je t'aime / taekook

nefha

nefha: güzel koku

"Affına sığınıyorum Tanrım! Senin bizi kusursuz yarattığın doğrudur da biz neden bu kadar eksiğiz?"

___

"aaaa."
Gerisi gelmiyordu,o iki harf ağzıma hapsoldular sanki.
"Abi diyeceksin jungkook yapabilirsin,bir harfini söyledin devamını da getirebilirsin."
Hoseok karşımda oturmuş ellerimi tutuyordu.
"Abi aaabi." Ağzını yavaş hareketlerle oynattı.

"Aaa-aaa" ama devamı asla gelmedi.
Artık çalışmalarımız ikimize de iyi gelmiyordu.
Hoseok benim için o kadar çabalıyor,bir şeylerin olması için zorluyordu. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın hiç bir sonuca varamıyorduk. Bu hem benim için hemde onun için zorlayıcı oluyordu.

"Tanrım! Jungkook yapabilirsin sen konuşabiliyorsun."
Soluklanarak saçlarını arkaya doğru taradı. Bu onun sakinleşme yöntemiydi. Onu sinirlendirmek şu hayatta en son isteyeceğim şeydi fakat olmuyor yapamıyorum daha neyi zorlayacaktık ki?

"Tamam sakinim,kızmıyorum sadece biraz gerildim üzgünüm sana bağırmamam gerekti." Bilerek bana bağırmadığını biliyordum bana bağırmasına değilde daha çok ben kendime kızdığımdan üzülüyordum.
Çünkü şu hayatta başarabildiğim tek bir şey yok.

Ellerimi tutarken kafasını eğdi.
Ona bu kadar zor geliyorken bana ne kadar zor geldiğini anlatamam.
"Abicim,elim kolum bağlanıyor artık...
Jungkook yardımcı ol bana biraz yalvarırım ."

Gözleri dolu dolu bana baktı.
"Bir gün hayatından ben gittiğimde... Bunu düşünüyorum , napıcaksın güzelim. Nasıl anlatıcaksın derdini? Bir bakışından anlarım canının acıdığını başkası nasıl anlıcak."
Hıçkırıklar ağzımdan bir bir çıkarken kafamı sağa sola salladım.
O beni bırakamazdı ki,bir başıma napardım ben?
Her gece tanrıma dualar ediyorum 'ölüm yakışmaz ona alıcaksan beni al' biliyorum bir yerlerden beni duyuyor.Duyuyor ve o yardım elini uzatıcak biliyorum.

"Ağlama nolur ağlama,yapabilirsin biliyorum sadece odaklan.Sen çok güçlüsün biliyorsun demi? İnanıyorum ben inanıyorum , biz inanıyoruz sadece dene nolursun."

Ellerimi ellerinden çekip yatakta geriye kaydım. Hıçkırarak ağlamaya başladığımda karnıma yattı.
"Seni üzmek istemiyorum sadece... Sadece ölmeden önce bir kere abi demeni duymak istiyorum."
Karnıma bıçaklar saplanıyordu sanki. Sahi kaç sene olmuştu.

Tam tamına sekiz senedir ağzımı bıçak açmıyor.
Dilim tutuldu sanki,konuşamıyorum. Konuşmak bağırmak çağırmak istiyorum fakat elimden hiç bir şey gelmiyor.
Neden diyorum,tanrım neden ben? Düşünüyorum,kötü bir insan değildim,bir karıncayı bile incitmedim hani derler ya kötülerin yanına  kalmaz peki ben kötü müyüm? Tanrım ben kötü müydüm bana bunları yaşattın.

Abimi , babamı benden alırken hiç mi acımadın bana.
O arabadan burnum dahi kanamadan çıktım fakat ailemi öyle görmemi sağlaman benim sınavım mı?
Beni tek başıma acılarımla beraber bırakırken hiç mi merhamet etmedin? Hakettim mi ben?

Ellerini hafifçe yaralarımda gezdirdi. Ne zaman beraber uzansak her seferinde oynardı,rahatsız olmaz tiksinmez benden. Şu hayatta benden tiksinmeyen sayılı insanlardan biriydi
"Bu yaralar seni bana getirdi jungkook." Yutkundu.
"Senin bana gelmenin en acımasızca hali fakat bana bir  kardeş kazandırdı. Bir kardeşimi toprağa gömdüm oysaki tanrı bana minnet edip bir kardeş gönderdi."
Kafasını kaldırıp gözlerimin içine baktı.
"Seni öyle gördüğümde karar verdim.
Birini koruyamadım ama birini koruyabilirim diye."

Islak göz altlarımı yavaşça sildi.
"Jungkook,sen bir şeyler söylemeye başlayana kadar durmayacağım. İstersen yetmiş yaşında ol  ben yine böyle yanında oturup bunu yapmaya devam edicem. Senin bir engelin yok. Duyuyorsun,yazıyorsun,gülüyorsun, canın acıdığında bağırıyorsun sen bunları yapabiliyorsun."

Ben... bunları yapabiliyorum evet

"Sen sadece konuşursam abine ihanet olur zannediyorsun. Sen düşünmesen bile beyninin bir kenarına bunu kazımışsın. Ama böyle değil sen ve ben bunun üstesinden geleceğiz. Bunu yapıcaz,yapmak zorundayız. Sana onları unut demiyorum bunu asla demem fakat artık kendin için bir şeyler yapmaya başlamalısın."

Soluklanarak gözlerindeki yaşı sildi.
Karnımın üstüne öpücük kondurup ayaklandı.
"Bize yiyecek bir şeyler hazırlayacağım,sende o sürede uzan ve dinlen tamam mı."
Bana bu kadar duyarlı olması beni dünyanın en mutlu insanı hissettiriyor. O minicik kalbinin ne kadar saf ve temiz olduğu görünebilse keşke.

Hoseok odamdan ayrıldığında gözlerimi kapatıp yatakta uzanmaya devam ettim.
Mesaj sesi odayı doldurduğunda gözlerimi aralayıp telefonu elime aldım .

1 yeni mesaj

Bilinmeyen numara
Jungkook merhaba
18:34 görüldü