თეჰიონი და იუნგი ერთმანეთის პირისპირ სხედან და თეჰიონი იწყებს საუბარს
_ იუნგი შენთან სერიოზული საქმე მაქვს, მგონი ჩვენს შორის ბევრი რამ არის გასარკვევი
_რას გულისხმობ?
_ კარგი ისე მოხდა რომ ჩვენ ონლაინ მეგობრები ვართ ანუ ის ვისაც წერდი მე ვიყავი და ეს ცოტა ხნის წინ გავიგე
_ რა? Რა გულისხმობ ეს შეუძლებელია
კი მაგრამ...
თეჰიონმა იუნგის სიტყვა შეაწყვეტინა
_ მოიცა კიდევ არის რაღაც ვიცი ეს შენთვის ზედმეტი იქნება მაგრამ უნდა გითხრა, იუნგი არ შემიძლია ეს დაგიმალო, ჩვენი წარსული თუ როგორ დავშორდით ერთმანეთს
Მე ახლახანს გამახსენდა ყველაფერი, გახსოვს ის ადგილი გონება დავკარგე რადგან მეხსიერება დამიბრუნდა ეს ყველაფერი კი ჩემი მშობლების ბრალი აღმოჩნდა...
მე უბრალოდ ბოდიშს გიხდი...
Არ ვიცი რა ვთქვა... თავს დამნაშავედ ვგრძნობ რომ ჩემს გამო ამდენი რამ გამოიარე.
იუნგი დუმდა ამდენი ინფორმაციის ერთდროულად მიღება და გადახარშვა რთულია ამას ნამდვილად არ ელოდა, საბოლოოდ ძალა მოიკრიბა და ორს სიტყვას მოუყარა თავი
_ თეჰიონ დამტოვე
_ კი მაგრამ
_ გთხოვ წადი და შემდეგ ვისაუბროთ
_ კარგი წავალ ვიცი რომ დრო გჭირდება დასაფიქრებლად
თეჰიონი როგორც კი წავიდა საბოლოოდ იუნგიმაც გაბედა ტირილი, თავს საშინლად გრძნობს არ იცის რა ქნას, საბოლოოდ ბევრი ფიქრის შემდეგ იუნგი საწოლში წვება და დაღლილს მალევე ეძინება.
