SADECE NORMAL Bİ HAYAT YAŞAMAK VE MUTLU OLMAK İSTEYEN Bİ KIZ. AİLESİNDEN NEFRET EDEN,AŞKA İNANMAYAN,AŞKIN VICIK VICIK OLDUĞUNU DÜŞÜNEN,HİÇ ARKADAŞI OLMAYAN,PANİK ATAĞI OLAN,ÇOK SOĞUK OLAN,AİLESİNDEN ŞİDDET GÖREN Bİ KIZ ŞUAN AİLESİNİN İŞLERİ YÜZÜNDEN...
o cevabı verdikten sonra ortam sesizliğe büründü. sesizliği bozan yeji denen kız oldu. "tamam canım önemli değil herkesin bi kusuru vardır. mesela benim gözüm de kedi gibi" hyunjin lafa atladı ama kısık bir sesle "senin o kedi gibi olan gözlerini yerim."
bulaşıklar bittikten sonra odama geçiceğimi söyledim. tam giderken bi ses duydum. "yaa hayırr kal bizimle" dedi yeji denen kız. yani öyle kız sesini hyunjin'in çıkaracağı yok.
"odama gitmem lazım" dediğimde göz devirdi ve şunu söyledi "iyi be ne halin varsa gör, değil mi hyunjin. abin yok, ya da öldü aa evet dün ölmüştü değil mi? annen ve baban senden nefret ediyor falan filan. aa bi de şey vardı neydi adıı...he panik atak." dedi ve sinsi bir gülüş sundu. benim gözlerim hyunjin'i arıyordu ama lavobadaydı galiba. ne ara gitti ben de bilmiyorum. "aa bi de son olarak şunu söyleyeyim..." dedi ve bana doğru yürümeye başladı. saçımdan tuttu ve bastırarak şunu söyledi. "sevgilimden uzak dur. farklı yataklarda yatabilirsin ama aynı oda nasıl ve neden benim sev-" diyemeden hyunjin lavabonun kapısını açtı. ben daha fazla ağlamaya başladım ve hemen odaya kilitledim kendimi. eskiden yaptığım gibi...
hyunjin ne olduğunu sorguluyordu yeji cellozu da "birden kendini odaya kapattı bir şey olmaz değil mi hyunjin" diye sayıklıyordu,gıcık. (özür dilerim yeji skzskz)
sabah uyandığım da her zaman ki gibi kendimi çok kötü hissediyordum. kapı hala kilitliydi. o gıcık alarmın sesiyle kalmış şuan ayaklarımı hareket ettirmek istemesem de etirerek tuvalete gidiyordum. kapı kilitliydi açtım ve hyunjin'in nerde yattığına baktım. salonda uyuyordu. yanına yaklaştım ve yüzünü incelemeye başladım. ne kadar da pürüzsüz bir yüzü vardı. Bu içimdeki duygu da da neydi? Ben aşka inanmam. Bu aşk olamazdı değil mi? Saçmalama arin. Sakın böyle bir şey olmasın.
Duygularımı bi kenara bırakıp mutfağa gittim. Yurt çok güzeldi salonla mutfak birleşik, bi oda, 2 tane de banyo vardı. O oda da Hyunjin ve ben yatıyorum. Tabi ki yataklarımız farklı.
Dolabı açtım ve içinden bi şişe çıkardım, çok gerginim, ama neden. Abim her aklıma geldiğin de ağlayasım geliyor.
Bardağa suyu doldurdum ve yavaş yavaş suyu içtim. Bardağı masaya koydum ama başım çok felaket şekilde dönüyordu. Masadan yardım alarak yürümeye başladım, ya da çalıştım. İçeri yeni uyanmış saçları dağınık bir Hyunjin girdi. Benim o halimi görünce hemen gözünü ovup ne olduğunu sordu.
Ben o ana gözümden bir damla yaş düştüğünü bile fark etmedim.
"H-hyunjin... A-abim cidden... Ö-öldü m-mü? "
Hiçbir cevap veremedi. Evet dese ben üzülürüm, hayır dese yalan söylemiş olur.
Birden kendimi havada hissettim. Hyunjin beni kucağına almış salon koltuğunu götürüyordu. Ama o an onu bile düşünemedim, tek düşündüğüm şey... ABİM.
Benimle konuştu ama unutamazdım...
Çoğu günümüz böyle geçti ben ağlıyorum Hyunjin beni sakinleştiriyor hep yanımdaydı... Hep.
Yine bi sabah diye kalktım ve karşı yatakta yatan Hyunjin'e baktım. Yanına yaklaştım, yaklaştım, yaklaştım. En son daha detaylı izlemeye başladım.
İzlemeyi bırakıp üstümü değiştirmek için kendi banyoma gittim. Üstüme bir şeyler giydim, saçımı başımı düzeltip çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okul ama istediğim herşeyi giyebiliyorum. Dışarı çıktım ve, odaya girerken Hyunjin'in odada yarı çıplak şekilde gördüm. Altı vardı ama üstü yoktu. Birden çığlığı bastım ve gözümü kapattım. Sadece kıkırdadığını duydum.
"Hiç mi havuzda erkek görmedin, öyle düşün. " derken kıkırdamaya devam ediyordu.
Giyindiğini düşünüp gözümü açtım ama hala giyinmemişti.
"YAH, HYUNJIN-AH ARTIK KENDİNE GEL"
Dememle daha da kıkırdadı. Hyunjinle tanıştığımdan beri hayatım çoook değişti. Artık mutlu ola biliyorum.
Hızlı geçiş okulda sonuncu ders
Dersin bitmesine 30 saniye kaldı ama hoca hala yazı yazdırıyor. Gıcık.
Hyunjin hocadan izin almıştı ve benim yanıma oturmuştu.
Sonunda zil çalmıştı. Herkes sınıftan hızlıca çıktı. Sınıfta sadece ben ve hyunjin kalmıştık. Her aklıma gelince ağlıyorum diyorum ya. İşte yine aklıma gelen şey ile gözümden akıp giden yaşlara hakim olamadım.
Hyunjin farketmiş olucak ki gelip bana sarıldı. Artık ezberlemişti neden ağladığımı... ABİM
