Sakin olmaya çalışsamda kalbim deli gibi hızla çarpıyordu, nedense heyecanlanmıştım.
Pablo gülümseyerek "Merak etme çok bekletmedin alt tarafı iki dakika bekledim." demişti.
"Kapıda mı konuşalım? İstersen kapıda da konuşabiliriz benim için uygun." demişti cümlesinin ardından yüksek bir kahkaha atmıştı halime bakarak.
Naptığımın farkına vararak kendimi toparlamıştım.
"Ah! Pardon lütfen geç içeriye, nedense çok heyecanlandım ilk kez başıma böyle bir şey geliyor anlarsın." demiştim kenara çekilerek geçmesi için işaret etmiştim.
"Sorun değil emin ol herkesin başına böyle bir durum gelmiştir." demişti, içeriye geçtiğinde aynada ikimiz birbirimize bakıyorduk değişik bir durumdu ama oldukça mükemmel bir andı benim için.
Üstünde beyaz tişörtüyle altındada siyah eşofmanıyla mükemmel görünüyordu, bir insan nasıl her haliyle bu kadar yakışıklı olabilirdi?
"Bahçeye çıkalım nedersin?" demiştim birbirimize boş boş bakınmaktan oldukça gerilmiştim dilim resmen dolanmıştı konuşamıyordum.
"Olur tabii." demişti bana yardımcı olarak gülümsemişti.
"Beni takip et!" demiştim Pablo'yu arkamda bırakarak bahçeye girmek için kapıyı açmıştım.
Yaşadığım ev çok büyük değildi ama şirin bir evdi içinde ki mobilyalar ve dekorlar kendi zevkimle yapmıştım, duvarlar da buna dahildi.
Bahçeye çıktığımızda masa ve koltuğun bulunduğu kısma giderek Pablo'ya "İstediğin yere oturabilirsin." demiştim.
Pablo karşıma oturduğunda bende oturmuştum. Masada iki bardak ve sıkılmış portakal suyu vardı, evet Pablo geliyor diye çok paniklemiştim ve içicek olarak aklıma portakal gelmişti, sanırım izlediğim bir diziden kaynaklı aklımdan portakal kelimesi geçmişti.
"Nasılsın?" demiştim, çok mu klasik bir soru sordum diye düşünürken Pablo çok geçmeden sorumu yanıtlamıştı.
"İyiyim sen nasılsın? Elena neden gerginsin benlik bir sorunsa gerilmene gerek yok." demişti sona doğru elini ensesine götürerek gülümsemişti.
