05.03// Barış Alper

4.Özledim

"Ah kuzum"

Emine teyzenin elini öpüp alnıma koydum, sarıldı bana.

"Nasılsın Emine teyzem"

Yanağıma öpücükler kondurdu. Koltuğa oturdu ve beni de yanına oturttu. Karşı koltukta Barış sırıtarak oturuyordu. Özge ise çapraz koltuğumda oturuyordu.

"İyiyim kuzum iyiyim, oturuyorum yalnız yalnız burada. Bu eşek sıpası beni görmeye gelmiyor."

Barış yüzüne sahte bir üzüntü koydu.

"Aşk olsun annem gel İstanbul'a diyorum, gelmiyorsun"

"Kadının köyü burada neden İstanbul'a gelsin Allah Allah"

Emine teyze gülerek sırtımı sıvazladı.

"İşte sen bunu gel de Barış'a anlat kızım"

Barış'a baktım, o sırada gözlerimiz buluştu, bana bakarak gülümsüyordu. Gözlerimi kaçırdım. Telefonum çalınca, kimin aradığına baktım.

"Ben geliyorum Emine teyze"

Ayağa kalktım ve bahçeye çıkıp telefonu açtım.

"Efendim Yiğit?"

"Naber cano"

"İyi işte geldik Rize'ye, geziyoruz öyle senden naber "

"İyi bende kanka, sana bir şey soracaktım"

"Sor gelsin"

"Benim cüzdan senin evde kalmış olabilir mi ya?"

"Bilmiyorum valla Yiğit, çıkarken görmedim hiç."

"He tamam sen dönünce bir bak eve tamam mı?"

"Tamam Yiğido bakarım"

"Görüşürüz yer cücesi"

"Sensin o b-"

Arkamdan birinin omzuma dokanmasıyla yerimden sıçradım.

"Hay ananı, yok Yiğit sana demedim"

Arkamdaki Barış'a kızgın bakışlar attım.o ise düz ifadeyle bana bakıyordu. Telefona geri dönüp konuştum.

"Yiğido ben seni aracağım, şuan işim var görüşürüz"

Telefonu kapattıktan sonra Barış'a döndüm.

"Ödümü kopardın Alper ya"

"Sevgilin miydi?"

"Kim"

"Konuştuğun kişi, Yiğit miydi neydi"

"Hee Yiğit, yok ya bir arkadaşım"

Anlayarak başını salladı. Yüzüne acı bir gülümseme yerleştirdi.

"Yakın arkadaşın mı?"

"Yani evet yakınım"

Ellerini cebine koyup, yanımda durdu.

"Bir zamanlar benim olduğum gibi"

Ona baktım, o da bana baktı. Tekrar önüme döndüm, ona uzun süre bakamıyordum garip bir şekilde kalbimde bir his oluşuyordu.

"İdil"

"Hm?"

"Bi ara oturup konuşalım"

Bu sefer direkt ona baktım.

"Neden?"

Yüzünü gökyüzüne çevirdi, gözlerini kapadı ve derin bir nefes aldı.

"Özledim"

"Neyi?"

"Seni"

Ona bakıyordum. Lan zalımın oğlu aniden şöyle şeyler söyleme kalbim duracak ya.

~~~

Arabadan inerken, Barış'a döndüm.

"Kendimiz gelirdik aslında ama teşekkürler"

Barış arabadan inip yanıma geldi, Özge'ye baktı sanki gözleriyle bir şey anlattı. Sonra Özge hemen konuştu.

"Ay bende bi yorulmuşum, geçiyorum eve sen gelirsin İdilcim"

Hızlı adımlar ile içeriye girdim. Hain ayaküstü çöpçatanlık yapıyordu. Barış'a baktığımda bana bakıp gülüyordu. Arabaya yaslandı ve kollarını göğsünde birleştirdi.

"Niye gülüyorsun ya?"

"Hiç"

"İnandım şuan"

Bende onun gibi kollarımı göğsümde birleştirerek ona baktım. O ise hala gülüyordu, kaşlarımı çattım.

"Hala gülüyorsun"

"Hadi gir içeri, hava karardı iyice"

Kafamı salladım sonra da ellerimi serbest bıraktım.

"Pekâla"

"Görüşürüz bücür"

"Görüşürüz Sarı"

__________________________________________

Bir bölüm sonu daha, bölümler o kadar iyi değil ama geliştireceğim inşallah. Görüşürüzz♡