Bir bacağını masanın üzerine atmış yarı oturur pozisyonda beni bekleyen Ezgjan, söylediklerinin ardından kollarını da göğsünde bağlamış ve fazlasıyla otoriter bir havaya bürünmüştü. 'dominant diyelim biz ona.' kes sesini.
Ona tabii ki yaklaşık 10 dakikadır kapısının önünde olduğumu ve söylemek için binbir türlü yalan uydurmaya çalıştığımı söylemezdim bu yüzden aklıma gelen en mantıklı seçenek çıktı dudaklarımın arasından.
"Fazla hızlıydınız yetişemedim"
'fazla mı hızlıydı.' Onunla geçirdiğim gecenin anıları bir bir aklıma dolmaya başlarken ellerimi bağladım ve parmaklarımla oynayarak stresimi atmaya çalıştım. Durum gittikçe boka batıyordu. İlk olarak neden burda olduğumu bilmiyordum ve bu kesinlikle şüpheliydi çünkü beni tanımış olma ihtimali yüksekti, eğer beni tanıdıysa bu da benim bu okuldan muhtemelen o ölene kadar mezun olamayacağım ihtimalini ortaya atıyordu. Tabii tanımamış olma ihtimali de vardı, düşük de olsa.
"Fazla mı hızlıydım?"
"Boyunuz uzun, bacaklarınız da, yetişmek zor"
Dedim omuzlarımı umursamazca silkerek, ne yani hocam diye doğruyu da mı söyleyemeyecektik? Ezgajanın gözleri dediklerimle büyürken masadan kalktı ve bana doğru birkaç adım attı. Bayılacak mıydım? Sanırım bayılacaktım.
"Seni birine benzetmiştim onu soracaktım" dediğinde nabzımın 180de attığına yemin edebilirdim, tabii daha sonra sol omzumda oturan melekten şöyle mantıklı bir cümle gelmişti 'Aptal çocuk, sana düpedüz yattığı adamı soracak hali yok ya!'. Evet kesinlikle çok mantıklıydı, benimle mi yattın diye soramazdı herhalde.
"Geçen dönem kopyadan uzaklaştırma alan bir öğrenci vardı, sen miydin o?"
Sorusunu sorduğunda içimde tuttuğum havayı o kadar hızlı bir biçimde dudaklarım arasından çıkarttım ki sanki 200 km yol koşmuşum gibi görünmüştü. Geçen seneki kopya anılarımı hatırlaması hoşuma gitmese de en azından yattığımızı hatırlamıyor oluşu beni bir nebze rahatlattı.
"Olabilir, hatırlamıyorum" dedim tekrar omuz silkip onu hatırlamadığıma ikna etmeye çalışarak. Tabii ki hatırlıyordum, benim maalesef ki yaşadığım her şeyi hatırlamak gibi lanet bir huyum vardı, asla unutamazdım.
"Anlıyorum, başka bir sorum daha var. Geçen gece barda biriyle konuştuğumu hatırlıyorum, o sen misin Emre?"
Ne.
HASSİKTİR EMRE. EMRE CİDDEN HASSİKTİR.
"Şimdi aklıma geldi de benim Profesör Aslan'ın yanına gitmem gerekiyordu, size iyi çalışmalar."
Odasından bana bir şey demesine fırsat tanımadan hızla sıvıştığımda bu konunun burada kapanmadığını biliyordum. Siktir cidden, yaptığım o kadar büyük bir aptallıktı ki ortaya çıkarsa ikimizin de hayatını kaydırırdı. Kendimi sadece konuştuğumuz kısımı hatırladığını umarak avutmaya çalıştım.
"Emre? İyi misin sen?"
Az önce götten salladığım yalanın baş kahramanı Aslan hoca karşıma çıktığında gözleri endişeyle üzerimde takılı kalmıştı ve tam o sırada da Alioski odasından çıktı.
"Aslan? Buralarda genelde takılmazsın" dedi sorgulayıcı bir şekilde. Beni kıskanıyor muydu yoksa kör mü olmuştum.
"Emreyle işim var onu aramaya geldim"
dedi Aslan hoca beni de şaşırtarak. Bu fakültedeki herkesin neden bir anda benimle bir işi oluvermişti? Alioski beyaz gömleğiyle uyumlu lacivert kravatını gerginlikle gevşetti ve gözündeki ince çerçeveli gözlüklerini çıkartarak katladı.
"Benim de onunla işim var, konuşmamız gereken konular da var, dimi Emre?"
"Eee-"
Cümlenin gerisini tamamlayamadan fakülteden içeri dalan kadın hepimizin ilgisini çekti. Kadını gördüğümde ise Alioskiyle aynı hisleri paylaştığımıza emindim ancak ben ekstra olarak bu kadar gerginlikten bayılabilecek gibi hissediyordum çünkü kumral saçlarını savura savura yanımıza yaklaşan kadın Alioskinin nişanlısı namı diğer Nisa hanımdı.
Bölüm atamıyorum, wattpade giremiyorum ve bütün bunların neden olduğunu da bilmiyorum🤗
Kitaplara gösterdiğiniz ilgiye gerçekten minnettarım ve iki kitabı da bitirmeden buradan gitmeyeceğime söz veriyorum, kendinize çok çok çok iyi bakın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
