BLOODY MAFIA

CHAPTER SEVENTEEN

🥀
   VANNA is now getting bored on the island where Tristan is. She came this afternoon, and now she's waiting for Tristan to bring food to the dinner table near the beach. 
 
"Sorry natagalan!" biglang sulpot ni Tristan na hawak hawak ang mga pagkain kasunod ang ibang tauhan ng island.

   Nirent nya itong island to help the witness kasi nakapag ipon ito at itong isla ay pag mamay ari niya. Sadly, may iba pang nakapag rent nitong isla pero baka bukas pa daw makarating. Island resort nga pala 'to kaya imagine mo nalang yung kita kapag rent. Less hassle sa mga staff kasi kakaunti lang aasikasuhin, unless reunion ang reason ng pag rent or big event. Hindi pa pala ito masyadong kilala kaya naman laking tulong ito kay manong.

"Pasensya ka na ihja, may sakit kasi ang isang chef kaya medyo natagalan." pag papaumanhin ni manong Eric "Oh sya halina't kumain na kayo."

"No worries." sabi ko dito at naghain na ng kakainin ko. "What will you do Mr. Eric if they found out about it?"

   Nag simula na kaming kumain at nag uusap sila ng biglang mag pop up ang katanungan na yan.

"I mean the case will be open again, right?" I said while stuffing my mouth. "I'm sure they will be eager to kill you."

   Natahimik naman sila sa sinabi ko which is totoo naman. Kung kalaban sa negosyo ang pumatay baka may kapit sa underground yun or kasama sila dun. Not all company are fighting fair. Well most of them is some sort of mafia kaya di naman malabo na mag bura sila ng tao sa mundong to ng hindi nalalaman ng iba. Unless they will erase the obstacle right in front of them.

"You should hide your identity no matter what" sabi ko pa "Not until Tristan fined out who's the enemy, right?"

   Sumangayon naman sila sa sinabi ko saka nag patuloy sa pagkain. Nag patuloy ang ibang diskasyon tungkol sa mga pangyayari. Nang matapos na ako kumain ay nagtungo ako malapit sa dalampasigan. I feel relaxed ng mahampas ng alon ang paa ko. Lately parang gustong gusto ko sa tubig. Magiging serena na ata ako hakhak.

"Malamig baka magkasakit ka" sabi ng pamilyar na boses at naramdaman ko nalang ang paglapat ng hoodie sa ulo ko.

"Banasin akong tao kaya malabong magkasakit ako dahil sa lamig" sabi ko at hinawakan ang hoodie at ibinalik sa kanya.

   Kinuha nya ito pero agad din nyang isinuot sa ulo ko. Kulit talaga pambihira.

"Suot mo yan" sabi nito.

"Why so pushy?" sabi ko dito habang sinusuot ang hoodie.

   It's warm... Napangiti na lamang ako at nag simulang maglakad. Ramdam ko naman ang pag sunot nito sa akin hanggang sa magpantay na kami ng lakad.

"Di ko pa nagtatanong 'to sayo." sabi ko "May girlfriend ka na ba?"

   Bigla lang akong napa isip since di nya nababanggit yun. Curious lang ako hehehe.

"Wala..  Saka na siguro ako ma-girlfriend kapag nahanap ko na ang hinahanap kong kasagutan." sabi nito habang naka tingin sa kalangitan. "Hindi matatahimik buhay ko--"

"Sabagay, you lost almost everything" pag putol ko dito. "So pag nahanap mo na kapatid mo aalis ka na as my secretary?"

   Bigla naman itong napa isip at nag aalangan sumagot.
Natawa nalang ako sa reaksyon nya.

"Bagal mo naman sagutin ih alam ko naman na mayaman ka na kaya sisiw na sayo ang mga bagay bagay" sabi ko dito. "Tyaka sure naman ako na kung buhay man ang kapatid mo maalam yun mag hanap ng pera para mabuhay sya."

"Arghh... Yeah, but di naman ako makakapag simula mag hanap sa kapatid ko kung di dahil sayo" sabi nito "Swerte ng magiging secretary mo if aalis na ako... Friends naman tayo di ba? Ipapakilala kita sa kapatid ko dahil naging tulay ka din naman. Paganyan ganyan ka lang pero ang mag trabaho sayo ay para lang kaibigan mo HAHAHAHA parang mas amo pa ako sa pag asta mo sa mga bagay bagay."

   Parehas naman kaming natawa dahil totoo naman yun. Minsan kasi dinadali ako ng kasaltikan nagiging isip bata ako tas andyan lang sya para asarin o hindi kaya ay bwesitin ako. I can feel that he's trying to be a brother to me since I don't have one.

"We can do it!" sabi nito nang may ngiti sa mga labi.

   Napangiti nalang din ako dahil kailangang kayanin. I still have mystery ahead of me. Sarili ko lang ang kakampi ko dahil kung mahina ako di ako mananalo. Patuloy lang kaming nag labas sa gilid ng dalampasigan at mga ilang oras pa ay bumalik na kami sa aming mga silid.

[Phone ringings]

   Hinagilap ko naman kung nasaan ang cellphone ko at agad na sinapgot iyon.

"Hai! (Yes)!" pag sagot ko dito ng hindi manlang nacheck kung sinong natawag. "Nani ka otetsudai shimasho ka? (How can I help you?)"

"Hai! Gokigen ikaga desu ka? (Yes! How are you?)" napatakip naman ako sa bibig ng makilala ko ang boses na iyon.

"Genki desu!! Anata ga to sabishī! (I'm fine!! I miss you!)" masayang pag tugon ko dito "O hisashiburida na.... Ayane!! (It's been a while...)" 

"I miss you more!" sabi nito na bakas ang kalungkutan sa boses nya "Hope to see you soon!"

   Hindi na ako naka imik pa dahil bigla nyang pinatay ang tawag. Hindi na ako tumawag pa ulit dahil alam ko na ang dahilan. I smiled bitterly and it broke me for a moment. Nag punta ako sa balcony ng kwarto ko at tumanaw sa malayo. Seems like my plans are now useless because of the sudden change of event that i didn't even want too. I feel empty.