Sabah olmuştu ve Jimin yanımda yoktu. Aşağıya indiyimde Jiwoo hızlı adımlarla yanıma geldi.
"Efendim Jimin bey çıktı ve geç geliceyini söyledi."
"Nereye gittiyini söyledimi?"
"Hayır efendjm."
Hızlıca odama giderek telefonu elime alıp Jimini aramıştım. Bana bir mesaj bile yazmamıştı. Neden geç gelicekti? Ve ne işi vardı?
Telefonunun kapalı olması beni dahada telaşlandırmıştı. Çabucak üzerimi deyişerek evden çıktım. Akılma gelen kişiyle telefonu alıp aradım."Alo!
Yoongi günaydın. Taehyung yanındamı?""Alo Günaydın Jungkook . Evet yanımda bişeymi oldu?
"Taehyunga sor Jimin onu aradımı bugün? Jiminle konuşmuşmu?
"Bekle 1 dk"
Kalbim sıkışmıştı. Jimin haber vermeden hiçbir yere gitmezdi. Bu kadar telaşlanmağım abartılı ola bilir ama geç kalınacak bir işi olsa bana söylemeden çıkmayacağını biliyorum.
"Jungkook Tae bugün konuşmamış Jiminle. Ama dün konuştuklarında hastahanede bir işi olduğunu söylemiş. Kötü bişeymi var? Gelmemi istermisin?
"Hastahanemi?? Haa siktir... Hayir Yoongi yok bişey. Teşekkür ederim.
Hastahaneye gittiyse herşeyi öyrenmeyi an meselesi. Belkide öyrenmiştir. Kafamdakı sorularla boğulduğumda artık hastahanenin önündeydim. Arabadan inip koşarak hastahaneye girdim. Içeri girdiyimde Jimin koltukta oturup boş boş duvara bakıyordu. Yüzü tepkisizdi. Kalpim parçalanmıştı. Benim suçumdu. Onun böyle olması benim yüzümdendi. Dün ona herşeyi söylemeliydim. Ama benden değilde başkasından duymuştu. Yanına vardığımda başını kaldırarak bana bakmış ama hiçbjr tepki vermemişti. Ona sarılmak istiyordum ama o izin verirmiydiki?
"Jimin bebeyim burda ne işin var?"
Cevab vermiyordu. Böylemi davranıcaktı? Beni görmezdenmi gelicekti?? Buna dayanamazdım.
"Jiminn güzelim neden konuşmuyorsun? Bişeymi yaptım?
"Neden???
"Ne neden?"
"Neden bana söylemedin?"
Öyrenmişti. Işte bu kadardı. Herşey bitmiş ve bundan sonra Jimin beni bırakıp gidicekti.
"Jimin yeminederim dün sana herşeyi anlatıcaktım . Ama...."
"Ama ne Kook?? Ama ne??? Bu sebepten seni terk ediceyimi düşündün ve söylemedin.
"Sen.. sen bunu nerden biliyorsun?"
"Dün doktorla olan konuşmanızı duymuştum. Ağlamamda dün bu yüzdendi. Sebebi çocuk sahibi olamiyacagımız değildi senin böyle düşünmendi Kook . Ben seni çocuk olsun veya olmasın herzaman seveceyim Kook.
Ağlıyordum. Ne yaptımda Tanrı Jimini benim karşıma çıkarmıştı. Onun gibi birine sahip olduğum için çok şanslı ve mutluydum. Dudağına bir öpücük kondurarak sıkıca sarılmıştım. Ona sonsuza kadar boyle sarıla bilirdim. Omzuna düşen göz yaşlarımı hiss etmişki dolan gözlerle bana bakarak goz yaşlarımi eliyle sildi.
"Kookie ağlama lütfen. "
"Jimin affet beni. Sana anlatamadığım için özür dilerim."
"Özür dilenicek bişey yok. Beni kaybetmemek için yaptın ama artık ne olursa olsun saklamak yok. Çünkü seni asla terk etmeyecegım . Yanı benden kaçışın yok Jeon Jungkook.
Söylediyi sözle ikimizde kıkırdamıştık.
"Seni asla bırakmıyacağım Jeon
Jimin"Gitmek için ayağa kalktığımızda aklıma gelen soruyla durmuştum.
"Peki buraya neden geldin?"
"Dün internetten bazı şeyler araştırdım . Deltalar hakkında . Doktorla konuşmaya gelmiştim. Oda doktor düşük ihtimal olduğunu söyledi. "
"Anladım.."
"Hadi kook çok açıktım yemek yiyelim"
"Tamam ama benim yemeyim sen olursan "
Bu seferde sıkıca sarılan Jimin olmuştu.
"Beni herzaman yiye bilirsin Kokiee"
Dudağına buse kondurarak arabaya gitmiştik. Ilk onun karnın doydurmalıydım. Nede olsa bebeyim benden önemliydi.
(Jikook)
Uzun aradan sonra bir bölüm daha. Bu bölüm kısa ama gelen bölüm çok uzun olucak. Beyendiyseniz oy ve yorumlarınızı bekliyorum bebeklerim😘😘😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Love born of betrayal
FanfictionAlfa Omeganın gözlerine bakıyordu. Öldürmesi gerekti ama hipnotize olmuştu o mor gözlere. Kendini fazla kaptırmadan kalbindeki o şarti omegaya söyledi. -Alfa: Bir şartla seni öldürmem Omega çok korkmuştu. Alfanın kırmızı gözleri sanki alev saçacakmı...