Kitabımız final oluyor arkadaşlar merak etmeyin başka kitaplarım da olucaktır bu final olsada sizi bırakmamm "Nazlı Yarim" kitabımı okuya bilirsiniz tavsiye ederimm💕
Bu kitabı yazarken başından beri bana destek olan arkadaşım Aytenede burdan sonsuz teşekkürlerimi bildiriyorum
Her zaman yanımda olduğun için teşekkürler birtanem🤍
Ve bu kitabı okuyan sizlerde yanımda olduğunuz oy verdiğiniz için teşekkürlerr
Ama lütfen yorum yapmayı da unutmayın çünki kitabım hakkındaki düşüncelerinizi merak ediyorum
İyi okumalar bebeklerr💕
_________________________________________
Tanerden...
Leylaların evinden çıkalı 1 saat olmuştu Ali ve Güneş beraber giderken Aseli kardeşi gelip almıştı ordan. Bense şuan ilk redd yediğim yerde sahilde öylece denize bakmaktan başka birşey yapmıyordum, yapamıyordum adımlarım eve bi türlü gitmiyordu.
Düşünmek bazen iyi gelir insana der hep annem. Ama oğlunun düşünürken manyak olduğunu bilseydi bir daha asla ağzına almazdı bu kelimeyi. Kafam yerinde değildi nerdeyse artık 1 ay olucaktı bu halde olalı ve ben delirecek raddedeyim artık. Sevdiğiniz kadın sizi kardeş dediyiniz kızla ilişki yaşamakla suçluyorsa yaralanırdı insan işte hemde çok. Düşüncelerimi bölen Leylanın araması oldu cebimden telefonu çıkardım ve açıp "efendim Leyla'm" deyip sonra dilimi ısırdım hay ben dilimin ayarını ..... Emir Leylaya hep Leyla'm derdi ve adım gibi eminim şuan aklına onu getirdiğime. Bir süre ses gelmediğin de tekrar konuştum. "Leyla? Hayırdır güzelim bir sorun mu var? Daha 2 saat tam olmadı sizden çıkalı kız özledin mi yoksa?" deyip güldüm. Başka çarem yoktu onu güldürecektim, bari hayatım da olan kadınlardan birini mutlu edeyim deyil mi?
"İyiyim sorun yok bende ama sende bir sorun var gibi" dediğin de o görmedi ama kaşlarım çatıldı. "Bende bir sorun var derken? Yok güzelim herşey yol-" diyecektim ki son kelimemi yuttum. Çünki herşey yolunda değildi mesela Asel konusu gibi...
"Evet dinliyorum Tanercim herşey? Yolunda değil dimi mesela Asel konusu gibii" bu kız benim iç sesim falan olmalıydı çünki herşeyi bilir hiss ederdi o. Bu yüzdendi en çokta ona olan bağlılığım. Derin nefes verirken "evet Leyla yine doğrusun tamam bir sorun var hemde büyük bir sorun o sorunun ismide Asell ve ben hayatımda ilk defa bir sorunla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum deliricem Leyla kalbim acıyo ama aklım nefret kusuyo ilk defa. Seninle bir ilişki içerisin de olduğumu düşündüğü için hemde. Neden ya? Ben bu kıza bu kadarmı güven veriyorum yani bu mu? Beraber büyüdüğüm kızımı kısanıcak benden? Hatta onla kalmayıp bide suçluyo ya" onunda derin nefes verdiğini duydum karşı taraftan sonra "Taner Aselin bir suçu yok onun yerinde kim olsa aynı şeyi yapardı. Bu devirde kardeş dediğin insana bile güvenmeyeceksin derler. Tabi bizim durumumuz farklı ama durum ortada işte bir yanlış anlaşılma oldu sonra doğrular ortaya çıktığın da özür diledi bitti yani uzatmaya ne gerek var? Yapma Allah aşkına kızada yazık özlüyo seni belli ki bide zayıflamış benim sarı kuşum yaa. Git konuş şu kızla büyüklük et biraz"
"Nasıl konuşacağım Leyla? Ne diyeceyim? Bilmiyorum Allah kahretsin ki bu sefer hiçbir şey bilmiyorum" tek elimle yüzümü sıvazlayıp kendime gelmeye çalıştım sonra oturduğum yerden ayağa kalktım. "Ara sen sadece gel de yemin ederim geleceğine eminim ya" dediğinde gülümsedim söylediğine. Haklıydı Papatya sevdiğine her zaman gelirdi...
"Tamam" dedim sadece başka söylecek birşeyim yoktu çünkü tükenmişlik sendromu yaşıyordum galiba şuan. Tam vedalaşıp kapatacakken durdurdu Leyla
"Taner ben hepinizi çok seviyorum tamam mı? Her ne sorun yaşanmış olursa olsun hepiniz kardeşimsiniz benim ve tek isteğim kardeşlerimin mutlu olması lütfen böyle boktan sebebler yüzünden bir daha aranızı bozmayın korktuğum şeyi yaşatmayın bana" dediğin de başımı sallayarak tebessüm ettim ama o görmedi.
"Leyla iyi ki varsın lan" dedim gülme sesi geldi önce sonra "sende iyi ki varsın abim" değip vedalaşıp kapattı. Koşarak eve gittim önce Asel için o kavgadan önce alıp veremediğim kitabı aldım evden ve tekrar sahile dönerken Aseli aradım. Birkaç çalıştan sonra açıldı hemen telefon ve müptelası olduğum ses geldi "alo" dedi sadece ama o bile gülümsememe yetti bile. "Selam rahatsız etmedim umarım?"
"Yok estafurullah canım ne rahatsızlığı bir sorun yok değil mi? İyi misin?" dediğin de içim burkuldu kısa bir an. Ben bu kıza nasıl kıza bilirdim ki?
"Bir sorun yok Asel ama gelmen lazım beni ilk redd ettiğin yere..." dedim cümlem biter-bitmez telefon kapandığın da kaşlarım çatıldı istemsizce. Rahatsız mı olmuştu? Gelmeyecekmiydi?
Adımlarım yavaşlarken yolumu gitmeye devam ettim. Gelmese bile beklerdim ben onu. Hep bekledim zaten, yine beklerim.
Yarım saat sonra...
Taner sahilde beklerken bir süre sonra arkasından gelen adım seslerini duyarken tebessüm etti. Adımlar onun yanına gelip durdu ve onun yaptığı gibi denizi izlemeye başladı.
Taner elindeki kitabı uzattı önce Aselin kaşları çatıldı kısa bir an ama sonra kitabın ismini görüp tebessüm etti. Sena Nur Işık yazarından Asel.
Aldı kitabı açıp sayfalarında gezdirdi parmaklarını. Sonra altı çizili olan bir sayfada duraksadı eli.
Gerekirse senin için her şeyi yaparım yeter ki bu gözler bana pişmanlıkla bakmasın...
Tebessümü derinleşirken yanında ki beden çevirdi bakışlarını ve yanılmadı Taner onu izliyordu yine. "Teşekkür ederim" dedi ince naif bir sesle. Tanerde aynı tebessümle "Teşekkür mü edersin?" dediğinde kıkırdadı Asel ve ellerini Tanerin boynuna dolayıp sıkıca sarıldı.
"Sana yemin ederim eğer bir daha benden gidersen biterim Asel. Kimse engel olamaz bu bitişe, tükenirim ben Asel" dedi boynuna sarılan kızın kulağına fısıldayarak. "Gitmek yok..." dedi Aselde aynı ses tonunda.
