Favorite - Minsung

§³| You're so pretty, God, I swear that it's painful

Minho
Sanırım masamdaki çiçek senin hediyen?

Bilinmeyen numara
Evet!
Beğendin mi?

Minho
Yalan yok, beğendim. Koyu kırmızı rengi bana bir gülü hatırlattı.
Bu hangi çiçek?

Bilinmeyen numara
Dahlia
|Aşkta fedakarlığı, aşk acısını ve sonsuzluğu temsil ettiği düşünülüyor

Minho
Hikayesini duymuştum
Teşekkür ederim

Bilinmeyen numara
Rica ederimm
|Onlar senin kadar güzel değiller, hikayede güzelliği uğruna çokça mücadele edilen bir çiçek olsa bile

Jisung önündeki test kitaplarını kapattı. Çalışmayı pek sevmese de, okulda sıkılmadan yapabileceği en iyi şey buydu. "Hey sen" Jisung duyduğu sesle başını çevirdi ve Minho'nun her zaman yanında olan en yakın arkadaşı Hyunjin'i görünce şaşırmıştı. "Evet?" Hyunjin yavaşça bir sandalye aldı ve Jisung'un yanına oturdu, "Ne zamana kadar saklayacaksın?" Jisung bir an sessiz kaldı, cevap verirken içinde küçük bir endişe büyüyordu, "Neyi?"

"Ne zamana kadar 'bilinmeyen numara' olarak kalacaksın diye soruyorum."

Jisung bir süre sessiz kaldı, şimdi ne yapacağını bilmiyordu. Çok mu belli etmişti? Çok belli ettiyse, Minho anlamış olabilir miydi? Bunları düşünmek bile onu korkutuyordu. "Neyden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrim yok, Hyunjin." Hyunjin başını salladı ve hâlâ ona bakarken masaya doğru eğildi kendisini oraya konumlamak için. "Öyle mi? Kendi gözlerimle gördüğümden eminim ben ama." Jisung bir süre onun gözlerinin içine baktı ve sonra bakışlarını kaçırdı. "Lütfen gidebilir misin?"

"Tamam, gidiyorum." Hyunjin oturduğu yerden yavaşça kalktı ve hâlâ oturan ve kendisine bakmayan Jisung'a son kez baktı "İnan bana, gözyaşlarına bile değmez." Jisung hızla bakışlarını ona çevirdi ve şok içinde gidişini izledi. Onların en iyi arkadaşlar olduğunu düşünüyordu, ancak Hyunjin'in söyledikleri onu şaşırtmıştı. "Değişik..." Jisung kendi kendine fısıldadı ve kitaplarını alarak masadan kalktı.

Jisung yavaşça sınıfa doğru yürüdü ve biraz geç kaldığını fark ettiğinde, hızla sınıfa doğru girdi ve zaten dolu olan sınıfa baktı lâkin Minho orada olmadığı için boş hisettiriyordu. "Affedersiniz öğretmenim. Gitmem gerek. Karnım ağrıyor." Jisung hemen öğretmenine bir bahane uydurdu, başını saygıyla eğdi ve Minho'nun neden sınıfta olmadığını öğrenmek isteyerek sınıftan hızla ayrıldı. Jisung, kimseye yakalanmamaya çalışarak boş koridorlarda yürüyordu ama Minho'yu hâlâ bulamayınca telefonunu çıkardı.

Bilinmeyen numara
Nerdesin?(13:24√)

Bilinmeyen numara
Ciddiyim endişeleniyorum(13:27√)

Bilinmeyen numara
En azından iyi olduğunu bilmem için görüldü gönder, o zaman ısrar etmeyeceğim.(13:30√)

Jisung mesajlarına en ufak bir yanıt bile alamayınca telefonunu cebine koyup daha önce içine baktığı okuldan dışarı çıktı. "Neredesin minho..." Jisung okul bahçesinde yürürken Minho ve eski kız arkadaşını otururken gördü, şaşkınlıkla durdu ve ardından duvarın yanına saklandı. "Ona gönderdiğim bütün o kanıtlar boş muydu?" Jisung kendi sözlerine bile inanmayarak fısıldadı ve başını biraz çıkarıp onları izledi, onların birlikte gülümsemesini izlemek zordu. Jisung hemen telefonunu çıkarıp Minho'ya gönderdiği aptalca aşık endişeli mesajlarını sildi.