değildi ama Deku'nun çıplak bir şekilde telefonla konuştuğu kişi olduğunu bilseydi içeri alacağından emin değildi Katsuki.

Deku'nun odasına girdiğinde çocuğu yere çökmüş bir vaziyette buldu. "Cidden bunun için depresyona mı gireceksin?"

Katsuki'nin sesini duymasıyla yerinden fırladı. "Kacchan! Cidden gelmişsin!" Üzerini giyinmişti ama hâlâ utanıyordu.

"Tamam Deku. Bunun sorumluluğunu ben alacağım. Evlenelim."

"Ne!?" Duyduğu son kelime ile Deku'nun yüzünün her yeri kızarmıştı ve Katsuki'nin neden bahsettiğini anlamamıştı.

"Çıplak bir hâlde benimle telefonla konuşurken yakalandığına göre evlenmemiz lazım."

Deku utanmış yüzüyle kafasını iki yana salladı. "Anneme başka bahane bulurum ben!"

"Benimle evlenmek istemiyorsun yani?"

"Kacchan! Ne alaka!"

Yakından ayak sesleri gelince kapıya doğru baktılar ve Inko'nun yine kapıdan garip bakışlarla bir şey demeden geçtiğini gördüler.

Deku yine yere çöktü. "Bir daha yüzüne nasıl bakarım ben anamın?"

"Yeter Deku anan bakıp bakıp duruyor bir şey demiyor." Yere uzanıp Deku'nun çoktan götürmek için hazırladığı All Might figürü dolu kutuyu alıp, "Hadi gidelim." dedi.

Katsuki bir eliyle kutuyu tutarken bir elini yerdeki Deku'ya uzattı. Çocukluklarındaki sahneye bir geri dönüş yaşadılar. Deku Katsuki'nin elini tuttu ve gözyaşlarını silerek - cidden bunun için ağlamıştı - yerden kalktı.

"Çok salaksın De... Izuku."