Mabbie vergeef me alsjeblieft

4. paniek

Pov Robbie:
'Het begon met het feit dat ik alles had afgerond. Echter was ik vergeten dat ik nog een script moest maken met Jamie. Ik wilde haar niet laten stikken want zonder dit script haalde ze het vak niet. Dus na alles zijn we naar hier gekomen heb ik wat te eten aan gezet en zijn we naar de slaapkamer gelopen. We wilde zitten en dat kon alleen maar op het bed anders had ik haar nooit de slaapkamer in gelaten. Ze kwam met het idee om het script op te voeren omdat we vast zaten. We wisten niet hoe we het moesten laten eindigen. En ze zei misschien komen we er zo achter. We voeren uit wat er in het script stond en opeens zoende ze me. ik stond perplex. Ik weet niet wat me bezielde maar ik ging erin mee haar handen zakte naar mijn broek en de mijne naar de hare. Ze duwde haar lippen terug op de mijne.

Ik wilde haar stoppen dat heb ik ook gezegd. Vraag het haar alsjeblieft Baby je moet me geloven. Net voordat je binnen kwam heb ik gezegd dat we moeten stoppen. Ik had nooit mee mogen gaan in haar acties. Ik doe alles echt alles om je terug te krijgen. Zeg het me en ik doe het.' De tranen blijven maar komen bij ons beiden. Maar ik meen wel echt wat ik zeg. 'Zeg alsjeblieft wat je maakt me bang. Zeg me alsjeblieft dat ik je terug kan krijgen'. De pijn is te horen in zijn stem. 'je kunt al beginnen met haar op te bellen en me de telefoon te geven.' ik doe gelijk wat hij zegt waarop hij naar boven loopt met mijn telefoon. 'oke dankjewel' hoor ik hem zeggen terwijl hij terug naar beneden loopt. Ik heb bijna al mijn nagels al afgebeten als hij terug voor me komt staan.

Hij haalt mijn hand bij mijn gezicht weg en laat dan mijn hand weer los. 'zometeen heb je helemaal geen nagels meer.' 'hij klinkt boos maar minder boos als eerst. Ik durf hem niet eens meer aan te kijken, ik heb hem zoveel pijn gedaan. Hij legt zijn hand onder mijn kin en duwt mijn hoofd omhoog waardoor ik hem wel moest aankijken. De tranen staan in zijn ogen maar hij probeert ze weg te wuiven. Echter rollen de tranen bij mij over mijn wangen en belanden ze op mijn shirt. Hem aankijken kan ik niet, teveel pijn. 'kijk me aan Rob' ik sluit mijn ogen. Ik heb hem pijn gedaan. 'Alsjeblieft. Kijk me aan baby' fluistert hij. Ik open mijn ogen direct, zei hij dat echt? Noemde hij me nu echt baby? Een kleine vonk van vreugde schiet in me op. 'ze heeft je verhaal bevestigt, ik- hoe kon dit praat met me alsjeblieft. Wat ging er in je om, mis je iets bij mij heb ik iets verkeerds gedaan' de tranen stromen nu over zijn wangen.

'nee nee dat is het nou juist, jij hebt niets gedaan ik mis niets bij ons we zijn perfect daarom snap ik niet hoe ik dit kon op fucken. Mijn ogen gingen zwart ik kreeg alles mee en ging erin mee maar ik wist helemaal niet wat ik deed.' 'Fuckkkk' schreeuw ik alles komt nu tegelijk boosheid alles. Mijn hoofd staat op springen. Ik moet mijn dit kwijt. Ik denk niet na en sla met een vuist meerdere malen tegen de muur. Totdat hij mijn vuist vastgrijpt. 'baby stop kijk me aan' probeert hij maar het helpt niet. Het gaat zwart voor mijn ogen. 'hoe kon ik zo stom zijn. Je bent mislukt je kunt niets een egoïst dat ben je' als ik langzaam weer beeld voor mijn ogen heb zie ik dat mijn handen aan het bloeden zijn. Iemand heeft me vast van achteren ik kan niet zien wie het is en probeer me dus los te wringen. 'Hey, ik ben het' meteen herken ik de stem en word ik rustig.

De tranen blijven maar stromen ze zijn nog geen enkel moment gestopt. Zijn handen zakken langzaam naar mijn heupen. Mijn lichaam geleund tegen de zijne, zijn hoofd in mijn nek. 'adem in en rustig uit,' ik doe wat hij zegt waarop ik al iets rustiger geraak. 'kom eens' hij pakt mijn hand en loopt naar boven terwijl hij mijn hand stevig vast blijft houden. Eenmaal boven aangekomen gaan we op het bed zitten. 'luister' begint hij.  

ja mensen weer een nieuw verhaal. ik hoop dat jullie het verhaal leuk vinden. zo ja vergeet dan niet te stemmen en te reageren.

xx bankzittersliefde