Zij noemen het herstel, ik noem het gehospitaliseerd. Dus ik hoopte dat niemand ooit nog van mij zal houden. Want ik heb geleerd dat liefde wordt gekenmerkt door het vergeten van je kind en dat "zorg" zich kenmerkt door muren en cement en dat je 'voor je eigen best wil' aan het prikkeldraad herkent.
Dus ik beschadig.
Ik breek.
Ik val.
Ik verlies.
En als ik weg ben van hier is er vast niet veel over van mij.
Maar het deel dat er is, laat ik ongebroken vrij.
~27 mrt
