Seni Duyabiliyorum (ZoSan)

(Final)

.
.
.
.
.
Şükür bitiyo, bunun lawlu 'sunu yazıcağım için farketmez, bu bölüm zosan 'ın finali ama daha farklı olucak
.
.
.

Luffy'den

Artık arkadaşlarımdan bu sırrı saklamak istemiyorum. Benden nefret bile etseler bunu söyliycem

"Law" yüzüne doğru dönüp seslendim

"Buyur canım" Law kafasını çevirmeden konuştu. Bana bakması için tekrar adını söyledim, bana baktı ve hafif gülümsedi

"Efendim?"

"Ben artık söylemeye karar verdim, senin de fikrini almak istiyorum, sence yapmalımıyım?" önüne döndü, biraz düşünüp tekrar bana döndü.

"Sen kendini nasıl rahat hissediceksen öyle yap, ama eğer onların tepkilerinden korkuyorsan biraz daha düşünmen gerekir"

"Ben korkuyorum tabiki de ama söylemek de istiyorum"

"Canım, çektiğin stresi biliyorum, her konuda senin yanında olucağımı biliyosun, değil mi?"

"Her zaman yanımda olmak zorundasın lan zaten"

Üzüldüğümü görünce daha çok üzüldüğünü farkettiğim için onu biraz güldürmeye çalıştım, gerçi bu adam mutlu olsa bile pek gülmüyo ama olsun mutlu olduğunu hissederim zaten

"Sen üzülme yeter" beni duyması gerçekten hâlâ sinir bozucu
.
.
.

Luffy;
Sanji
Bakarmısın bir dakika

Sanji;
Bu yazı yazmayı ne ara ögrenmiş ya, daha iki gün önce a' ya e diyordu, şimdi benden iyi.../
Tabi buyur

Luffy;
Kötü yazmak çok zordu lan/
Biraz farklı, yüz yüze konuşsak

Sanji;
Daha yeni kalktım, biraz rahatsızım, daha sonraya ayarlasak, yarın falan
Sakın, Luffy sakın/

Luffy;
Heeee, anladım. Maalesef/
Ben geliyim mi o zaman?

Sanji;
Hayır dersem sorgular mı, ne ki bu kadar önemli olan, daha dün beraberdik/
Yapıcak birşey yok, gel bari, evdeyim
Ayağa kalkmazsam sıkıntı yok/

Luffy;
Tamam birazdan gelirim
Milleti rahatsız etmek sinir bozucu/
Zoro orada mı?

Sanji;
Şuan burada değil ama telefonunu da burda bırakmış, birazdan gelir
Anlatmak zorunda kalmak çok zor/

Luffy;
Neyse geliyorum ben, o da gelir herhalde

Sanji;
Gelir, gelir
.
.
.

Law'la Sanji'nin evine giderken yolda Zoro'yla karşılaştık. Kaderin tanımı bu olsa gerek

Saat 1 çeyrek falandı, Sanji'nin bu kadar geç uyanması tuhaf, gerçekten uzun bir gece geçmiş...

(Luffy konuşturma şimdi beni ağzımı açarsam bölüm bitmiycek, seni de biliyoruz canım)

Zoro biraz uykulu görünüyodu ama adamın neşesi o kadar yerindeydi ki onu görünce boğasım geldi cidden, ben burda acı çekerken bu yaptığı adil mi yani?

Üstüne siyah'a yakın tonda yeşil renkli, üstüne oturan bir sweatshirt; altına da bir şort, en nefret ettiğim şey, giymiş. Mal mal sırıtması sayesinde dudağında yara olduğunu farkettim, yeter artık gözüme gözüme sokmayın bari ya, sırıtmasan görmiycem zaten, Law'un kuzeni olduğu çok belli oluyo, Sanji'yi anlamak çok zor değil benim için

"Luffy söyle artık ne söyliyceksen, kıvrık kaşlım beni bekliyo"

"Aslında beni de bekliyo, geliceğimi söyledim"

"Kabul etti mi?" kabul etmeyeceğinden, daha doğrusu edemeyeceğinden çok emin gibi sordu

"Biraz fazla ısrar ettim"

"Luffy salak mısın, daha ayağa bile kalkmamıştır ki, sabah evi yıkıcak kadar ses yapmama rağmen ruhu bile duymadı, kesin benden nefret ediyo" doğru, Sanji ayağa kalkmamıştır ama istemediğinden değildir o, yapamadığındandır, nefret etmek konusunda da çok haklı

Bende senden nefret ediyom Law

LW: hâlâ mı? Affet şu sevdiğini be

LF: seni affetmiycem Law, sen akıllanmıyosun

"Arkadaşlar kendi kendinize iletişimi bırakırsanız çok güzel olur"

Lan sana ne kardeşim ya, kavga ediyoruz şurda

"Kendimi affettirmeye çalışıyorum kuzen, luffy benden nefret ediyo"

"Bu senaryo çok tanıdık geliyo" dedi, yine sırıtarak, bıktım ben bunlardan benim çektiğim nedir böyle

Sanji'nin evine vardığımızda Zoro anında kayboldu, yani tamam seviyosun onu anladık ama bekle bari ya
.
.
.
"Kıvırcığım!"

Yalakanın tanımısın Zoro

Zoro resmen Sanji'ye yapışmıştı, Sanji Zoro'yu öldürecek gibi bakıyodu, Enel şahit, korkudan Law'un arkasına saklandım

"Luffy, çabuk dökül senin yüzünden uykum yarım kaldı" ehe, ben bittim, mezarımın başına su dökmeyi unutmayın, Law'u da gebertip yanıma gömerseniz ne mutlu bana

"Şimdi, Sanji, eeee-"

"Dökül Luffy"

"Sen bir sakinleşte öyle söyleyelim" Law, kurtarıcı meleğim affettim seni lan

LW: vallaha mı?

LF: şu işi bitirelim özgürsün, azad edicem seni

LW: azad etme ya, senin yanındayken özgür olsam yeter, azad edilmek istemiyorum, sürgünden farkı olmaz onun

LF: şimdi sırası değil, yardım et yeter

Sanji biraz sakinleşmiş gibi görünüyodu, bu çok güzel birşey

Söze nasıl giriceğimi hesaplarken Law, kurtarıcı meleğim araya girdi.

"Şu su hakkındaz Luffy'nin size söylemek istediği şeyler var"

"Evet, eee su"

"Su aslında Luffy'nin bir dileğiyle böyle bir hâl almış, yani aslında bu su Luffy'nin işiymiş çok da eski değil ve-"

"Lan söyliyeceğiniz çok önemli şey bu muydu? Bunun yüzünden mi uykumu bir hiç ettim"

Sanji tahmin ettiğim gibi sinirlenmişti tabi, ama ona yalan söyleyip kandırdığım için falan değil çocuk uyandığı için sinirliymiş ama olsun

"Sanji, özür dilerim size sormadan böyle birşey yaptığım için"

Birazcık sakinleşip bana baktı

"Luffy, ben ruh eşimi bulduysam bunda bir hata veya kötü bir şeyi olmaz. Bu benim için bir iyilik gibidir değil mi?"

"E...yani-"

"Eğer bunu suyu içtiğim zaman, bu heriften nefret ederken ögrenseydim yüzüne bile bakmazdım ama şuan mutluyum yani pek bir önemi kalmadı"

"Lan ben burda vicdan azabı çekiyodum şerefsiz"

"Bana ne"

## Sıkıldım artık, final bu ##