mahi, hyunin

can't escape٭

2024, şimdiki zaman.

jeongin ağzından;

Aklıma gelen anılarla gözlerimden yaşlar süzüldü.
Burnumu çekip, yanaklarımı sildim.

Derin bir nefes verirken aklıma 2023 yılbaşı geldi.
O da çok fazla özeldi.
Aslına bakılırsa birlikte olduğumuz her an özeldi zaten.

O kadar güzel anılara sahipken herşeyi yakıp yıkmıştı.

01.01.jng yazılı dosyadan gözlerimi çektim.
Bir kaç saniye sonra adım seslerini duymam ile ağladığım belli olmasın diye kendimi toparladım.

Derin bir nefes verdiğimde odaya çoktan girmişti.
Yüzünü görünce içimdeki gizli öfke açığa çıktı. Aklımda canlanan eskiler ile şuan ki durumumuzu karşılaştirinca sinirlenmistim ona.
Ama bu sinir en ufak bir dokunuşla bile kaybolurdu farkındaydım.
Elindeki tepsi ile yanıma yaklaştı ve kucağıma bıraktı.

Gözleri bir süre yüzümü ineceledi. Kesin anlamıştı ağladığımı.
Fakat hiç bir şey sormamıştı.
"Kendin yiyebilir misin?" Diye sorduğunda bakışlarım önümdeki ramene kaydı.

Ses çıkarmadım sadece kafamı salladım.

O da benden uzaklaşarak yavaşça laptobun olduğu koltuğa ilerledi.
Laptobu kucağına alarak koltuğa oturdu.
Yanında duran kutuya uzanıp gözlüğünü taktı.
Uzun bir çalışma yapacağı belli olmuştu.

Bakışları benden kesilip laptoba dönünce onu izlemeye devam ettim.
O dosyanın içinde neler olduğunu merak ediyordum.
Ama sorsam söylemezdi, emindim.
Bu yüzden sessizce önümdeki ramene dönüp yemeye başladım.
Fakat aklım hala o dosyadaydı.

Bir süre sonra yemeğimi bitirmiş yanda duran sehpaya bırakmıştım.

Gözlerim Hyunjin'deydi.
O ise işine odaklanmış bunun farkında bile değildi.

Uzun süre onu izledim
O süre boyunca neden böyle birşey yaptığını düşünüp duruyordum.
Aklımda bir sürü soru vardı.
Bu geçen iki ayda kendime sorduğum sorulardı
Neden?

Mesela
Şuan nasıl buradaydı?
Hapse girmemiş miydi o cinayetten sonra?

Beni intikam için mi kullanmıştı?
beni gerçekten hiç mi sevmedi?
hersey oyun muydu?

Ya da
buraya neden getirdi?
Bir sürü düşünce vardı kafamda.

Onu her an affedebilecek kadar çok seviyor olsam da şuan tekrardan bir öfke bürümüştü içimi.
Beni yanlız bırakmıştı.

ondan önce kimsesiz kalmama sebep olan bana tıranvalar yaratan kişi de oydu.
Ve her an yanlız bırakacak düşüncesi bürüyordu aklımı.
Her an bırakabilir düşüncesi vardı aklımda.
Güvenim sarsılmıştı bir bakımdan.
Bu yüzden ona karşı öfke taşıyordum içimde.

En sonunda dayanamayıp sordum.
"Nasıl çıktın içerden?"

Gözleri yavaşça laptop dan ayrıldı ve beni buldu.
Gözlüğünü çıkartıp kenara koydu.
Ona sorular sormamı bekliyor gibiydi.
"Hiç girmedim içeriye."

Kaşlarım çatıldı.
Nasıl yani.
"Ne-...Tabii ya, işin içinde para olunca her iş çözülür zaten."
Dediğimde derin bir nefes vererek kucağındaki laptobu kapatarak kenara koydu.
Uzun bir konuşma sürecekti galiba.

"Bu durumun para ile bir ilgisi yok...
Sadece hak yerini buldu bunu bilmen yeterli."
Dedi.

"Ailemi öldürmüş olman nasıl hak olabilir!?"
Bu şekilde çıkışımış olmamın sebebi ailemi öldürdüğü için değil.
Bana yaptığıydı.
Bende yarattığı sorunlardı.