YETİMHANE GÜNLÜKLERİ: YALNIZ ÇOCUKLAR

BÖLÜM 2: YETİMHANE ÇOCUKLARI

Bölüm şarkısı: Paramparça~Teoman

Bir bölüm yıllar öncesinden bir bölüm şimdiki zamandan olacak. Bir önceki bölüm 8 yıl önce olduğu için bu da 8 yıl sonradan yani 16 yaşındaki hallerinden başlayacak.

__________

8 YIL SONRA(ŞİMDİKİ ZAMAN)

14 ŞUBAT 2024

Sabah gözlerimi açtığımda ilk defa hiçbir tartışma sesi yoktu. Dolunay ve Gece her sabah tartışıyordu. Ama bu sabah öyle bir olay olmamıştı.

Ne kadar şaşırsam da yatağımda oturur pozisyona geçtim. Oda da kimse yoktu. Telefonumu elime aldım. Saat 10.30'du.

Bu saate kadar kimse beni uyandırmamıştı. Bugün gerçekten tuhaf şeyler oluyordu. Hızla yatağımdan kalktım. Buraya alındığımdan beri sadece oda arkadaşlarım ile konuşuyordum. Genelde başkaları ile konuşmazdım. Ama buradaki herkes beni tanırdı...

Odamızdaki tuvalete gidip elimi, yüzümü yıkadım. Üzerime Mavi bir pantolon, beyaz bir crop ve üzerine de mavi bulutlu bir yelek giydim. Saçlarımı dağınık bir topuz yaptım. Ayağıma beyaz spor ayakkabılarımı da giyip odadan çıktım.

Hadi Dolunay ve Gece küçüktü, Mayıs neredeydi? Mayıs ile yaşıttık ama o da diğerlerine ayak uydurmuştu. Koridorda ilerlemeye devam ederken yanıma sarı saçlı, mavi gözlü ve beyaz etekli, pembe kazaklı bir kız geldi.

"Hayat abla merhaba, Mayıs abla seni arka bahçeye çağırıyor."

Dedi ve anında yanımdan uzaklaştı. Küçük kızın arkasından bakarken hala ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Hızla merdivenleri inip bahçeye çıktım.

Bahçeden arka bahçeye geçtiğimde etrafta balonlar vardı. Biraz daha arka bahçe de ilerlediğim de kızları gördüm. Yanlarında Açelya abla ve tanıdığım 4 çocuk vardı. Onlardan en çok Aral ve Mars ile samimiydim. Diğer ikisi ile fazla konuşmazdım.

"İyi ki doğdun Hayat!!"

Diye bağırdıklarında ve etrafta konfeti patladığında şaşkın bir şekilde ellerimi ağzıma götürdüm ve onlara bakmaya başladım.

Bana doğum günü partisi hazırlamışlardı. Etrafta balonlar, konfetiler, süsler vardı. Bir masa hazırlamış üstüne bir pasta, içecek, kurabiye gibi yiyecekler koymuşlardı. Hemen yanlarına gidip kızlara sarıldım.

"Ya çok teşekkür ederim."

Dedim, ardından Açelya ablaya da sarıldım. Diğer 4 çocuktan Mars ile Aral'a sarıldım. Diğer ikisine ise kafam ile selam verdim.

"İyi ki doğmuşsun Hayat, seni tanıdığımız için çok şanslıyız."

Dedi Mayıs gülümseyerek ve bana tekrar sarıldı. Bende ona karşılık verdim.

"İkizime katılıyorum. Seninle güzel dedikodular yapıyoruz. Sen olmasan kesin burası çekilmezdi."

Dedi, Mayıs'ın ikizi Mars, bu çocuk çok şakacı ve tatlıydı.

"Teşekkür ederim Mars. Zahmet etmişsiniz ya. Keşke zahmet etmeseydiniz."

Dedim kırgın bir tebessümle. En son 8 yaşında doğum günümü kutlamak için bir yere giderken kaza sonucu ailemi kaybetmiştim. Ve o günden sonra hiç doğum günümü kutlamamıştım. Sadece Açelya abla yanıma gelir ve 'doğum günün kutlu olsun' derdi.

Kızlar ise doğum günümün 14 Şubat olduğunu daha geçen sene öğrenmişlerdi. Öğrendikleri gibi de kutlama planları yaptıkları bu görüntü ile kanıtlandı. Beni pastanın önünde durmam için ikna ettikten sonra mumları üflerken birçok kez fotoğrafımı çektiler.